هیتلر چگونه مشعل المپیک را اختراع کرد؟

به گزارش باشگاه خبرنگاران و به نقل از دیلی بیست، شاید باورتان نشود ولی تبلیغات چی های نازی آلمان بودند که باعث شدند با صحنه ورود باشکوه پایین آمدن محمدعلی کلی از پله های المپیک 1996 آتلانتا مواجه شویم. محمدعلی، مشعل را در حالی که دستانش بابت بیماری پارکینسون می لرزیدند، از ایوانز شناگر تحویل گرفت و با آن، مشعل بزرگ را روشن کرد. این صحنه باعث شد حتی بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا نیز نتواند جلوی اشک های خود را بگیرد.

مشعل المپیک مدرن، با سفری نمادین، به شهر میزبان بازی ها می رسد. این مشعل، ایده کارل دایم در اوایل دهه 1930 بود. او یک دونده استقامت آلمانی و برگزار کننده بازی های برلین بود. او از وجود مشعل در بازی های المپیک باستانی آگاه بود ولی تا آن زمان، چیزی شبیه دوندگی و حمل مشعل وجود نداشت. 

ترسناک است ولی باید بدانید تجهیزات جدید این مراسم، به تخریب گسترده ای اشاره ای داشت که قرار بود رخ بدهد. حاملان غول پیکر مشعل المپیک برلین، به وسیله شرکت کراپ ساخته شده بودند. این شرکت اسلحه سازی، در جنگ جهانی دوم، برای آلمانی ها سلاح تولید می کرد و زرادخانه آن در نبردهای سرنوشت ساز آلمان نازی، نقش مهمی ایفا می کرد.

دیوید والچینسکی، رئیس انجمن بین المللی تاریخ دانان المپیک، که چندین دهه است در خصوص المپیک، مطلب می نویسد، می گوید تبلیغات چی های نازی و برگزار کنندگان آن مراسم باشکوه، ادعا می کردند آریایی های هیتلری، نوادگان تمدن کهن یونان هستند و به همین دلیل بود که حمل مشعل از المپ را در دستور کار خود قرار دادند. 

اما حالا با گذشت سال ها، در ریو دو ژانیروی برزیل، شهری که میزبان المپیک است و انواع نژادها را در خود جای داده، مسؤولان می گویند به جای نمایش های پرزرق و برق، بهتر است بر حفظ کره زمین متمرکز شوند و اکنون فرصتی است که جهان بتواند نتیجه تاریخ انسانی را بهتر نظاره کند. 

اما از بحث مشعل و هیتلر که بگذریم، درباره المپیک برزیل، خیلی چیزها می شود گفت؛ از خلیج پر از زباله گوانابارا، تا ترافیک بیش از حد سنگین در خیابان های ریو دو ژانیرو. اما برزیلی ها در یک چیز، کم نمی آورند: قابلیت خندیدن به خودشان.

بازی های ریو که قرار است امشب شروع شود، در تضادی آشکار با المپیک سال 2012 لندن، با هنرنمایی چندین ستاره از جمله ژیزل بوندشن شروع می شود و گزارش های بسیاری در خصوص سرقت از ورزشکاران در خیابان به گوش می رسد. 

سعی شده است دستور کار افتتاحیه امشب، فاش نشود؛ اما همان طور که همه رازها بالاخره درز می کنند، گزارش تمرین ها در رسانه های اجتماعی و جاهای دیگر، رخنه کرده اند. مشخص شده است تک تک 206 کشور شرکت کننده، با گروه کوچک حرکات موزون سنتی مخصوص خود وارد می شوند. برخی از بزرگ ترین ستاره های برزیلی هم قرار است در این مراسم، هنرنمایی کنند. فرناندو میرلس، یکی از مغزهای متفکر این مراسم که در سال 2002 نیز بابت فیلم «شهر خدا» برنده جایزه اسکار شده است، سال گذشته به خبرنگاران گفته بود مراسم، «فرهنگ عامه را به نمایش خواهد کشید». ظاهرا این ها درست نیست. قرار است بعد از این که یک نفر به صورت تصنعی از ژیزل سرقت کرد، افسران پلیس به نجات او بروند و سارق را دور تا دور ورزشگاه، دنبال کنند و بگیرند. 

لئوناردو کاتانو، یکی دیگر از کارگردان ها هم به بی بی سی گفت این مراسم «برخورد برزیلی ها با مردم را نشان خواهد داد». صد البته. قرار نیست مشکل محل اقامت و تاخیرهای مکرر مترو تمام شود. اما برزیلی ها، خونگرمی مثال زدنی دارند. برزیلی ها می توانند با چند فعل مختلف به شما بگویند «راحت باش» و از این که دقیقا بگویند چه طور راحت باش، ابایی ندارند. آن ها با محبت هستند و غریبه ها را «پسرم» یا «دخترم» خطاب می کنند. در ایمیل هایشان هم، حتی برای غریبه ها، نامه خود را با بوسه و در آغوش کشیدن به پایان می برند. این کشور، هر ساله میزبان میلیون ها مسافر برای دیدن جشنواره های خود است که به بزرگ ترین مهمانی معروف هستند. مراسم جمعه که 900 میلیون بیننده دارد، ممکن است با این جشنواره رقابت کند. گفته می شود فقط حدود 3 تن مواد آتش بازی و فشفشه، 2000 تفنگ نوری و 100 پروژکتور تدارک دیده شده است.