صراط: چارلز ریپ در سال ۱۹۵۰ بازی بر اساس پاس های بلند را بهترین روش برای رسیدن به گل عنوان کرد.
به گزارش ایسنا، شاید همه فکر می کنند بازی بر اساس شوت های بلند از ابتدا وجود داشت. شاید این چنین بوده است اما در یک تاریخ مشخص، بازی بر این شیوه به عنوان یک روش برای دستیابی به گل شناخته شد. مدارسی برای آموزش این شیوه ایجاد شد و این روش گسترش یافت.
چارلز ریپ، فرمانده پیشین نیروی هوایی انگلیس در بین نیمه دیدار تیم های سویندون تاون و بلکبرن روورز از دسته سوم انگلیس، مداد و دفترچه خود را بیرون آورد و پس از جمع بندی بهترین روش را برای نتیجه گیری نوشت. ریپ پس از تماشای تعداد زیاد بازی به این نتیجه رسید که ۸۵ درصد گل ها پس از چند پاس پیاپی کوتاه (سه یا دو پاس) به دست می آید و یک سوم گل ها زمانی به وجود می آید که توپ‌گیری در نیمه تیم حریف رخ می دهد. از این زمان ایده پاس های بلند در فوتبال به وجود آمد و از این روش به عنوان بهترین راه حل برای از کار انداختن دفاع حریف استفاده کردند.
آن ها معتقد بودند با این شیوه به راحتی می توان موقعیت گل ایجاد کرد و ورود به زمین حریف با پاس های کوتاه و ایجاد موقعیت سخت تر است. استن کالیس، سرمربی ولورهمپتون از این روش بهره برد و موفقیت های زیادی کسب کرد. سپس چارلز هاگز، مدیر مدرسه مربیان انگلیس از این شیوه با نام پومو (بیشترین موقعیت گل) یاد کرد. گراهام تیلور و اگیل اولسن، سرمربی بزرگ نروژی در دهه در این مدرسه آموزش دیدند. خاویر کلمنته اسپانیایی نیز در این مدرسه حضور داشت.
این روش اما مخالفانی نیز داشت. دنی بلانچفلور، بازیکن بزرگ ایرلندی آن دوره که در تاتنهام بازی می کرد یکی از آن ها بود این تیم از مدرسه دیگری دفاع کرد. در مقابل شیوه ضربه زدن و دویدن که مدرسه ریپ، کالیس و هاگز آن را آموزش می داد، «آرتور رو» روش دیگری را برگزید. سرمربی تاتنهام در اوایل دهه پنجاه تجربه خیلی خوب در مجارستان کسب کرد. رو معتقد بود سه پاس ۱۵ متری از یک پاس چهل و پنج متری بهتر و مطمئن تر است. تاتنهام رو موفقیت های زیادی کسب کرد.
آن قلم و دفترچه ریپ باعث شد فوتبال در مسیر سراشیبی قرار بگیرد و خیلی ها هنوز از این روش بهره ببرند. همچنین مدتی این ایده او باقی ماند که پاس های بلند بهترین روش نتیجه گیری است اما تاریخ فوتبال به ما چیز دیگری نشان داده که برخلاف این عقیده است. تیمی که بهتر و زیباتر بازی کند، پیروز می شود. تحقیقات ریپ یک اشکال داشت. این بررسی از روی بازی های لیگ دسته سوم انجام شده بود و دسته سوم جایی نبود که بازیکنان توانمندی در آن حضور داشته باشند تا روش ارسال توپ‌های بلند نتیجه بخش باشد.
به گزارش ایسنا، شاید همه فکر می کنند بازی بر اساس شوت های بلند از ابتدا وجود داشت. شاید این چنین بوده است اما در یک تاریخ مشخص، بازی بر این شیوه به عنوان یک روش برای دستیابی به گل شناخته شد. مدارسی برای آموزش این شیوه ایجاد شد و این روش گسترش یافت.
چارلز ریپ، فرمانده پیشین نیروی هوایی انگلیس در بین نیمه دیدار تیم های سویندون تاون و بلکبرن روورز از دسته سوم انگلیس، مداد و دفترچه خود را بیرون آورد و پس از جمع بندی بهترین روش را برای نتیجه گیری نوشت. ریپ پس از تماشای تعداد زیاد بازی به این نتیجه رسید که ۸۵ درصد گل ها پس از چند پاس پیاپی کوتاه (سه یا دو پاس) به دست می آید و یک سوم گل ها زمانی به وجود می آید که توپ‌گیری در نیمه تیم حریف رخ می دهد. از این زمان ایده پاس های بلند در فوتبال به وجود آمد و از این روش به عنوان بهترین راه حل برای از کار انداختن دفاع حریف استفاده کردند.
آن ها معتقد بودند با این شیوه به راحتی می توان موقعیت گل ایجاد کرد و ورود به زمین حریف با پاس های کوتاه و ایجاد موقعیت سخت تر است. استن کالیس، سرمربی ولورهمپتون از این روش بهره برد و موفقیت های زیادی کسب کرد. سپس چارلز هاگز، مدیر مدرسه مربیان انگلیس از این شیوه با نام پومو (بیشترین موقعیت گل) یاد کرد. گراهام تیلور و اگیل اولسن، سرمربی بزرگ نروژی در دهه در این مدرسه آموزش دیدند. خاویر کلمنته اسپانیایی نیز در این مدرسه حضور داشت.
این روش اما مخالفانی نیز داشت. دنی بلانچفلور، بازیکن بزرگ ایرلندی آن دوره که در تاتنهام بازی می کرد یکی از آن ها بود این تیم از مدرسه دیگری دفاع کرد. در مقابل شیوه ضربه زدن و دویدن که مدرسه ریپ، کالیس و هاگز آن را آموزش می داد، «آرتور رو» روش دیگری را برگزید. سرمربی تاتنهام در اوایل دهه پنجاه تجربه خیلی خوب در مجارستان کسب کرد. رو معتقد بود سه پاس ۱۵ متری از یک پاس چهل و پنج متری بهتر و مطمئن تر است. تاتنهام رو موفقیت های زیادی کسب کرد.
آن قلم و دفترچه ریپ باعث شد فوتبال در مسیر سراشیبی قرار بگیرد و خیلی ها هنوز از این روش بهره ببرند. همچنین مدتی این ایده او باقی ماند که پاس های بلند بهترین روش نتیجه گیری است اما تاریخ فوتبال به ما چیز دیگری نشان داده که برخلاف این عقیده است. تیمی که بهتر و زیباتر بازی کند، پیروز می شود. تحقیقات ریپ یک اشکال داشت. این بررسی از روی بازی های لیگ دسته سوم انجام شده بود و دسته سوم جایی نبود که بازیکنان توانمندی در آن حضور داشته باشند تا روش ارسال توپ‌های بلند نتیجه بخش باشد.
