صراط: درخت کهنسال زبان گنجشک روستای اویزر از توابع شهرستان کرج که 600 سال قدمت داشت، دیگر وجود ندارد و یکی دیگر از بی‌شمار درختانی است که به تازگی مورد ظلم انسان قرار گرفته است.
به گزارش اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان البرز، امروز باید خبر از سوختن درختی کهنسال بدهیم که به طور قطع برای همگان ناخوشایند خواهد بود.
این درخت 600 ساله با ارتفاعی در حدود 10 متر و قطر 130 سانتی متر در فاصله‌ای نه چندان دور از زیارتگاه بی بی زبیده، با مختصات جغرافیایی 51 درجه، 9 دقیقه و 31 ثانیه شرقی و 36 درجه، 4 دقیقه و 52 ثانیه شمالی قرار داشت.
درختی که بسیار مورد توجه اهالی روستا بود، اما اکنون به دلیل ظلم بشر از این درخت تنها چند تکه چوب سوخته بیشتر بر جای نمانده است.
دیدن درخت سوخته‌ای که روزگارانی سایبان گردشگران و پناهگاه حیات وحش بود، برای دوست‌داران طبیعت چیزی جزء آه و افسوس باقی نگذاشته است و آثار آن دل هر بیننده را به رعشه و چشم او را اشک آلود می‌کند.
درختی که هر فصل آن نشانی از وجود خداوند بود، شکفتن و خزان چندین ساله آن دم از وجود خلقت خالقی عظیم بود که قادر به هر کار هست و جز با خواست او هیچ درختی به بار نخواهد نشست.
درختی با چنان عظمتی که روزگاری لنز هر دوربین عکاسی یا فیلمبرداری را به سوی خود جلب می‌کرد.
خیلی دور نیست که مستندساز این اداره کل نیز، این درخت را به عنوان کهن‌سال‌ترین زبان گنجشک به تصویر کشید، اما وا حسراتا که پس از این دیگر وجود ندارد.
امروزه درختان کهنسال یا دیرزیست به عنوان میراث تاریخی و جاذبه طبیعی محسوب می‌شوند.
این درختان، جزء مهمترین ذخایر ژنتیکی گیاهی هر کشور محسوب می‌شود و ارزش شناخت و حفظ این منابع از دیدگاه علمی، تاریخ طبیعی و حتی به عنوان میراثی فرهنگی قابل ارزیابی است.
درختان کهنسال در طول هزاران سال، موانع اکولوژیک و تنش‌های نامساعد اقلیمی و محیطی متعدد را پشت سرگذاشته و همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهند. امروزه اهمیت این درختان و نقش آنان در تنوع زیستی، توسعه پایدار، حفظ آب و خاک، مبارزه با گسترش بیابان‌ها، اکوتوریسم و ایجاد فرصت‌های اشتغال تفرجی، مقابله با بلایای طبیعی و ده‌ها موضوع دیگر انکارناپذیر است.
محدودیت‌های بنیادی سرزمین ایران و به تبع آن استان البرز از لحاظ تولید بیولوژیک و محدودیت‌های اقلیمی جغرافیایی ایجاب می‌کند با پژوهش‌های لازم، از گونه‌های کهنسال برای تکثیر و حفظ بخشی از ذخایر ژنتیکی کشور استفاده شود.
این درختان علاوه بر نقشی که می‌توانند در احیای جنگل‌های مخروبه در برداشته باشند، به عنوان یکی از جاذبه‌های اصلی میراث طبیعی گردشگری استان البرز، می‌توانند شمار عظیمی از گردشگران طبیعت یا اکوتوریست‌ها را به خود جلب کنند.
متاسفانه علیرغم اهمیت این درختان، هرساله تعدادی از این ذخایر ارزشمند ملی به دلیل غفلت و ناآگاهی و به ندرت توسط عوامل طبیعی آسیب می‌بینند.
به گزارش اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان البرز، امروز باید خبر از سوختن درختی کهنسال بدهیم که به طور قطع برای همگان ناخوشایند خواهد بود.
این درخت 600 ساله با ارتفاعی در حدود 10 متر و قطر 130 سانتی متر در فاصله‌ای نه چندان دور از زیارتگاه بی بی زبیده، با مختصات جغرافیایی 51 درجه، 9 دقیقه و 31 ثانیه شرقی و 36 درجه، 4 دقیقه و 52 ثانیه شمالی قرار داشت.
درختی که بسیار مورد توجه اهالی روستا بود، اما اکنون به دلیل ظلم بشر از این درخت تنها چند تکه چوب سوخته بیشتر بر جای نمانده است.
دیدن درخت سوخته‌ای که روزگارانی سایبان گردشگران و پناهگاه حیات وحش بود، برای دوست‌داران طبیعت چیزی جزء آه و افسوس باقی نگذاشته است و آثار آن دل هر بیننده را به رعشه و چشم او را اشک آلود می‌کند.
درختی که هر فصل آن نشانی از وجود خداوند بود، شکفتن و خزان چندین ساله آن دم از وجود خلقت خالقی عظیم بود که قادر به هر کار هست و جز با خواست او هیچ درختی به بار نخواهد نشست.
درختی با چنان عظمتی که روزگاری لنز هر دوربین عکاسی یا فیلمبرداری را به سوی خود جلب می‌کرد.
خیلی دور نیست که مستندساز این اداره کل نیز، این درخت را به عنوان کهن‌سال‌ترین زبان گنجشک به تصویر کشید، اما وا حسراتا که پس از این دیگر وجود ندارد.
امروزه درختان کهنسال یا دیرزیست به عنوان میراث تاریخی و جاذبه طبیعی محسوب می‌شوند.
این درختان، جزء مهمترین ذخایر ژنتیکی گیاهی هر کشور محسوب می‌شود و ارزش شناخت و حفظ این منابع از دیدگاه علمی، تاریخ طبیعی و حتی به عنوان میراثی فرهنگی قابل ارزیابی است.
درختان کهنسال در طول هزاران سال، موانع اکولوژیک و تنش‌های نامساعد اقلیمی و محیطی متعدد را پشت سرگذاشته و همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهند. امروزه اهمیت این درختان و نقش آنان در تنوع زیستی، توسعه پایدار، حفظ آب و خاک، مبارزه با گسترش بیابان‌ها، اکوتوریسم و ایجاد فرصت‌های اشتغال تفرجی، مقابله با بلایای طبیعی و ده‌ها موضوع دیگر انکارناپذیر است.
محدودیت‌های بنیادی سرزمین ایران و به تبع آن استان البرز از لحاظ تولید بیولوژیک و محدودیت‌های اقلیمی جغرافیایی ایجاب می‌کند با پژوهش‌های لازم، از گونه‌های کهنسال برای تکثیر و حفظ بخشی از ذخایر ژنتیکی کشور استفاده شود.
این درختان علاوه بر نقشی که می‌توانند در احیای جنگل‌های مخروبه در برداشته باشند، به عنوان یکی از جاذبه‌های اصلی میراث طبیعی گردشگری استان البرز، می‌توانند شمار عظیمی از گردشگران طبیعت یا اکوتوریست‌ها را به خود جلب کنند.
متاسفانه علیرغم اهمیت این درختان، هرساله تعدادی از این ذخایر ارزشمند ملی به دلیل غفلت و ناآگاهی و به ندرت توسط عوامل طبیعی آسیب می‌بینند.
