صراط: احمدرضا درویش گفت:همواره ادعای سینمای ملی را داشته‌ایم؛ در حالی که بیش از 40 میلیون نفر از جمعیت ایران، از داشتن سینما محروم هستند. این محرومیت به این معنا است که سینمای ایران، سینمایی ملی نیست و ناعدالتی فرهنگی وجود دارد.
به گزارش ایسنا، این کارگردان سینما که در حاشیه‌ی جشنواره «چلچراغ» سخن می‌گفت ادامه داد:، تولیدات سمعی و بصری، پدیده‌ای دامنه‌دار و وسیع است که در حوزه‌های مختلف فیلمسازی مانند فیلم‌های داستانی، تلویزیونی، مستند و انیمیشن تعریف می‌شود که این دامنه وسیع، گوناگونی و تنوع بسیاری را برای پرورش ذائقه مخاطب فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: سینما به این دلیل که با هنر تصویر و صدا به زبان مشترک در ارتباطات جهانی تبدیل شده که در همین راستا رسانه را شکل می‌دهد و پوشش وسیعی در جهت نگاه به مخاطب فراهم می‌کند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» با طرح این پرسش که آیا سینمای ایران در برگیرنده عرصه موضوعات جدی است؟ تصریح کرد: عنصر اصلی ما در ساخت آثار هنری انسان است و بدون این عنصر هیچ اثری شکل نمی‌گیرد، بنابراین در ارتباط با مخاطب چاره‌ای جز اینکه به موضوع فرهنگ، هویت و تاریخ توجه کنیم، نداریم.
درویش با بیان اینکه سینمای ایران در فضایی تنفس می‌کند که شکلی عمیق از هویت‌مندی را با خود دارد، گفت: اگر اعتقاد داریم که کشور ما از عمیق‌ترین ریشه‌های تاریخی و هویتی برخوردار است، نمود و تاثیر آن باید در همه آثار دیده شود. وقتی از سینمای جدی حرف می‌زنیم به این معنا نیست که باید فیلم تاریخی بسازیم.
وی ادامه داد: واقعیت این است که فرقی نمی‌کند این عرصه متنوع و با ریشه، با شکلی از زبان سینما منتقل می شود، بلکه مهم این است به عرصه موضوعات جدی توجه ویژه‌ای شود.
این کارگردان سینما، با اشاره به این مطلب که در حال حاضر با عرصه متنوعی از مخاطب با سلایق مختلف مواجه هستیم، گفت: مخاطبان امروز از فرهنگ، زبان و آیین‌های متکثر و متنوعی برخوردار هستند و سئوال من این است که آیا سینمای ایران در برگیرنده همه این سلایق است؟ آیا مردمی که به سینما می‌روند یا آثار سمعی و بصری را می‌بینند، آیینه خود را بر پرده را می‌بینند؟
درویش با طرح این سوال که آیا پرده سینمای ملی ایران آینه تمام نمای هویت، معارف، فرهنگ و تاریخ مخاطب است؟ گفت: متاسفانه سینما و عرصه تولیدات سمیعی و بصری در ایران، معطوف به تهران شده است و هندسه شهر نشینی بر بیان سینمایی و زبان سینما احاطه کرده است.
کارگردان فیلم «رستاخیز» با اشاره به اینکه هیچ اثر فرهنگی و هنری نمی‌تواند ادعای جهانی بودن داشته باشد، مگر اینکه در بر گیرنده هویت و ایرانی بودن ما باشد، گفت: جهانی شدن از نظر من با افکار عمومی جهان و دیده شدن آثار توسط مردم ارتباط مستقیم دارد؛ به گونه‌ای که مردم جهان آثار ما را ببینند و از این طریق شناخته شویم.
درویش افزود: به نظرمن ما نه صاحب سینمای ملی و نه صاحب صنعت سینما هستیم. بلکه دارای یک سینمای تجربی هستیم که در مراحل اولیه شکل‌گیری سینمای تجربی قرار داریم. حتی در حوزه رسانه نیز اینگونه هستیم و تبدیل به نشانه یا برند در دنیا نشده‌ایم.
وی در ادامه با اشاره به این نکته که برخی از شهرهای کشور از داشتن سالن سینما محروم هستند گفت: همواره ادعای سینمای ملی را داشته‌ایم؛ در حالی که بیش از 40 میلیون نفر از جمعیت ایران، از داشتن سینما محروم هستند. این محرومیت به این معنا است که سینمای ایران، سینمایی ملی نیست و ناعدالتی فرهنگی وجود دارد.
کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا» با بیان این مطلب که در مبانی مشکلات فراوانی داریم، گفت: تصور کنید سینمای ما تسلط کامل به زبان هنر و سینما دارد. اما وقتی این تسلط خالی از هویت فرهنگی باشد، چطور می‌توانیم با دنیا حرف بزنیم؟ چگونه بشر امروز را که در ترس و نگرانی به سر می‌برد، به توجه به هویت، مضامین، مفاهیم و جهانبینی خود دعوت کنیم. چگونه می توانیم بومی باشیم و اندیشه خود را با زبان جهانی به بینندگان جهانی منتقل کنیم؟
درویش افزود: ما باید معلوم کنیم که بین نهال یا یک درخت ریشه‌دار، کدامیک هستیم. در سخنانی که می‌گوییم و می‌شنویم از سینمای ملی ، صنعت سینمای ایران و سینمای جهانی ایران به عنوان یک درخت تنومند یاد می‌کنیم اما با نگاهی دقیق متوجه می‌شویم نو نهال هستیم و یا حداقل خودمن با نگاه دقیق به آثارم و سایر آثار احساس درخت تنومند را نمی‌کنم.
وی در ادامه با بیان این مطلب که نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد گفت: امام حسین (ع) از نظر جغرافیای تاریخی به منطقه‌ای باز می‌گردد که متعلق به سنت است و پرداخت به نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد.
درویش تاکید کرد: به گواه تاریخ بیش از 300 میلیون شیعه به حماسه‌ای که امام حسین (ع) و یاران ایشان در عاشورا خلق کرده‌اند، علاقه دارند و جشنواره‌هایی مانند «چهل‌چراغ» تلاش می‌کنند جریان سنت و مدرنیته را به هم وصل کنند.
داور بخش فیلم‌های ویدئویی جشنواره «چهل‌چراغ» تصریح کرد: مضمون جریان عاشورا کاملا مدرن است و مفاهمی که در عرصه عاشورا عرضه شده به این دلیل است که روزآمد است و این اتفاق مهمی است و حتما مخاطب دارد.
وی با تاکید بر این نکته که باید دید منشور از مردمی بودن جشنواره‌ای مثل «چهل چراغ» چیست؟ گفت: باید بررسی کرد که منظور از مردمی بودن جشنواره‌ها چیست؟ به نظرمن مقوله‌ای که قرار است مردمی شود باید برای مردم و برخاسته از مردم باشد.
کارگردان فیلم سینمایی «متولد ماه مهر» با اشاره به اینکه عرصه هالیوود تنها سینما نیست، بیان کرد: منبع درآمد امریکا بعد از تسلیحات، سینما است که سپهر جریان تفکر را در اندیشه جهانی و در همه عرصه‌ها ترویج می‌کند.
درویش در ادامه با بیان این مطلب که حضور سینمای ایران در عرصه بین الملل مزیت دارد گفت: ارتباط درون حرفه‌ای یکی از مزایای حضور جهانی سینماگران است. به این معنا که فیلمسازان جهانی در جشنواره‌های مختلف یکدیگر را ملاقات می‌کنند که این ملاقات کردن‌ها به رشد سینمای جهان کمک می‌کند.
کارگردان فیلم «سرزمین خورشید» تصریح کرد: مزیت دیگر حضور سینمای ایران در عرصه بین‌الملل سیاسی است. چراکه موفقیت‌های سینمای ایران از منظر جشنواره‌ای مهمترین خدمت سیاسی به کشور بوده است و متاسفم به این خدمت سینماگران به درستی پاسخ داده نشده است.
این کارگردان که داور بخش فیلم‌های ویدئویی در جشنواره فیلم و عکس «چهل چراغ» در بخش دیگری از سخنانش مطرح کرد: پرداخت به نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد و به گواه تاریخ بیش از 300 میلیون شیعه به حماسه‌ای که امام حسین (ع) و یاران ایشان در عاشورا خلق کرده‌اند، علاقه دارند و اگر قرار باشد نگاه جدی به مضمون عاشورا در حوزه فرهنگ و هنر شود به نظرمن بهترین فضا جشنواره «چهل‌چراغ» است.
نخستین کارگاه از مجموعه کارگاه‌های آموزشی در حوزه سینما با موضوع کارگردانی 23 شهریورماه به مدیریت احمدرضا درویش در پردیس سینما ملت برگزار شد،احمدرضا درویش از برپایی جشنواره فیلم و عکس «چهل‌چراغ» تقدیر کرد و گفت: وقتی صحبت از برگزاری جشنواره‌ای چون «چهل‌چراغ» با موضوع امام حسین (ع) می‌شود باید ادب، اخلاق، امکانات و... را با تراز امام حسین (ع) سنجید.
به گزارش ایسنا، این کارگردان سینما که در حاشیه‌ی جشنواره «چلچراغ» سخن می‌گفت ادامه داد:، تولیدات سمعی و بصری، پدیده‌ای دامنه‌دار و وسیع است که در حوزه‌های مختلف فیلمسازی مانند فیلم‌های داستانی، تلویزیونی، مستند و انیمیشن تعریف می‌شود که این دامنه وسیع، گوناگونی و تنوع بسیاری را برای پرورش ذائقه مخاطب فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: سینما به این دلیل که با هنر تصویر و صدا به زبان مشترک در ارتباطات جهانی تبدیل شده که در همین راستا رسانه را شکل می‌دهد و پوشش وسیعی در جهت نگاه به مخاطب فراهم می‌کند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» با طرح این پرسش که آیا سینمای ایران در برگیرنده عرصه موضوعات جدی است؟ تصریح کرد: عنصر اصلی ما در ساخت آثار هنری انسان است و بدون این عنصر هیچ اثری شکل نمی‌گیرد، بنابراین در ارتباط با مخاطب چاره‌ای جز اینکه به موضوع فرهنگ، هویت و تاریخ توجه کنیم، نداریم.
درویش با بیان اینکه سینمای ایران در فضایی تنفس می‌کند که شکلی عمیق از هویت‌مندی را با خود دارد، گفت: اگر اعتقاد داریم که کشور ما از عمیق‌ترین ریشه‌های تاریخی و هویتی برخوردار است، نمود و تاثیر آن باید در همه آثار دیده شود. وقتی از سینمای جدی حرف می‌زنیم به این معنا نیست که باید فیلم تاریخی بسازیم.
وی ادامه داد: واقعیت این است که فرقی نمی‌کند این عرصه متنوع و با ریشه، با شکلی از زبان سینما منتقل می شود، بلکه مهم این است به عرصه موضوعات جدی توجه ویژه‌ای شود.
این کارگردان سینما، با اشاره به این مطلب که در حال حاضر با عرصه متنوعی از مخاطب با سلایق مختلف مواجه هستیم، گفت: مخاطبان امروز از فرهنگ، زبان و آیین‌های متکثر و متنوعی برخوردار هستند و سئوال من این است که آیا سینمای ایران در برگیرنده همه این سلایق است؟ آیا مردمی که به سینما می‌روند یا آثار سمعی و بصری را می‌بینند، آیینه خود را بر پرده را می‌بینند؟
درویش با طرح این سوال که آیا پرده سینمای ملی ایران آینه تمام نمای هویت، معارف، فرهنگ و تاریخ مخاطب است؟ گفت: متاسفانه سینما و عرصه تولیدات سمیعی و بصری در ایران، معطوف به تهران شده است و هندسه شهر نشینی بر بیان سینمایی و زبان سینما احاطه کرده است.
کارگردان فیلم «رستاخیز» با اشاره به اینکه هیچ اثر فرهنگی و هنری نمی‌تواند ادعای جهانی بودن داشته باشد، مگر اینکه در بر گیرنده هویت و ایرانی بودن ما باشد، گفت: جهانی شدن از نظر من با افکار عمومی جهان و دیده شدن آثار توسط مردم ارتباط مستقیم دارد؛ به گونه‌ای که مردم جهان آثار ما را ببینند و از این طریق شناخته شویم.
درویش افزود: به نظرمن ما نه صاحب سینمای ملی و نه صاحب صنعت سینما هستیم. بلکه دارای یک سینمای تجربی هستیم که در مراحل اولیه شکل‌گیری سینمای تجربی قرار داریم. حتی در حوزه رسانه نیز اینگونه هستیم و تبدیل به نشانه یا برند در دنیا نشده‌ایم.
وی در ادامه با اشاره به این نکته که برخی از شهرهای کشور از داشتن سالن سینما محروم هستند گفت: همواره ادعای سینمای ملی را داشته‌ایم؛ در حالی که بیش از 40 میلیون نفر از جمعیت ایران، از داشتن سینما محروم هستند. این محرومیت به این معنا است که سینمای ایران، سینمایی ملی نیست و ناعدالتی فرهنگی وجود دارد.
کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا» با بیان این مطلب که در مبانی مشکلات فراوانی داریم، گفت: تصور کنید سینمای ما تسلط کامل به زبان هنر و سینما دارد. اما وقتی این تسلط خالی از هویت فرهنگی باشد، چطور می‌توانیم با دنیا حرف بزنیم؟ چگونه بشر امروز را که در ترس و نگرانی به سر می‌برد، به توجه به هویت، مضامین، مفاهیم و جهانبینی خود دعوت کنیم. چگونه می توانیم بومی باشیم و اندیشه خود را با زبان جهانی به بینندگان جهانی منتقل کنیم؟
درویش افزود: ما باید معلوم کنیم که بین نهال یا یک درخت ریشه‌دار، کدامیک هستیم. در سخنانی که می‌گوییم و می‌شنویم از سینمای ملی ، صنعت سینمای ایران و سینمای جهانی ایران به عنوان یک درخت تنومند یاد می‌کنیم اما با نگاهی دقیق متوجه می‌شویم نو نهال هستیم و یا حداقل خودمن با نگاه دقیق به آثارم و سایر آثار احساس درخت تنومند را نمی‌کنم.
وی در ادامه با بیان این مطلب که نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد گفت: امام حسین (ع) از نظر جغرافیای تاریخی به منطقه‌ای باز می‌گردد که متعلق به سنت است و پرداخت به نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد.
درویش تاکید کرد: به گواه تاریخ بیش از 300 میلیون شیعه به حماسه‌ای که امام حسین (ع) و یاران ایشان در عاشورا خلق کرده‌اند، علاقه دارند و جشنواره‌هایی مانند «چهل‌چراغ» تلاش می‌کنند جریان سنت و مدرنیته را به هم وصل کنند.
داور بخش فیلم‌های ویدئویی جشنواره «چهل‌چراغ» تصریح کرد: مضمون جریان عاشورا کاملا مدرن است و مفاهمی که در عرصه عاشورا عرضه شده به این دلیل است که روزآمد است و این اتفاق مهمی است و حتما مخاطب دارد.
وی با تاکید بر این نکته که باید دید منشور از مردمی بودن جشنواره‌ای مثل «چهل چراغ» چیست؟ گفت: باید بررسی کرد که منظور از مردمی بودن جشنواره‌ها چیست؟ به نظرمن مقوله‌ای که قرار است مردمی شود باید برای مردم و برخاسته از مردم باشد.
کارگردان فیلم سینمایی «متولد ماه مهر» با اشاره به اینکه عرصه هالیوود تنها سینما نیست، بیان کرد: منبع درآمد امریکا بعد از تسلیحات، سینما است که سپهر جریان تفکر را در اندیشه جهانی و در همه عرصه‌ها ترویج می‌کند.
درویش در ادامه با بیان این مطلب که حضور سینمای ایران در عرصه بین الملل مزیت دارد گفت: ارتباط درون حرفه‌ای یکی از مزایای حضور جهانی سینماگران است. به این معنا که فیلمسازان جهانی در جشنواره‌های مختلف یکدیگر را ملاقات می‌کنند که این ملاقات کردن‌ها به رشد سینمای جهان کمک می‌کند.
کارگردان فیلم «سرزمین خورشید» تصریح کرد: مزیت دیگر حضور سینمای ایران در عرصه بین‌الملل سیاسی است. چراکه موفقیت‌های سینمای ایران از منظر جشنواره‌ای مهمترین خدمت سیاسی به کشور بوده است و متاسفم به این خدمت سینماگران به درستی پاسخ داده نشده است.
این کارگردان که داور بخش فیلم‌های ویدئویی در جشنواره فیلم و عکس «چهل چراغ» در بخش دیگری از سخنانش مطرح کرد: پرداخت به نوع نگرش و سیره امام حسین (ع) به زندگی مرز ندارد و به گواه تاریخ بیش از 300 میلیون شیعه به حماسه‌ای که امام حسین (ع) و یاران ایشان در عاشورا خلق کرده‌اند، علاقه دارند و اگر قرار باشد نگاه جدی به مضمون عاشورا در حوزه فرهنگ و هنر شود به نظرمن بهترین فضا جشنواره «چهل‌چراغ» است.
نخستین کارگاه از مجموعه کارگاه‌های آموزشی در حوزه سینما با موضوع کارگردانی 23 شهریورماه به مدیریت احمدرضا درویش در پردیس سینما ملت برگزار شد،احمدرضا درویش از برپایی جشنواره فیلم و عکس «چهل‌چراغ» تقدیر کرد و گفت: وقتی صحبت از برگزاری جشنواره‌ای چون «چهل‌چراغ» با موضوع امام حسین (ع) می‌شود باید ادب، اخلاق، امکانات و... را با تراز امام حسین (ع) سنجید.
