به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، این ستاره نه فقط به خاطر درخشش آن بلکه به خاطر باستانی بودن و همچنین قرار داشتن در مرحله تبدیل به ابرنواختر برای دانشمندان جالب است.
ستاره ابط الجوزا یا آلفای شکارچی با نزدیک شدن به پایان عمر خود چندین برابر اندازه اصلی‌اش بزرگتر شده است.
ابط الجوزا نهمین ستاره درخشان آسمان شب با دوره‌ای چندصدروزه است که قطر آن در حدود یک میلیارد و 600 میلیون کیلومتر، یعنی تقریباً بیش از 1100 برابر قطر خورشید است. برای مقایسه باید گفت که قطر خورشید یک میلیون و 300 هزار کیلومتر است.
این ستاره به قدری بزرگ است که اگر به جای خورشید در مرکز منظومه خورشیدی قرار گیرد، تا نزدیک مدار سیارک‌ها را اشغال می‌کند. ابط‌الجوزا پس از خورشید دومین قطر ظاهری بزرگ را دارد.
غول مذکور در آینده با یک انفجار ابرنواختری به یک ستاره نوترونی یا شاید یک سیاهچاله تبدیل خواهد شد. البته طول عمر آن ممکن است تا حدود ۵۰ هزار سال دیگر ادامه یابد. در صورت انفجار، روشنی آن پس از انفجار قابل مقایسه با ماه شب چهارده خواهد بود.
محققان شواهد جدیدی پیدا کرده‌اند که بر اساس آن‌ها، ابط الجوزا احتمالاً در گذشته دارای یک ستاره همسایه بوده که در نهایت آن را حین رشد، بلعیده است.
سرنخ گذشته این ستاره اسرارآمیز زمانی به دست آمد که گروهی از محققان برای نخستین بار از برنامه مدل‌سازی رایانه‌ای MESA برای طراحی مدلی از چرخش این ستاره استفاده کردند.
این ستاره 150 برابر سریع‌تر از همه ستاره‌های تنهای شناخته‌شده دیگر به دور خود می‌چرخد. یکی از دلایل احتمالی آن می‌تواند این باشد که ابط الجوزا در گذشته از یک همسایه به اندازه خورشید برخوردار بوده که در نهایت توسط ستاره مذکور بلعیده شده است.
محققان بر این باورند که ادغام این ستاره کوچکتر در ابط الجوزا باعث انتقال حرکت زاویه‌ای مدار آن به لایه‌های بیرونی این غول قرمزرنگ شده و سرعت آن را تشدید کرده است.
وجود ماده‌ای که بنظر می‌رسد در پی بلعیده شدن ستاره دوم در فضا منتشر شده، شواهد کافی را برای این فرضیه در اختیار دانشمندان قرار داده است. ستاره‌شناسان امیدوارند با بررسی سطح ستاره بتوانند شواهد بیشتری از این رویداد پیدا کنند.
جزئیات این تحقیق در مجله انجمن سلطنتی نجوم منتشر شده است.
