صراط: با وجود حضور گسترده نیروهای دولتی در شهر و صفوف طولانی ژنرالان در وزارت‌های کشور و دفاع اما حملاتی در کابل رخ می‌دهد که با پیامدهای ناگواری همراه است.
به گزارش فارس، برگزاری مراسم عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام در افغانستان بین شیعه‌ها و سنی‌ها همواره پرشور بوده، اما در این اواخر دست‌های نامرئی به دنبال کم‌رنگ ساختن آن است.
شب و روز عاشورا به عنوان مهم‌ترین روز عزاداری امام حسین علیه‌السلام بین مسلمانان بویژه افغانستانی‌ها به شمار می‌رود، در این روز سنی‌ها مراسم‌های ختم قرآن کریم و نذوراتی برگزار و شیعه‌ها نیز اقدام به روضه‌خوانی، سینه‌زنی و نوحه‌سرایی می‌کنند.
با تمام توصیفاتی که مراسم‌های عزاداری در دهه عاشورا در جریان سال‌های گذشته برگزار شد، اما پس از سال 1390 این مراسم‌ها همراه با دلهره‌گی‌ها و در زیر سایه تهدیدات امنیتی برگزار شده است.
حمله انتحاری در جریان سال 1390 صدها عزادار 72 شهید کربلا را در زیارتگاه ابالفضل در کابل به خاک و خون نشاند و شب عاشورای سالجاری نیز افراد مسلح وارد «زیارتگاه سخی» کابل شدند که در نتیجه آن نزدیک به 100 عزادار حسینی کشته و زخمی شدند.
در جریان همان شب افراد مسلح در مسجد «چهاریار» منطقه «کارته چهار» که مربوط به اهل سنت افغانستانی‌ها است نیز هجوم بردند، اما پس از حضور نیروهای دولتی در حالیکه آماده انجام حملات تروریستی نبودند، فرار کردند.
علاوه بر این 2 عامل انتحاری در روز عاشورا در پایتخت افغانستان به چنگ نیروهای دولتی افتاد، اما بخش دیگر تروریست‌ها در شهرستان «بلخ» ولایت «بلخ» قادر به انجام حمله ددمنشانه خود شدند که در نتیجه آن نیز ده‌ها عزادار حسینی کشته و زخمی شدند.
تروریست‌ها چگونه وارد کابل شدند
پرسش این است که چطور تروریست‌ها قادر به چنین اقدام ضد انسانی شده‌اند؟ در حالیکه امنیت کامل در شهر و حومه آن از سوی نیروهای دولتی تأمین شده بود.
همزمان با آغاز ماه محرم صدها نیروی پلیس در جاده‌ها حضور یافته و در مناطق مختلفی ایست‌های بازرسی برپا کرده بودند، بازرسی‌ها طوری انجام می‌شد که حتی امکان ورود یک حیوان کوچک نیز در داخل شهر بدون بازرسی ناممکن بود.
ورود چندین فرد مسلح و انتحاری در داخل مهم‌ترین شهر افغانستان و با وجود تدابیر شدید امنیتی از 2 حالت به دور نیست:
نخست: اینکه برخی حلقات در درون دولت هستند که این افراد را وارد کابل کرده‌اند.
دوم: این افراد پیش از اتخاذ تدابیر امنیتی در کابل آماده برای انجام چنین حملاتی شده بودند، در هر 2 صورت مسئولان ارشد امنیتی متهم به سهل‌انگاری و غفلت هستند، زیرا آنها طی روزهای اقامت تروریست‌ها در داخل کابل باید آنها را کشف و نابود می‌کردند.
صفوف طولانی ژنرالان ناکارآمد
حمله به شهر و غیرنظامیان کار همیشگی تروریست‌ها بوده و دست‌کم حوادث 15 سال گذشته نشان می‌دهد که حملات تروریستی بیشتر از نظامیان جان غیرنظامیان بی‌گناه که به دنبال لقمه نانی از خانه بیرون رفته بودند را گرفته است.
این حملات نه اینکه توانایی تروریست‌ها را نشان دهد، بلکه این امر گویای ضعف‌های کلان موجود در صفوف ژنرالانی است که شاید وزارت‌های کشور و دفاع آمار آنها را نتوانستند تهیه و ترتیب کنند.
پیچیدگی در وظایف نظامیان و عدم هماهنگی بین سازمان‌های امنیتی حتی در پایتخت بیداد می‌کند، اما هر آنچیزی که این وضعیت اسفناک به صورت عینی به دنبال خواهد داشت، کشته و زخمی شدن مردم بی‌گناه است.
حمله بر شهروندان بی‌گناه سبب بی‌اعتباری دولت نزد جهان و افغانستانی‌ها شده و حاکمیت دولت کابل در بخش‌های مختلف را به مخاصره می‌اندازد، مگر اینکه دولت پیش از فروپاشی اقدام به نابودی نقاط ضعف خود کند.
از سویی‌هم حمله بر عزاداران حسینی ضربه بزرگی به پیکر دولت کابل است، زیرا این مسئله با پیامدهای ناگواری برای دولت و ملت همراه خواهد بود که نخستین پیامد آن نیز ایجاد تفرقه مذهبی و بروز اختلافات بین پیروان مذاهب خواهد بود.
با این وجود، دولت کابل باید زودتر از هرکاری این
قضیه را در اولویت کاری قرار داده و هر امر نامشکوکی که سبب بروز اختلافات
بین مذاهب و حتی اقوام می‌شود را از بین ببرد، در غیر این صورت باید آماده
پیامدهای ناگوار این قضیه باشد.
