7 معمای مرموز و عجیب از فضا

به گزارش باشگاه خبرنگاران، دانشمندان هوا و فضا طی سال‌های اخیر به کشف موارد بسیاری در مورد فضا مثل موج‌های جاذبه‌ای و آب‌های مایع روی سطح مریخ پرداخته‌اند. این در حالی است که اکتشافات بشر تنها بخش کوچکی از عالم هستی را پوشش می‌دهد و سوالات بسیاری همچنان باقی است.

از جمله موضوعات و سوالاتی که همیشه ذهن دانشمندان هوا فضا را مشغول کرده است، عبارتند از:

95 درصد باقیمانده شامل انرژی ناشی از تاریکی‌های مطلق است که حتی در مورد وجود آن‌ها در فضا اطمینان کامل وجود ندارد.

دانشمندان در خصوص این انرژی‌های ناشناخته می‌گویند: ‌نیروهای مرموزی در محیط‌های تاریک فضا وجود دارند که فرآیند توسعه و انبساط فضا را تشدید می‌کنند.

به عقیده آنان انرژی‌های نقاط مطلقاً تیره فضا را می‌توان خطا و انحرافی بزرگ نسبت به نظریه جاذبه دانست.

دانشمندان می‌گویند احتمالاً حیات در مریخ زمانی وجود داشته و یا در حال حاضر در جریان است.

در دوره‌های خاصی آب در سطح مریخ جریان می‌یابد که نشان می‌دهد زمانی سطح این سیاره پوشیده از اقیانوس‌های عظیم بوده است.

به همین علت، سازمان‌های هوا و فضا همچنان سفینه‌های فضایی به این سیاره رمزآلود ارسال می‌کنند تا جوانب بیشتری در مورد آن کشف شود.

کم‌انرژی‌ترین اشعه‌های کیهانی در قالب ذرات باردار از خورشید به سمت زمین ارسال می‌شوند. دانشمندان این اشعه‌ها را "باد خورشیدی" (solar wind) می‌نامند.

از طرفی، دانشمندان از منشأ اشعه‌های کیهانی که دائماً به سمت کره زمین ساطع می‌شوند، اطلاعی ندارند.

کشف منشأ ذرات پرانرژی در حال حاظر امکان‌پذیر نیست، چرا که این ذرات در میدان‌های مغناطیسی مربوط به فضای بین‌ستاره‌ای دچار آشفتگی می‌شوند.

فضانوردان گاهی موفق می‌شوند انفجارهای رادیویی سریع (FRBs)  را مشاهده کنند که تنها در یک هزارم ثانیه ظاهر می‌شوند. اما همانند مورد قبل، منشأ این رویدادهای کیهانی برای دانشمندان گنگ و مبهم باقی مانده است.

می‌دانیم اگر ذرات ماده و پاد ماده با هم برخورد کنند، خنثی می‌شوند. در صورتی که تعداد برابری از ماده و پاد ماده در عالم وجود داشت، جهان هستی عاری از ذرات می‌شد.

بر اساس نظریات کیهان‌شناسی مانند تئوری "انفجار بزرگ"، این اتفاق باعث ایجاد مقادیر برابری از ماده و پاد ماده شده است. به عبارتی، بر اساس چنین نظریه‌ای جهان حاضر باید عاری از ذرات باشد.

این در حالی است که بنا به دلایلی نامشخص، عاملی این توازن را بر هم زده و رویداد "انفجار بزرگ" منجر به ایجاد تعداد بیشتری از ذرات ماده نسبت به ذرات پاد ماده شده است.

این سوال همواره در طول حیات بشر مطرح بوده و تا به حال پاسخی علمی و قانع‌کننده برای آن ارائه نشده است.

عده‌ای از دانشمندان شهاب‌سنگ‌ها را مسبب این امر می‌دانند. به نظر می‌رسد این نظریه چندان بی‌اساس نباشد، چرا که دانشمندان توانسته‌اند در برخی از شهاب‌سنگ‌ها مواد ارگانیک کشف کنند.

نظریه دیگری در این خصوص وجود دارد که می‌گوید زمانی واکنش‌های شیمیایی باعث تبدیل مولکول‌های ساده به مولکول‌های پیچیده‌تری شد و مواد آلی همچون RNAها که لازمه حیات در زمین هستند، تشکیل شدند.

بر اساس این نظریه، ابتدا موجودات تک سلولی پدید آمدند، سپس این موجودات به شکل ارگانیسم‌های چند سلولی تکامل یافتند.

دانشمندان تصور می‌کنند که تا پایان عمر زمین 6 میلیارد سال زمان باقیست. آنان می‌گویند بر اساس قوانین ترمودینامیک کاهش دما در عالم هستی محتمل است، به طوری که دمای همه عناصر جهان روزی یکسان می‌شود.

به عبارت دیگر، تمام ستاره‌های عالم به طور تدریجی انرژی خود را از دست می‌دهند و سرانجام نابود می‌شوند. این اتفاق به معنای نابودی تمام مواد در سرتاسر عالم است.

بر اساس نظریه‌ای دیگر که مغایر با نظریه انفجار بزرگ محسوب می‌شود، فضا آنقدر گسترش می‌یابد تا اینکه نیروهای جاذبه، تمام کائنات را فشرده و منقبض می‌کنند.

آنچه مسلم است، به نظر نمی‌رسد انسان در آینده نزدیک بتواند شواهد علمی و قطعی برای مسائل یاد شده پیدا کند.