صراط: حسن روحانی رئیس جمهور در مراسم روز دانشجو در حالی اراده فروش نفت به میزان دلخواه را دستاورد برجام خوانده که در وعده های انتخاباتی خود مژده اقتصاد بدون نفت را داده و گفته بود که قدم به قدم آن را اجرایی خواهد کرد. با این حال، اکنون با گذشت سه سال و نیم از دولتش نه تنها قدمی به سوی آن برداشته نشده بلکه دولت در آرزوی فروش نفت بیشتر است.
به گزارش صراط، روحانی در هنگام تبلیغات انتخاباتی خود گفته بود: اقتصاد بدون نفت جزء سیاستهای کلی نظام است. اتکا بودجه جاری کشور باید قدم به قدم از نفت کاسته شود. زیرا پول نفت یکی از عوامل افزایش تورم است؛ راه دارا بودن اقتصاد بدون نفت افزایش صادرات غیرنفتی و ارائه تسهیلاتی برای صادرات غیرنفتی است.
با این حال، هیچ یک از این وعده های آرمانی روحانی قدمی به تحقق نزدیک نشده و حتی در مورد آماری که از افزایش صادرات غیرنفتی و کاهش واردات داده شده، عوامل دیگری دخیل هستند که اصل ماجرا را زیر سوال می برند. (اینجا)
فارغ از این موضوع، روحانی روز 16 آذر در جمع دانشجویان و دانشگاهیان، برخورداری از اراده و اختیار آزاد در میزان فروش نفت را از دستاوردهای مذاکرات و لغو تحریمها دانست و گفت: قبل از اجرایی شدن برجام، حدود یک میلیون بشکه نفت خام میتوانستیم با دشواریهای فراوان صادر کنیم، اما اکنون دو میلیون و ٣٠٠ هزار بشکه صادر میشود و قادریم براساس اراده خود نفت را به هر مقدار که بخواهیم به هر کدام از کشورهای دنیا صادر کنیم.
در ثانی، روحانی در اظهاراتی عجیب، عزت ملی را به میزان فروش نفت گره زد؛ رییس جمهور گفت: "در گذشته قدرتهای بزرگ بالای سرمان میایستادند و میزان فروش را تعیین میکردند، اما امروز عزتی برای ما کسب شده که نفت را به هر میزانی که دلمان میخواهد بفروشیم و اجازه تحمیل را به دیگران ندادیم."
البته این موضع روحانی جدید نیست؛ او در ماه های اخیر تلاش کرده تا اراده فروش نفت را دستاورد برجام قلمداد کند؛ در این صورت باید پرسید اگر مهم ترین دستاورد برجام همین فروش نفت بوده، آیا در مقابل داده های ایران و تعهداتش به غرب برابری می کند؟
روحانی در گفت و گوی تلویزیونی مردادماه خود نیز به اراده فروش نفت به میزان دلخواه بالیده و آن را "عزت ملی" خوانده بود.
با این معیار روحانی، و با توجه به کاهش قیمت نفت در سال های اخیر، آیا دولت احمدی نژاد به دلیل آنکه نفت را با قیمت بالاتری می فروخت و طبیعتا درآمد نفتی بیشتری داشت (همان موضوعی که مردان اقتصادی دولت روحانی بارها در بوق و کرنا کرده اند) عزت بیشتری برای کشور به ارمغان نیاورده بود؟! و یا اگر صرفا میزان فروش و نه درآمد مدنظر باشد، آیا رژیم منفور آل سعود با فروش و صادرات آزادانه و بسیار بالای نفت، مثلا عزت بیشتری برای خود کسب نکرده؟! آیا روش چنین حکومت منفوری که رابطه آزادانه با آمریکا و حتی سرمایه گگذاری در آمریکا با پول های نفتی است، آرمان ماست؟!
به گزارش صراط، روحانی در هنگام تبلیغات انتخاباتی خود گفته بود: اقتصاد بدون نفت جزء سیاستهای کلی نظام است. اتکا بودجه جاری کشور باید قدم به قدم از نفت کاسته شود. زیرا پول نفت یکی از عوامل افزایش تورم است؛ راه دارا بودن اقتصاد بدون نفت افزایش صادرات غیرنفتی و ارائه تسهیلاتی برای صادرات غیرنفتی است.
با این حال، هیچ یک از این وعده های آرمانی روحانی قدمی به تحقق نزدیک نشده و حتی در مورد آماری که از افزایش صادرات غیرنفتی و کاهش واردات داده شده، عوامل دیگری دخیل هستند که اصل ماجرا را زیر سوال می برند. (اینجا)
فارغ از این موضوع، روحانی روز 16 آذر در جمع دانشجویان و دانشگاهیان، برخورداری از اراده و اختیار آزاد در میزان فروش نفت را از دستاوردهای مذاکرات و لغو تحریمها دانست و گفت: قبل از اجرایی شدن برجام، حدود یک میلیون بشکه نفت خام میتوانستیم با دشواریهای فراوان صادر کنیم، اما اکنون دو میلیون و ٣٠٠ هزار بشکه صادر میشود و قادریم براساس اراده خود نفت را به هر مقدار که بخواهیم به هر کدام از کشورهای دنیا صادر کنیم.
در ثانی، روحانی در اظهاراتی عجیب، عزت ملی را به میزان فروش نفت گره زد؛ رییس جمهور گفت: "در گذشته قدرتهای بزرگ بالای سرمان میایستادند و میزان فروش را تعیین میکردند، اما امروز عزتی برای ما کسب شده که نفت را به هر میزانی که دلمان میخواهد بفروشیم و اجازه تحمیل را به دیگران ندادیم."
البته این موضع روحانی جدید نیست؛ او در ماه های اخیر تلاش کرده تا اراده فروش نفت را دستاورد برجام قلمداد کند؛ در این صورت باید پرسید اگر مهم ترین دستاورد برجام همین فروش نفت بوده، آیا در مقابل داده های ایران و تعهداتش به غرب برابری می کند؟
روحانی در گفت و گوی تلویزیونی مردادماه خود نیز به اراده فروش نفت به میزان دلخواه بالیده و آن را "عزت ملی" خوانده بود.
با این معیار روحانی، و با توجه به کاهش قیمت نفت در سال های اخیر، آیا دولت احمدی نژاد به دلیل آنکه نفت را با قیمت بالاتری می فروخت و طبیعتا درآمد نفتی بیشتری داشت (همان موضوعی که مردان اقتصادی دولت روحانی بارها در بوق و کرنا کرده اند) عزت بیشتری برای کشور به ارمغان نیاورده بود؟! و یا اگر صرفا میزان فروش و نه درآمد مدنظر باشد، آیا رژیم منفور آل سعود با فروش و صادرات آزادانه و بسیار بالای نفت، مثلا عزت بیشتری برای خود کسب نکرده؟! آیا روش چنین حکومت منفوری که رابطه آزادانه با آمریکا و حتی سرمایه گگذاری در آمریکا با پول های نفتی است، آرمان ماست؟!
ترکمنچای و گلستان و سپس برجام است