صراط: آرزوهای مردم غزه در سال ۲۰۱۷ به پایان اشغالگری گره خورده است، پس آرزوهای آنها هیچ ارزشی ندارد تا زمانی که دشمن صهیونیستی در کمین آنهاست و از بازی با درد و رنج‌های آنها لذت میبرد.
دردها و رنجهایی که مردم غزه در آن به سر میبرند، با آنها از سالی به سال دیگر منتقل میشود و آرزوهای آنها برای زندگی بهتر به طناب امیدی آویزان است که به دلیل سال‌ها عذابی که همچنان با آن دسته و پنجه نرم میکنند، پوسیده شده است.
یک دختر فلسطینی در پاسخ به اینکه چه آرزوهایی برای سال جدید میلادی دارد؟ به تسنیم می‌گوید: آرزوهای من؟ امید و آرزویی وجود ندارد!! حتی برق نداریم و هر آنچه که میخواهیم صهیونیست‌ها آن را بمباران میکنند تا هیچ چیزی نداشته باشیم که با آن خوشحال شویم، هر چیزی که میخواهیم با آن بازی کنیم، به سرعت توسط صهیونیست‌ها بمباران می شود و حتی پدرم حقوقش را دریافت نکرد که خوشحال شویم؟ اوضاع غزه را به صورت کامل درک نمیکنم، حتی اگر به بیرون از خانه و به مکانی برویم، به سرعت آن مکان را بمباران میکنند، هیچ چیزی نداریم، حتی نمی‌دانم چگونه به این سوال پاسخ دهم، هرگز چیزی را در زندگیمان نفهمیدیم و در زندگی راحت نبودیم.
شهروند دیگری می‌گوید : آرزویی ندارم، زیرا همه آرزوهایم بر باد رفت و بسیار متاثر شدم و همه چیز تمام شد.
آرزوهای مردم غزه در سال 2017 به پایان اشغالگری گره خورده است، پس آرزوهای آنها هیچ ارزشی ندارد تا زمانی که دشمن صهیونیستی در کمین آنهاست و از بازی با درد و رنج‌های آنها لذت میبرد.
یکی دیگر از ساکنان غزه می‌گوید : آرزوها کجاست؟ آرزو داریم که به شکلی خاص زندگی کنیم، ولی امکان تحقق این آرزو وجود ندارد، چگونه آرزو کنیم، در حالی که هیچ امید و امکاناتی وجود ندارد؟ مگر اینکه خداوند بخواهد، هیچ امیدی نداریم.
شهروند دیگری به تسنیم می‌گوید: در سال 2016 آرزو کردیم که سال خوبی باشد، ولی متاسفانه در سال 2016 شرایط مناسبی را در غزه نداشتیم، هیچ فرصت کاری نداشتیم و به طور کامل بیکار بودیم، هر شهروند فلسطینی در غزه بیکار است و فقط کارمندها مشغول کار هستند، اما بقیه بیکارند، دیگران کار ندارند و فرصت کاری در غزه نیست.
مردی از ساکنان غزه از مشکلات فراوان زندگی‌اش سخن می‌گوید و تاکید می‌کند: برق را هرگز ندیدیم، برای کار به بیرون میروم و در حالی به خانه بر میگردم که خانه برق ندارد، چند کودک در خانه دارم و نمی توانم وسیله گرمایشی راه بیندازم تا آنها را در فصل سرد زمستان گرم نگه دارم، هیچ چیزی وجود ندارد تا انسان بگوید میتوان به این چیز امید داشته باشیم، به خدا سوگند که فقط میتوانیم نفس بکشیم.
هر سالی که میآید،تنها عددی است که تغییر می‌کند تا به حوادثی تبدیل شود و موقعیتها در سالی که گذشت تنها اثر انگشت و یادبودی در تاریخ است، شاید سال جدید چیز جدیدی از آرمانهای مثبت ملت فلسطین را در خود مخفی کرده باشد.
اوضاع فاجعه‌بار غزه همواره آنگونهای است که بود، بنابراین بحران برق، آب، سوخت و حقوق همچنان باقی است و هیچ چشم بینا و گوش شنوایی هم نیست.
دردها و رنجهایی که مردم غزه در آن به سر میبرند، با آنها از سالی به سال دیگر منتقل میشود و آرزوهای آنها برای زندگی بهتر به طناب امیدی آویزان است که به دلیل سال‌ها عذابی که همچنان با آن دسته و پنجه نرم میکنند، پوسیده شده است.
یک دختر فلسطینی در پاسخ به اینکه چه آرزوهایی برای سال جدید میلادی دارد؟ به تسنیم می‌گوید: آرزوهای من؟ امید و آرزویی وجود ندارد!! حتی برق نداریم و هر آنچه که میخواهیم صهیونیست‌ها آن را بمباران میکنند تا هیچ چیزی نداشته باشیم که با آن خوشحال شویم، هر چیزی که میخواهیم با آن بازی کنیم، به سرعت توسط صهیونیست‌ها بمباران می شود و حتی پدرم حقوقش را دریافت نکرد که خوشحال شویم؟ اوضاع غزه را به صورت کامل درک نمیکنم، حتی اگر به بیرون از خانه و به مکانی برویم، به سرعت آن مکان را بمباران میکنند، هیچ چیزی نداریم، حتی نمی‌دانم چگونه به این سوال پاسخ دهم، هرگز چیزی را در زندگیمان نفهمیدیم و در زندگی راحت نبودیم.
شهروند دیگری می‌گوید : آرزویی ندارم، زیرا همه آرزوهایم بر باد رفت و بسیار متاثر شدم و همه چیز تمام شد.
آرزوهای مردم غزه در سال 2017 به پایان اشغالگری گره خورده است، پس آرزوهای آنها هیچ ارزشی ندارد تا زمانی که دشمن صهیونیستی در کمین آنهاست و از بازی با درد و رنج‌های آنها لذت میبرد.
یکی دیگر از ساکنان غزه می‌گوید : آرزوها کجاست؟ آرزو داریم که به شکلی خاص زندگی کنیم، ولی امکان تحقق این آرزو وجود ندارد، چگونه آرزو کنیم، در حالی که هیچ امید و امکاناتی وجود ندارد؟ مگر اینکه خداوند بخواهد، هیچ امیدی نداریم.
شهروند دیگری به تسنیم می‌گوید: در سال 2016 آرزو کردیم که سال خوبی باشد، ولی متاسفانه در سال 2016 شرایط مناسبی را در غزه نداشتیم، هیچ فرصت کاری نداشتیم و به طور کامل بیکار بودیم، هر شهروند فلسطینی در غزه بیکار است و فقط کارمندها مشغول کار هستند، اما بقیه بیکارند، دیگران کار ندارند و فرصت کاری در غزه نیست.
مردی از ساکنان غزه از مشکلات فراوان زندگی‌اش سخن می‌گوید و تاکید می‌کند: برق را هرگز ندیدیم، برای کار به بیرون میروم و در حالی به خانه بر میگردم که خانه برق ندارد، چند کودک در خانه دارم و نمی توانم وسیله گرمایشی راه بیندازم تا آنها را در فصل سرد زمستان گرم نگه دارم، هیچ چیزی وجود ندارد تا انسان بگوید میتوان به این چیز امید داشته باشیم، به خدا سوگند که فقط میتوانیم نفس بکشیم.
هر سالی که میآید،تنها عددی است که تغییر می‌کند تا به حوادثی تبدیل شود و موقعیتها در سالی که گذشت تنها اثر انگشت و یادبودی در تاریخ است، شاید سال جدید چیز جدیدی از آرمانهای مثبت ملت فلسطین را در خود مخفی کرده باشد.
اوضاع فاجعه‌بار غزه همواره آنگونهای است که بود، بنابراین بحران برق، آب، سوخت و حقوق همچنان باقی است و هیچ چشم بینا و گوش شنوایی هم نیست.
