صراط: مربی تیم ملی کاراته کشورمان به دلیل عدم توانایی در پرداخت مهریه ممنوع‌الخروج شده و به همین دلیل نتوانست در رقابت‌های جهانی در کنار شاگردانش باشد.
به گزارش تسنیم، حسین روحانی که در حال حاضر با وجود اینکه 5 سال است دیگر در عرصه قهرمانی فعالیتی ندارد هنوز هشتمین مدال آور موفق کاراته دنیا است و در کارنامه‌اش یک نشان طلا، یک نقره و 2 برنز جهانی در کنار یک نشان طلای و یک نقره بازی‌های آسیایی نیز دیده می‌شود با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند.
او که در دوره قبلی رقابت‌های جهانی به عنوان مربی یکی از افراد موثر در کسب عنوان قهرمانی تیمی ایران بود در این دوره به دلیل محکومیت در مورد پرداخت مهریه نتوانست تیم ملی را همراهی کند.
روحانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد مشکلاتش عنوان کرد: این حرف‌هایی که می‌زنم تنها و تنها درد دل با مردم و مسئولانی است که می‌دانم دلسوز قهرمانان هستند. سال‌ها در میادین مختلف برای کاراته زحمت کشیدم و 27 سال از عمر خودم را صرف فعالیت در این رشته کردم. 16 سال عضو ثابت تیم ملی بودم و هنوز هم بعضی عناوینی که در عرصه‌های بین‌المللی به دست آوردم شکسته نشده است. به طور مثال 2 مدال طلای زیر 21 سال در بخش انفرادی و یک نقره و یک طلا در بخش تیمی این رده دارم که در دنیا هیچ کسی نتوانسته این موفقیت‌ها را تکرار کند.
وی ادامه داد: در دوره قبلی که تیم با افتخار قهرمان تیمی دنیا شد به عنوان مربی در کنار تیم بودم و در این دوره نیز از اردیبهشت ماه در کنار بچه‌ها بودم ولی در شب اعزام و در فرودگاه امام خمینی ماموران نیروهای انتظامی پاسپورتم را گرفتند و اعلام کردند که از دادگاه خانواده محکومیت دارم و ممنوع‌الخروج هستم. در چند سال اخیر بابت این پرونده هر چه داشتم پرداخت کردم و واقعا دیگر پولی برای پرداخت ندارم.
مربی تیم ملی کاراته اظهار داشت: هر چه جایزه و سرمایه در دوران قهرمانی داشتم به پای این پرونده رفت و واقعا هیچ پولی برای پرداخت ندارم. به خاطر 30 میلیون تومان نتوانستم کنار نفراتی باشم که شبانه‌روزی در کنارشان بودم و برای مسابقات جهانی آماده‌شان کردم. نکته جالب این جا است که وقتی این اتفاق برایم افتاد هیچ کدام از مسئولان حتی تماس تلفنی هم با من نگرفتند تا لااقل دلیل اعزام نشدنم را جویا شوند. واقعا این نحوه برخورد با قهرمانان و شناسنامه‌های ورزش درست است؟!
روحانی گفت: همین چند ماه پیش بود که به درخواست چینی‌ها به این کشور رفتم تا به در آنجا مربیگری کنم اما برخی دوستان کاراته‌ای بستر را به نحوی فراهم کردند که موفق به این کار نشوم.
به گزارش تسنیم، حسین روحانی که در حال حاضر با وجود اینکه 5 سال است دیگر در عرصه قهرمانی فعالیتی ندارد هنوز هشتمین مدال آور موفق کاراته دنیا است و در کارنامه‌اش یک نشان طلا، یک نقره و 2 برنز جهانی در کنار یک نشان طلای و یک نقره بازی‌های آسیایی نیز دیده می‌شود با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند.
او که در دوره قبلی رقابت‌های جهانی به عنوان مربی یکی از افراد موثر در کسب عنوان قهرمانی تیمی ایران بود در این دوره به دلیل محکومیت در مورد پرداخت مهریه نتوانست تیم ملی را همراهی کند.
روحانی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد مشکلاتش عنوان کرد: این حرف‌هایی که می‌زنم تنها و تنها درد دل با مردم و مسئولانی است که می‌دانم دلسوز قهرمانان هستند. سال‌ها در میادین مختلف برای کاراته زحمت کشیدم و 27 سال از عمر خودم را صرف فعالیت در این رشته کردم. 16 سال عضو ثابت تیم ملی بودم و هنوز هم بعضی عناوینی که در عرصه‌های بین‌المللی به دست آوردم شکسته نشده است. به طور مثال 2 مدال طلای زیر 21 سال در بخش انفرادی و یک نقره و یک طلا در بخش تیمی این رده دارم که در دنیا هیچ کسی نتوانسته این موفقیت‌ها را تکرار کند.
وی ادامه داد: در دوره قبلی که تیم با افتخار قهرمان تیمی دنیا شد به عنوان مربی در کنار تیم بودم و در این دوره نیز از اردیبهشت ماه در کنار بچه‌ها بودم ولی در شب اعزام و در فرودگاه امام خمینی ماموران نیروهای انتظامی پاسپورتم را گرفتند و اعلام کردند که از دادگاه خانواده محکومیت دارم و ممنوع‌الخروج هستم. در چند سال اخیر بابت این پرونده هر چه داشتم پرداخت کردم و واقعا دیگر پولی برای پرداخت ندارم.
مربی تیم ملی کاراته اظهار داشت: هر چه جایزه و سرمایه در دوران قهرمانی داشتم به پای این پرونده رفت و واقعا هیچ پولی برای پرداخت ندارم. به خاطر 30 میلیون تومان نتوانستم کنار نفراتی باشم که شبانه‌روزی در کنارشان بودم و برای مسابقات جهانی آماده‌شان کردم. نکته جالب این جا است که وقتی این اتفاق برایم افتاد هیچ کدام از مسئولان حتی تماس تلفنی هم با من نگرفتند تا لااقل دلیل اعزام نشدنم را جویا شوند. واقعا این نحوه برخورد با قهرمانان و شناسنامه‌های ورزش درست است؟!
روحانی گفت: همین چند ماه پیش بود که به درخواست چینی‌ها به این کشور رفتم تا به در آنجا مربیگری کنم اما برخی دوستان کاراته‌ای بستر را به نحوی فراهم کردند که موفق به این کار نشوم.
