صراط: دونده سرعتی کشورمان گفت: به فکر ترک دوومیدانی هستم، چون چیزی عایدم نشده و بعد از 10 سال افتخار آفرینی حتی یک ریال هم پس انداز ندارم.
رضا قاسمی در گفت‌وگو با فارس، در مورد عملکرد خود در مسابقات ساحلی اظهار داشت: رقابت خوبی بود و به مدال نقره رسیدم. دونده سرشناس عمانی هم حضور پیدا کرده بود. در استارت یک مقدار به مشکل خوردم و نتوانستنم آنطور که باید بدوم. البته از این مدال‌ها آنقدر گرفته‌ایم که متاسفانه نه تنها وضعیت‌مان بهتر نشده، بلکه هر روز بدتر می‌شود.
وی ادامه داد: حدود 30 مدال آسیایی و جهانی دارم، اما تغییری در زندگی‌ام از زمانی که دوومیدانی را آغاز کردم به وجود نیامده است. درآمد اندک‌مان هم همه‌اش هزینه تمرین شده و پس اندازی ندارم. با اینکه حدود 10 سال است دوومیدانی را حرفه‌ای انجام می‌دهم نه خانه‌ای دارم و نه ماشینی. این روزها هم با خودروی پدرم به تمرین می‌روم. اگر کسی در کشورهای عربی شرایط ما را داشت بهترین امکانات را در اختیارش می‌گذاشتند.
ملی پوش دوی سرعت ایران عنوان کرد: بیمه هم نداریم و قرارداد باشگاهی‌مان هم پرداخت نمی‌شود. قرارداد فصل گذشته باقی مانده و امسال هم که یک ریال نگرفته‌ایم. تمام مسابقات لیگ را هم با هزینه شخصی آمده‌ایم.
قاسمی گفت: هنوز فاکتورهایی که پیش از المپیک هزینه کرده‌ایم را فدراسیون پرداخت نکرده است. حدود 30 سال دارم و غیر از دوومیدانی کاری ندارم و نمی‌دانم چطور باید در آینده زندگی کنم. اگر در دوومیدانی بمانم وضع‌ام هر روز بدتر می‌شود. دو المپیک و دو مسابقه جهانی رفته‌ام اتفاقی نیفتاده و دیگر نمی‌خواهم ادامه دهم.
وی با اشاره به اینکه می‌خواهم دوومیدانی را کنار بگذارم، گفت: پس از پایان مسابقات لیگ به فکر شغل دیگری هستم و اگر همه چیز حل شود، می‌روم تا بتوانم حداقل پس اندازی برای دوران پیری داشته باشم. می‌گویند یک المپیک دیگر می‌توانی بروی، اما فایده‌ای ندارد، چون اگر قرار بود اتفاقی بیفتد تا الان می‌افتاد.
رضا قاسمی در گفت‌وگو با فارس، در مورد عملکرد خود در مسابقات ساحلی اظهار داشت: رقابت خوبی بود و به مدال نقره رسیدم. دونده سرشناس عمانی هم حضور پیدا کرده بود. در استارت یک مقدار به مشکل خوردم و نتوانستنم آنطور که باید بدوم. البته از این مدال‌ها آنقدر گرفته‌ایم که متاسفانه نه تنها وضعیت‌مان بهتر نشده، بلکه هر روز بدتر می‌شود.
وی ادامه داد: حدود 30 مدال آسیایی و جهانی دارم، اما تغییری در زندگی‌ام از زمانی که دوومیدانی را آغاز کردم به وجود نیامده است. درآمد اندک‌مان هم همه‌اش هزینه تمرین شده و پس اندازی ندارم. با اینکه حدود 10 سال است دوومیدانی را حرفه‌ای انجام می‌دهم نه خانه‌ای دارم و نه ماشینی. این روزها هم با خودروی پدرم به تمرین می‌روم. اگر کسی در کشورهای عربی شرایط ما را داشت بهترین امکانات را در اختیارش می‌گذاشتند.
ملی پوش دوی سرعت ایران عنوان کرد: بیمه هم نداریم و قرارداد باشگاهی‌مان هم پرداخت نمی‌شود. قرارداد فصل گذشته باقی مانده و امسال هم که یک ریال نگرفته‌ایم. تمام مسابقات لیگ را هم با هزینه شخصی آمده‌ایم.
قاسمی گفت: هنوز فاکتورهایی که پیش از المپیک هزینه کرده‌ایم را فدراسیون پرداخت نکرده است. حدود 30 سال دارم و غیر از دوومیدانی کاری ندارم و نمی‌دانم چطور باید در آینده زندگی کنم. اگر در دوومیدانی بمانم وضع‌ام هر روز بدتر می‌شود. دو المپیک و دو مسابقه جهانی رفته‌ام اتفاقی نیفتاده و دیگر نمی‌خواهم ادامه دهم.
وی با اشاره به اینکه می‌خواهم دوومیدانی را کنار بگذارم، گفت: پس از پایان مسابقات لیگ به فکر شغل دیگری هستم و اگر همه چیز حل شود، می‌روم تا بتوانم حداقل پس اندازی برای دوران پیری داشته باشم. می‌گویند یک المپیک دیگر می‌توانی بروی، اما فایده‌ای ندارد، چون اگر قرار بود اتفاقی بیفتد تا الان می‌افتاد.
