مهدی معمارزاده، کارشناس ناظر میراث فرهنگی استان تهران در گفت‌وگو با ایسنا گفت، خوشبختانه کمترین آسیب متوجه گچ‌بری‌های فاخر این بنای دوره ساسانی شد، اما نبودِ پوشش محافظ، این اثر ملی را در برابر بارندگی بی‌دفاع کرد.
او تاکید کرد: ضرورت دارد معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی کشور بودجه‌ای اضطراری را برای نجات‌بخشی این بنا اختصاص دهد.
وی علت این اتفاق را ضعف سازه و عدم طراحی مناسب آن دانست و اضافه کرد: با توجه به سخنرانی اخیر آقای حناچی، معاون وزارت راه و شهرسازی، برگزاری مسابقه‌ای با عنوان «طراحی سازه‌های حفاظتی» برای طراحی پوشش این اثر می‌تواند تحولی در این زمینه (پوشش برای محوطه‌های تاریخی) در سطح کشور ایجاد کند.
در تماس‌های مکرر خبرنگار ایسنا با رجبعلی خسروآبادی، مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران و امیرمصیب رحیم‌زاده، مدیر اداره میراث فرهنگی شهر ری هنوز موفق به صحبت با آن‌ها برای اعلام میزان آسیب‌های وارد شده به این محوطه ساسانی نشده است.
تپه میل که به آن، آتشکده بهرام و آتشکده ری نیز می‌گویند، در حدود ۱۲ کیلومتری جنوب شرقی شهر ری به سوی ورامین بر بلندای تپه‌ای پهناور در روستای «قلعه‌نو - چال طرخان» قرار دارد. بخشی از بنای آتشکده ری در زمان حمله اسکندر به ایران خراب شد و تنها قسمتی از بنای چهارطاقی و زیبای این آتشکده به صورت دو میل باقی‌ماند.
بیشتر قسمت‌های غربی بنا از میان رفته، در بخش زیرین مجموعه یک راهروی کم پهنا وجود دارد که سراسر طول بنا را طی می‌کند. بقایای معماری تپه معماری میل دارای ساختاری، تشکل از گل، خشت، لاشه سنگ، گچ و از نظر دیرینگی متعلق به دوره ساسانیان (حدود ۱۸۰۰ سال پیش) است و به آتشکده بهرام گور نیز معروف است.
نخستین بار در سال ۱۹۱۳میلادی «ژاک دومورگان» فرانسوی این آتشکده و سازه‌های پیرامون آن را مرمت کرد. این بنا در سال ۱۹۳۳توسط باستان‌شناس آمریکایی به نام اریک اشمیت مورد کاوش و حفاری قرار گرفت.
