وبلاگ "آرمان های اینجوری" در پستی به مناسبت روز جهانی قدس، به دو روز قدس خاص در سال های 64 و 88 اشاره کرده و می نویسد:
رهبر کبیر انقلاب بر نقش مردم در حکومت اعتقاد عمیقی داشتند همچنانکه بیان داشتند «میزان رای ملت است»و بارها در بزنگاه های تاریخی سی ساله انقلاب می توان نقش مردم را در اثبات حقانیت یک جریان فکری و یا حتی رد آن پیدا کرد.
اکنون نیز با نگاهی به گذشته، جریانات دو روز قدس مهم در کشور و عکس العمل مردم نسبت به اظهار نظر جریان های غلط فکری را مرور می کنیم.
روز قدس ۱۳۶۴
نهضت آزادی جریانی بود که از همان اوائل روی کارآمدنش در دولت موقت با تمایلات بیش از حدی که به غرب و اندیشه آن داشت و با وجود نفرت ملت ایران از بلوک شرق و غرب که بواسطه دخالت های سابقه دار آن ها در ایران ایجاد شده بود،در تلاش برای ایجاد رابطه با غرب و آمریکا بود.
مخالفت دولت بازرگان با شورای انقلاب و سپاه پاسداران در همان بدو پیروزی انقلاب نیز ریشه در همان تمایلات فکری شان به غرب داشت و معتقد بودند که کار انقلابی و جهادی کردن نتیجه ای نخواهد داشت و همه چیز باید مرحله به مرحله پیش رود و به همین دلیل بود که دولت موقت برای تصفیه نیروهای سلطنتی از دستگاه های حکومتی کشور وارد عمل نمی شد.
سال ۶۱ و پس از فتح خرمشهر پیشنهاد های درباره آتش بس از سوی برخی کشورهای عربی مطرح شد اما با تاکید ایران مبنی بر لزوم تعیین متجاوز و خروج نیروهای نظامی عراق از مرزهای ایران ،این مسئله بدون طرح جدی، مختومه شد.
کما اینکه بیش از ۷ هزار کیلومتر خاک ایران در جنوب و غرب، پس از فتح خرمشهر در اختیار نیروهای بعثی بود و سعدون حمادی وزیر خارجه وقت عراق پس از انکه از صلح سخن گفت، اعلام کرد که حداقل خواسته های عراق دستیابی به سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسی و دو منطقه استراتژیک شلمچه و اروندکنار و همچنین حاکمیت مطلق بر اروندرود است.
اما نهضت آزادی ۲سال بعد و در قطعنامه کنگره پنجمش بر لزوم پذیرش صلح بعد از فتح خرمشهر با عنوان «صلح آبرومند» سخن گفت و دولت وقت را متهم کرد که چرا از فرصت ایجاد شده در آن سال استفاده نکرده است.
در اوایل سال ۶۴ فرستاده روزنامه فرانسوی لوموند به تهران آمد و با بازرگان و ابراهیم یزدی مصاحبه مشترکی داشت.
این مصاحبه با تیتر «بازرگان:باید با عراق وارد مذاکره شد» منتشر شد. یزدی در حالی که نبردهای گسترده ای در مناطق عملیاتی در حال انجام بود به لوموند گفت که هرگز تصور نمی کنیم که قبول آتش بس و انجام مذاکره به معنی قبول شرایط طرفی است که با آن در حال جنگیم. یزدی همچنین تجاوز عراق به ایران را «محاسبه غلط و نادرست» خواند.
این مصاحبه عکس العمل امام(ره) را نیز برانگیخت و ایشان در یک سخنرانی عمومی مذاکره با رژیم صدام را مشروعیت دادن به آن دانستند و فرمودند: «حالا ما بنشینیم، ما که ادعا می کنیم مسلمانیم بنشینیم سر یک میز و با ایشان[صدام] صحبت کنیم که بیایید با هم مصالحه کنیم؟ جواب خدا که هیچ، باید جواب بدهیم، جواب انبیا که هیچ باید جواب بدهیم، جواب ملائکة الله که هیچ باید جواب بدهیم، جواب مستضعفین که هیچ باید جواب بدهیم، جواب این ملت عراق را چه بدهیم؟ اگر از کربلا یک طوماری برای ما برسد که شما چرا با یک آدمی که علمای ما را شهید کرده...شما نشسته اید با این ها صلح کنید؟ چه صلحی ما داریم؟ ما به این شهدایی که داده ایم چه جواب بدهیم؟ ما این قدر شهید داده ایم حالا [با متجاوز] بنشینیم سر یک میز و با آن ها صحبت کنیم؟ »
نهضت آزادی جریانی بود که اولا مخالف جنگ و خرج برای جنگ بود و همچنین کمک های مالی ایران به کشورهای مسلمان منطقه را بیجا می دانست و در این راستا حمله به اعتقادات اسلامی درباره لزوم کمک به مردم مسلمان و مستضعف کشورهای دیگر را در دستو کار خود قرار داد.
اما این اقدام نهضت آزادی هم با واکنش امام(ره) روبرو شد: «آن های که نشسته اند و روابط شان را با آمریکا محکم کرده اند و از اول[این روابط]بود و حالا هم هست و خواهد بود،این ها توجه به این ندارند که با این اراجیفی که این ها دارند این ملت تتغییر نمی کند.ما عالم گیری نمی خواهیم بکنیم که شما مارا می ترسانید که نمی شود عالم را گرفت!...ما داریم از حق اسلام دفاع می کنیم. ما داریم از حق مسلمین دفاع می کنیم »
امام خمینی(ره) همچنین درباره اظهارات ملی پرستانه اعضای نهضت آزادی هم فرمودند: «شما اسلام شناس ها نباید از حق مسلمین دفاع بکنید؟ دیوار دور اسلام می کشید؟ در اقصی بلاد دنیا اگر یک کسی به ما بگوید که یاللمسلمین ما موظفیم به درد آن جا برسیم... ما آنقدر که می توانیم دفاع از حق مسلمین می کنیم.»
موضع گیری های غلط نهضت آزادی در جریان جنگ به همین جا ختم نمی شود و ابراهیم یزدی در مصاحبه با نشریه عربی «المجله» بر «ناامیدی و ناراحتی مردم» از جنگ تاکید کرد. همچنین در جزوه «تحلیلی پیرامون جنگ و صلح» با تاکید بر مساله لزوم شرکت دادن مردم در سرنوشت و تصمیم گیری جنگ این نکته القا می گردد که مردم از واقعیت آگاه نبوده و طبعا استمرار جنگ از حمایت بنیادی و پایدار مردم برخوردار نمی باشد،از این رو از مردم درخواست شده که در جهت خاتمه جنگ اقدام کنند.
به دنبال انتشار این تحلیل و اوجگیری تبلیغات ضد دفاع نهضت آزادی مبنی بر سرخوردگی و نارضایتی مردم، سران بعث در بغداد با معتبر دانستن این اظهارات به این نتیجه رسیدند که درصورت حمله وسیع به شهرها و نقاط مسکونی، نارضایتی مردم تشدید شده و نظام تحت فشار افکار عمومی و سلب حمایت های مردمی ناگزیر به صلح تحمیلی است و بدین ترتیب در عرض چند ماه بیشترین حملات به مناطق مسکونی تهران و دیگر شهرها بوسیله موشک و هواپیما صورت گرفت.
در پی این تحلیل غلط نهضت آزادی و آثار بین المللی آن، مسئولین نظام تصمیم گرفتند تا روز قدس همان سال به عنوان روز حمایت از دفاع مقدس اعلام کنند تا در یک رفراندوم میدانی به جهانیان ثابت کنند که مردم کماکان پای آرمان ها و بیعتشان ایستاده اند.
نهضت آزادی هم در این رابطه بیانیه ای صادر کرد و منکر هرگونه اثر معتبری برای راهپیمایی روز قدس شد و پیشاپیش آن را بیهوده و فاقد ارزش توصیف کرد. بلافاصله پس از بیانیه نهضت آزادی، بخش فارسی رادیو بعث اعلام کرد که درصورت راهپیمایی گسترده در تهران با شدت بسیار و با بکارگیری سلاح های جدیدتر و مرگبارتر شهرهای ایران را هدف قرار خواهد داد.
اما با توجه به گرمای شدید و روزه داری مردم، راهپیمایی روز قدس با شکوه فراوان برگزار شد و میلیون ها نفر در خیابان های تهران با در دست داشتن تصاویر امام خمینی و شهیدان دفاع مقدس، شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم» سر دادند.
روز قدس ۱۳۸۸
پس از برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در خرداد۸۸ و عدم تمکین نامزد های بازنده به
آمار وزارت کشور،موسوی و کروبی تبدیل به رهبران متوهم جنبشی می شوند که از هر فرصتی برای اجتماع و راهپیمایی معترضین برای ضربه زدن به نظام و امتیاز گرفتن از آن استفاده می کنند.
یکی از فرصت ها راهپیمایی روز قدس است تا بتوانند حضور و اعتراض خود را به نمایش بگذارند.
اما نکته قابل ذکر،شباهت افکار موسوی و نهضت آزادی درخصوص کمک های مالی جمهوری اسلامی ایران به مسلمانان منطقه است که هر دو جریان شدیدا به آن اعتراض دارد.
درجریان فتنه ۸۸ رسانه ها نیز نقش مهمی در هدایت اغتشاشگران داشتند و در جریان روز قدس سال ۸۸ نیز،«همدمی» سایت وزارت خارجه اسرائیل اغتشاشگران را دعوت به گفتن شعار های ناسیونالیستی از قبیل«نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» می کند.
اما این بار هم دسیسه های داخلی و خارجی تاثیری بر اکثریت حاضر در راهپیمایی روز قدس نداشته و مردم همانند گذشته با حضور گسترده خود، فریاد استکبار ستیزی علیه اسرائیل، آمریکا، انگلیس و سایر کشورهای هم پیمان با رژیم صهیونیستی سر داده و باز هم با برادران مظلوم فلسطینی خود تجدید میثاق کردند.
رهبر کبیر انقلاب بر نقش مردم در حکومت اعتقاد عمیقی داشتند همچنانکه بیان داشتند «میزان رای ملت است»و بارها در بزنگاه های تاریخی سی ساله انقلاب می توان نقش مردم را در اثبات حقانیت یک جریان فکری و یا حتی رد آن پیدا کرد.
اکنون نیز با نگاهی به گذشته، جریانات دو روز قدس مهم در کشور و عکس العمل مردم نسبت به اظهار نظر جریان های غلط فکری را مرور می کنیم.
روز قدس ۱۳۶۴
نهضت آزادی جریانی بود که از همان اوائل روی کارآمدنش در دولت موقت با تمایلات بیش از حدی که به غرب و اندیشه آن داشت و با وجود نفرت ملت ایران از بلوک شرق و غرب که بواسطه دخالت های سابقه دار آن ها در ایران ایجاد شده بود،در تلاش برای ایجاد رابطه با غرب و آمریکا بود.
مخالفت دولت بازرگان با شورای انقلاب و سپاه پاسداران در همان بدو پیروزی انقلاب نیز ریشه در همان تمایلات فکری شان به غرب داشت و معتقد بودند که کار انقلابی و جهادی کردن نتیجه ای نخواهد داشت و همه چیز باید مرحله به مرحله پیش رود و به همین دلیل بود که دولت موقت برای تصفیه نیروهای سلطنتی از دستگاه های حکومتی کشور وارد عمل نمی شد.
سال ۶۱ و پس از فتح خرمشهر پیشنهاد های درباره آتش بس از سوی برخی کشورهای عربی مطرح شد اما با تاکید ایران مبنی بر لزوم تعیین متجاوز و خروج نیروهای نظامی عراق از مرزهای ایران ،این مسئله بدون طرح جدی، مختومه شد.
کما اینکه بیش از ۷ هزار کیلومتر خاک ایران در جنوب و غرب، پس از فتح خرمشهر در اختیار نیروهای بعثی بود و سعدون حمادی وزیر خارجه وقت عراق پس از انکه از صلح سخن گفت، اعلام کرد که حداقل خواسته های عراق دستیابی به سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسی و دو منطقه استراتژیک شلمچه و اروندکنار و همچنین حاکمیت مطلق بر اروندرود است.
اما نهضت آزادی ۲سال بعد و در قطعنامه کنگره پنجمش بر لزوم پذیرش صلح بعد از فتح خرمشهر با عنوان «صلح آبرومند» سخن گفت و دولت وقت را متهم کرد که چرا از فرصت ایجاد شده در آن سال استفاده نکرده است.
در اوایل سال ۶۴ فرستاده روزنامه فرانسوی لوموند به تهران آمد و با بازرگان و ابراهیم یزدی مصاحبه مشترکی داشت.
این مصاحبه با تیتر «بازرگان:باید با عراق وارد مذاکره شد» منتشر شد. یزدی در حالی که نبردهای گسترده ای در مناطق عملیاتی در حال انجام بود به لوموند گفت که هرگز تصور نمی کنیم که قبول آتش بس و انجام مذاکره به معنی قبول شرایط طرفی است که با آن در حال جنگیم. یزدی همچنین تجاوز عراق به ایران را «محاسبه غلط و نادرست» خواند.
این مصاحبه عکس العمل امام(ره) را نیز برانگیخت و ایشان در یک سخنرانی عمومی مذاکره با رژیم صدام را مشروعیت دادن به آن دانستند و فرمودند: «حالا ما بنشینیم، ما که ادعا می کنیم مسلمانیم بنشینیم سر یک میز و با ایشان[صدام] صحبت کنیم که بیایید با هم مصالحه کنیم؟ جواب خدا که هیچ، باید جواب بدهیم، جواب انبیا که هیچ باید جواب بدهیم، جواب ملائکة الله که هیچ باید جواب بدهیم، جواب مستضعفین که هیچ باید جواب بدهیم، جواب این ملت عراق را چه بدهیم؟ اگر از کربلا یک طوماری برای ما برسد که شما چرا با یک آدمی که علمای ما را شهید کرده...شما نشسته اید با این ها صلح کنید؟ چه صلحی ما داریم؟ ما به این شهدایی که داده ایم چه جواب بدهیم؟ ما این قدر شهید داده ایم حالا [با متجاوز] بنشینیم سر یک میز و با آن ها صحبت کنیم؟ »
نهضت آزادی جریانی بود که اولا مخالف جنگ و خرج برای جنگ بود و همچنین کمک های مالی ایران به کشورهای مسلمان منطقه را بیجا می دانست و در این راستا حمله به اعتقادات اسلامی درباره لزوم کمک به مردم مسلمان و مستضعف کشورهای دیگر را در دستو کار خود قرار داد.
اما این اقدام نهضت آزادی هم با واکنش امام(ره) روبرو شد: «آن های که نشسته اند و روابط شان را با آمریکا محکم کرده اند و از اول[این روابط]بود و حالا هم هست و خواهد بود،این ها توجه به این ندارند که با این اراجیفی که این ها دارند این ملت تتغییر نمی کند.ما عالم گیری نمی خواهیم بکنیم که شما مارا می ترسانید که نمی شود عالم را گرفت!...ما داریم از حق اسلام دفاع می کنیم. ما داریم از حق مسلمین دفاع می کنیم »
امام خمینی(ره) همچنین درباره اظهارات ملی پرستانه اعضای نهضت آزادی هم فرمودند: «شما اسلام شناس ها نباید از حق مسلمین دفاع بکنید؟ دیوار دور اسلام می کشید؟ در اقصی بلاد دنیا اگر یک کسی به ما بگوید که یاللمسلمین ما موظفیم به درد آن جا برسیم... ما آنقدر که می توانیم دفاع از حق مسلمین می کنیم.»
موضع گیری های غلط نهضت آزادی در جریان جنگ به همین جا ختم نمی شود و ابراهیم یزدی در مصاحبه با نشریه عربی «المجله» بر «ناامیدی و ناراحتی مردم» از جنگ تاکید کرد. همچنین در جزوه «تحلیلی پیرامون جنگ و صلح» با تاکید بر مساله لزوم شرکت دادن مردم در سرنوشت و تصمیم گیری جنگ این نکته القا می گردد که مردم از واقعیت آگاه نبوده و طبعا استمرار جنگ از حمایت بنیادی و پایدار مردم برخوردار نمی باشد،از این رو از مردم درخواست شده که در جهت خاتمه جنگ اقدام کنند.
به دنبال انتشار این تحلیل و اوجگیری تبلیغات ضد دفاع نهضت آزادی مبنی بر سرخوردگی و نارضایتی مردم، سران بعث در بغداد با معتبر دانستن این اظهارات به این نتیجه رسیدند که درصورت حمله وسیع به شهرها و نقاط مسکونی، نارضایتی مردم تشدید شده و نظام تحت فشار افکار عمومی و سلب حمایت های مردمی ناگزیر به صلح تحمیلی است و بدین ترتیب در عرض چند ماه بیشترین حملات به مناطق مسکونی تهران و دیگر شهرها بوسیله موشک و هواپیما صورت گرفت.
در پی این تحلیل غلط نهضت آزادی و آثار بین المللی آن، مسئولین نظام تصمیم گرفتند تا روز قدس همان سال به عنوان روز حمایت از دفاع مقدس اعلام کنند تا در یک رفراندوم میدانی به جهانیان ثابت کنند که مردم کماکان پای آرمان ها و بیعتشان ایستاده اند.
نهضت آزادی هم در این رابطه بیانیه ای صادر کرد و منکر هرگونه اثر معتبری برای راهپیمایی روز قدس شد و پیشاپیش آن را بیهوده و فاقد ارزش توصیف کرد. بلافاصله پس از بیانیه نهضت آزادی، بخش فارسی رادیو بعث اعلام کرد که درصورت راهپیمایی گسترده در تهران با شدت بسیار و با بکارگیری سلاح های جدیدتر و مرگبارتر شهرهای ایران را هدف قرار خواهد داد.
اما با توجه به گرمای شدید و روزه داری مردم، راهپیمایی روز قدس با شکوه فراوان برگزار شد و میلیون ها نفر در خیابان های تهران با در دست داشتن تصاویر امام خمینی و شهیدان دفاع مقدس، شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم» سر دادند.
روز قدس ۱۳۸۸
پس از برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در خرداد۸۸ و عدم تمکین نامزد های بازنده به
آمار وزارت کشور،موسوی و کروبی تبدیل به رهبران متوهم جنبشی می شوند که از هر فرصتی برای اجتماع و راهپیمایی معترضین برای ضربه زدن به نظام و امتیاز گرفتن از آن استفاده می کنند.
یکی از فرصت ها راهپیمایی روز قدس است تا بتوانند حضور و اعتراض خود را به نمایش بگذارند.
اما نکته قابل ذکر،شباهت افکار موسوی و نهضت آزادی درخصوص کمک های مالی جمهوری اسلامی ایران به مسلمانان منطقه است که هر دو جریان شدیدا به آن اعتراض دارد.
درجریان فتنه ۸۸ رسانه ها نیز نقش مهمی در هدایت اغتشاشگران داشتند و در جریان روز قدس سال ۸۸ نیز،«همدمی» سایت وزارت خارجه اسرائیل اغتشاشگران را دعوت به گفتن شعار های ناسیونالیستی از قبیل«نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» می کند.
اما این بار هم دسیسه های داخلی و خارجی تاثیری بر اکثریت حاضر در راهپیمایی روز قدس نداشته و مردم همانند گذشته با حضور گسترده خود، فریاد استکبار ستیزی علیه اسرائیل، آمریکا، انگلیس و سایر کشورهای هم پیمان با رژیم صهیونیستی سر داده و باز هم با برادران مظلوم فلسطینی خود تجدید میثاق کردند.
