صراط: «یونایتدپرساینترنشنال» گزارش کرد که حضور جنگندههای روسیه در ایران به واشنگتن نشان داد که مشارکت ایران و روسیه برای روسیه یک اولویت راهبردی دارد و اینکه روابط مسکو با آمریکا چندان هم برای این کشور در اولویت نیست.
به گزارش فارس، خبرگزاری «یونایتدپرس اینترنشنال» در گزارشی بازتاتی از حضور جنگندههای روسیه در ایران منعکس کرد و نوشت، حضور خلبانهای روس در پایگاه هوایی «همدان» ایران تصادفی نیست و تنها به آزاد کردن شهر «حلب» مرتبط نمیشود.
این خبرگزاری ادامه داد، قبل از حضور جنگندههای روسیه در ایران، زنجیرهای از حوادثی رخ داده بود که به تشکیل یک بافت کاملاً متفاوت در بخش شرقی خاورمیانه منجر شده بود.
طبق این گزارش، این رخدادها شامل نشست سه جانبه خزر در باکو میشود که 8 آگوست برگزار شد و یک سطح جدید از همکاری اقتصادی بین روسیه، ایران و آذربایجان به وجود آورد و همچنین شامل دیدار 9 آگوست «رجب طیب اردوغان» رئیسجمهوری ترکیه از «سنت پترزبورگ» میشود که تا حد چشمگیری تنشها در روابط دوجانبه مسکو و آنکارا را کاهش داد و همچنین میتوان به تعامل سریع روابط اقتصادی ایران و روسیه و در درجه اول تعامل در زمینه حمل و نقل و انرژی اشاره کرد.
یونایتد پرس اینترنشنال سپس با اشاره به این موارد نوشت، به بیان دیگر، زمانی روسیه و ایران صحبت در خصوص پایگاه هوایی همدان را آغاز کردند که قبل از آن نیز مسکو برای خود یک تکیهگاه قابل اعتماد سیاسی و همچنین بسته توافقات اقتصادی و اجتماعی با ایران را تضمین کرده بود و بنابراین به تبع آن با توجه به اینکه روسیه و ایران در تلاش هستند تا بازیگران مهمی نه تنها در درگیریهای سوریه بلکه در تمام خاورمیانه باشند، این اقدام سیاسی نظامی مهم، طبیعی میباشد.
این گزارش سپس اینگونه نوشت، به طور قطع، واشنگتن ظاهراً در تحولاتی که به آن اشاره شد، در میان بازندگان میباشد. توافق ایران و روسیه در خصوص پایگاه هوایی همدان نشان داد که مسکو، روابط با آمریکا را یک اولویت برای خود نمیداند یا اینکه دستکم به روابط با آمریکا به شیوهای نمینگرد که به خاطر حفظ آن دستاوردها و مواضع تاکتیکی خود را قربانی کند.
یونایتدپرس اینترنشنال ادامه داد، بعلاوه آنکه توافق ایران و روسیه در خصوص پایگاه هوایی همدان نشان میدهد که «ماه عسل» روابط ایران و آمریکا با درجه بالایی از بیاعتمادی ایران به سیاست واشنگتن به پایان رسیده است که این شامل سیاست واشنگتن برای اعمال نفوذ بر همپیمان نزدیکش یعنی عربستان سعودی میشود.
این گزارش میافزاید، بعلاوه آنکه، احتمالاً آمریکا برای از دست دادن «حق وتو» خود در توسعه روابط نظامی و سیاسی نه تنها روسیه بلکه دیگر کشورها با ایران باید آماده شود.
طبق این گزارش، رضایت ایران در زمینه حضور روسیه در پایگاه هوایی همدان همچنین نمایانگر این مسئله است که ایران پی برده است که تا چه اندازه برای این کشور بعنوان یک «مرکز قدرت منطقهای»، مهم است که با شیوه و شرایط خود و نه شیوه و شرایط غرب، ناآرامیهای سوریه را حل و فصل کند. در چنین شرایطی، آمریکا مقصر است زیرا درک صحیحی از محدودیت سازش با شرکا و رقبای خود نداشته است. به طور قابل ملاحظهای، بعد از حضور جنگندههای روسیه در ایران، چین که برای مدتها در حاشیه باقی مانده بود، ظاهراً تصمیم گرفته است که کمک به دولت «بشار اسد» رئیسجمهور سوریه در دمشق را توسعه دهد. در اینجا بحث حمایت از دولت سوریه نیست بلکه بحث تمایل چین به مشارکت در فرایندهای آتی سیاسی و اقتصادی است.
این گزارش نوشت، حضور جنگندههای روسیه در ایران حامل پیامهایی بود، اول آنکه مسکو به واشنگتن نشان داد که مشارکت ایران و روسیه برای این کشور یک اولویت راهبردی دارد و حتی در زمینههایی که به اعتقاد آمریکا «مناطق خاکستری» به حساب میآیند نیز به توسعه روابط با ایران ادامه میدهد.
دومین پیام این است که روسیه از دیدگاه آمریکا مبنی بر تقسیمبندی معارضان سوریه به «میانهرو» و «غیرمیانهرو» سرخورده شده است. احتمال میرود که آمریکا به طور چشمگیری دچار اشتباه محاسباتی شده است و در خصوص آمادگی مسکو برای مذاکره در خصوص لیستی از سازمانهای تروریستی، غلو کرده باشد. این اشتباه محاسباتی احتمالاً به طور چشمگیری، موضع سازمانهایی که به کمک آمریکا در میدان نبرد سوریه تکیه کردهاند را تضعیف میکند و در شرایطی که روسیه و اسد با کمک ایران، پیشرفتهای چشمگیری را در حلب به دست آورند، مدل سابق مذاکرات میبایست تغییر کند و بخش اعظمی از سازمانهای معارض میانهرو دیگر قدرتی در سوریه نخواهند داشت.
این گزارش سپس نوشت، سومین پیام روسیه این بوده است که مسکو معتقد است از بین بردن معارضان سوریه در حلب به اندازهای اولویت است که این کشور حاضر است حتی اگر برای موقت هم شده، ارتباط با آمریکا و اتحادیه اروپا در خصوص موضوع سوریه را قربانی کند.
یونایتدپرس اینترنشنال در پایان نتیجهگیری کرد، حضور جنگندههای مسکو در ایران نشان میدهد که روسیه احتمالا به دنبال آن است که ناامیدی و سرخوردگی خود از احتمال مذاکره سیاسی با دولت کنونی آمریکا و آمادگیاش برای به تعویق انداختن مذاکرات تا زمان روی کار آمدن دولت جدید آمریکا را پنهان کند.
به گزارش فارس، خبرگزاری «یونایتدپرس اینترنشنال» در گزارشی بازتاتی از حضور جنگندههای روسیه در ایران منعکس کرد و نوشت، حضور خلبانهای روس در پایگاه هوایی «همدان» ایران تصادفی نیست و تنها به آزاد کردن شهر «حلب» مرتبط نمیشود.
این خبرگزاری ادامه داد، قبل از حضور جنگندههای روسیه در ایران، زنجیرهای از حوادثی رخ داده بود که به تشکیل یک بافت کاملاً متفاوت در بخش شرقی خاورمیانه منجر شده بود.
طبق این گزارش، این رخدادها شامل نشست سه جانبه خزر در باکو میشود که 8 آگوست برگزار شد و یک سطح جدید از همکاری اقتصادی بین روسیه، ایران و آذربایجان به وجود آورد و همچنین شامل دیدار 9 آگوست «رجب طیب اردوغان» رئیسجمهوری ترکیه از «سنت پترزبورگ» میشود که تا حد چشمگیری تنشها در روابط دوجانبه مسکو و آنکارا را کاهش داد و همچنین میتوان به تعامل سریع روابط اقتصادی ایران و روسیه و در درجه اول تعامل در زمینه حمل و نقل و انرژی اشاره کرد.
یونایتد پرس اینترنشنال سپس با اشاره به این موارد نوشت، به بیان دیگر، زمانی روسیه و ایران صحبت در خصوص پایگاه هوایی همدان را آغاز کردند که قبل از آن نیز مسکو برای خود یک تکیهگاه قابل اعتماد سیاسی و همچنین بسته توافقات اقتصادی و اجتماعی با ایران را تضمین کرده بود و بنابراین به تبع آن با توجه به اینکه روسیه و ایران در تلاش هستند تا بازیگران مهمی نه تنها در درگیریهای سوریه بلکه در تمام خاورمیانه باشند، این اقدام سیاسی نظامی مهم، طبیعی میباشد.
این گزارش سپس اینگونه نوشت، به طور قطع، واشنگتن ظاهراً در تحولاتی که به آن اشاره شد، در میان بازندگان میباشد. توافق ایران و روسیه در خصوص پایگاه هوایی همدان نشان داد که مسکو، روابط با آمریکا را یک اولویت برای خود نمیداند یا اینکه دستکم به روابط با آمریکا به شیوهای نمینگرد که به خاطر حفظ آن دستاوردها و مواضع تاکتیکی خود را قربانی کند.
یونایتدپرس اینترنشنال ادامه داد، بعلاوه آنکه توافق ایران و روسیه در خصوص پایگاه هوایی همدان نشان میدهد که «ماه عسل» روابط ایران و آمریکا با درجه بالایی از بیاعتمادی ایران به سیاست واشنگتن به پایان رسیده است که این شامل سیاست واشنگتن برای اعمال نفوذ بر همپیمان نزدیکش یعنی عربستان سعودی میشود.
این گزارش میافزاید، بعلاوه آنکه، احتمالاً آمریکا برای از دست دادن «حق وتو» خود در توسعه روابط نظامی و سیاسی نه تنها روسیه بلکه دیگر کشورها با ایران باید آماده شود.
طبق این گزارش، رضایت ایران در زمینه حضور روسیه در پایگاه هوایی همدان همچنین نمایانگر این مسئله است که ایران پی برده است که تا چه اندازه برای این کشور بعنوان یک «مرکز قدرت منطقهای»، مهم است که با شیوه و شرایط خود و نه شیوه و شرایط غرب، ناآرامیهای سوریه را حل و فصل کند. در چنین شرایطی، آمریکا مقصر است زیرا درک صحیحی از محدودیت سازش با شرکا و رقبای خود نداشته است. به طور قابل ملاحظهای، بعد از حضور جنگندههای روسیه در ایران، چین که برای مدتها در حاشیه باقی مانده بود، ظاهراً تصمیم گرفته است که کمک به دولت «بشار اسد» رئیسجمهور سوریه در دمشق را توسعه دهد. در اینجا بحث حمایت از دولت سوریه نیست بلکه بحث تمایل چین به مشارکت در فرایندهای آتی سیاسی و اقتصادی است.
این گزارش نوشت، حضور جنگندههای روسیه در ایران حامل پیامهایی بود، اول آنکه مسکو به واشنگتن نشان داد که مشارکت ایران و روسیه برای این کشور یک اولویت راهبردی دارد و حتی در زمینههایی که به اعتقاد آمریکا «مناطق خاکستری» به حساب میآیند نیز به توسعه روابط با ایران ادامه میدهد.
دومین پیام این است که روسیه از دیدگاه آمریکا مبنی بر تقسیمبندی معارضان سوریه به «میانهرو» و «غیرمیانهرو» سرخورده شده است. احتمال میرود که آمریکا به طور چشمگیری دچار اشتباه محاسباتی شده است و در خصوص آمادگی مسکو برای مذاکره در خصوص لیستی از سازمانهای تروریستی، غلو کرده باشد. این اشتباه محاسباتی احتمالاً به طور چشمگیری، موضع سازمانهایی که به کمک آمریکا در میدان نبرد سوریه تکیه کردهاند را تضعیف میکند و در شرایطی که روسیه و اسد با کمک ایران، پیشرفتهای چشمگیری را در حلب به دست آورند، مدل سابق مذاکرات میبایست تغییر کند و بخش اعظمی از سازمانهای معارض میانهرو دیگر قدرتی در سوریه نخواهند داشت.
این گزارش سپس نوشت، سومین پیام روسیه این بوده است که مسکو معتقد است از بین بردن معارضان سوریه در حلب به اندازهای اولویت است که این کشور حاضر است حتی اگر برای موقت هم شده، ارتباط با آمریکا و اتحادیه اروپا در خصوص موضوع سوریه را قربانی کند.
یونایتدپرس اینترنشنال در پایان نتیجهگیری کرد، حضور جنگندههای مسکو در ایران نشان میدهد که روسیه احتمالا به دنبال آن است که ناامیدی و سرخوردگی خود از احتمال مذاکره سیاسی با دولت کنونی آمریکا و آمادگیاش برای به تعویق انداختن مذاکرات تا زمان روی کار آمدن دولت جدید آمریکا را پنهان کند.