صراط: محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس توانسته‌اند باورهای رایج در مورد سن ماه را ارتقا بخشیده و زمان دقیق‌تر تولد قمر زمین را شناسایی کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از نیویورک‌پست، دانشمندان با بررسی سنگ و خاک جمع‌آوری شده توسط ماموریت آپولو 14 در سال 1971 دریافته‌اند که ماه 4.51 میلیارد سال سن دارد. به این شکل، قمر زمین بسیار پیرتر از برآوردهای پیشین است.
عقیده رایج این بوده که ماه حدود 100 یا 200 میلیون سال پس از به وجود آمدن منظومه شمسی شکل گرفته است. اما تحقیق جدید که در مجله Science Advances منتشر شده، نشان داد که ماه طی 60 میلیون سال پس از تولد سیاره زمین بوجود آمده است.
به گفته ملانی باربونی، مولف ارشد این تحقیق از دپارتمان علوم زمین، سیارات و فضا در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، آن‌ها توانسته‌اند حداقل سن ماه را تعیین کنند. وی تایید کرد که تیمش با استفاده از روش تعیین سن به وسیله اورانیوم و سرب بر روی نمونه‌های سنگ و خاک بدست آمده از ماموریت آپولو 14 که حاوی ماده معدنی زیرکنیوم هستند، موفق به شناسایی طول عمر ماه شده است.
این دستاورد در نوع خود بسیار چشمگیر است زیرا نمونه‌های مذکور به اندازه دانه‌های شن بوده و علاوه بر آن، ترکیبی از خاک ماه و سنگ های شکل گرفته در زمان برخورد شهاب‌سنگها به سطح قمر بودند.
محققان به جای استفاده از خود سنگ‌ها، بر اساس جُبه و پوسته پوشاننده آن به تعیین سن ماه پرداختند و به این شکل توانستند قطعات ریز زیرکن را پیدا کنند. این ماده معدنی نقش مهمی در انجماد ماه ایفا کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از نیویورک‌پست، دانشمندان با بررسی سنگ و خاک جمع‌آوری شده توسط ماموریت آپولو 14 در سال 1971 دریافته‌اند که ماه 4.51 میلیارد سال سن دارد. به این شکل، قمر زمین بسیار پیرتر از برآوردهای پیشین است.
عقیده رایج این بوده که ماه حدود 100 یا 200 میلیون سال پس از به وجود آمدن منظومه شمسی شکل گرفته است. اما تحقیق جدید که در مجله Science Advances منتشر شده، نشان داد که ماه طی 60 میلیون سال پس از تولد سیاره زمین بوجود آمده است.
به گفته ملانی باربونی، مولف ارشد این تحقیق از دپارتمان علوم زمین، سیارات و فضا در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، آن‌ها توانسته‌اند حداقل سن ماه را تعیین کنند. وی تایید کرد که تیمش با استفاده از روش تعیین سن به وسیله اورانیوم و سرب بر روی نمونه‌های سنگ و خاک بدست آمده از ماموریت آپولو 14 که حاوی ماده معدنی زیرکنیوم هستند، موفق به شناسایی طول عمر ماه شده است.
این دستاورد در نوع خود بسیار چشمگیر است زیرا نمونه‌های مذکور به اندازه دانه‌های شن بوده و علاوه بر آن، ترکیبی از خاک ماه و سنگ های شکل گرفته در زمان برخورد شهاب‌سنگها به سطح قمر بودند.
محققان به جای استفاده از خود سنگ‌ها، بر اساس جُبه و پوسته پوشاننده آن به تعیین سن ماه پرداختند و به این شکل توانستند قطعات ریز زیرکن را پیدا کنند. این ماده معدنی نقش مهمی در انجماد ماه ایفا کرده است.
