صراط: سرمربی پرتغالی در سال ۲۰۰۴ با از دست دادن تمامی جام‌ها بدترین دوران مربیگری‌اش را تجربه کرد.
به گزارش ایسنا، رئال مادرید در سال ۲۰۰۴ در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا در شرایط خیلی خوبی قرار داشت و به فینال کوپا دل ری رسیده بود. البته مادرید به این جام اهمیت زیادی نمی‌داد اما آماده فتح آن بود و هنوز شکست دو سال پیش (۲۰۰۲) در ۱۰۰ سالگی باشگاه را فراموش نکرده بود.
این تیم به دنبال فتح سه گانه بود. همه از این موضوع حرف می‌زدند و تقریبا هیچ‌کسی در آن شک نداشت. مادرید در آن سال زین الدین زیدان، رونالدو، لوییس فیگو، دیوید بکام، روبرتو کارلوس، رائول گونسالس و ایکر کاسیاس را در اختیار داشت و به خاطر حضور چنین ستاره‌هایی، لقب کهکشانی ها را به خود اختصاص داده بود. سفیدپوشان چهارشنبه به مونتیویچ سفر کردند. این در حالی بود که رئال ساراگوسا، دیگر فینالیست کوپا از یکشنبه در این محل حضور داشت و خود را برای این بازی آماده می کرد. مادرید یک روز پیش از بازی و بدون نگرانی سفر کرد و هیچ‌گاه این‌چنین از پیروزی‌اش در فینال مطمئن نبود.
این تیم عصر آن روز خوشحال و ممطئن به محل برگزاری فینال رسید. برخی‌ها به مادریدی‌ها هشدار دادند که نباید پیش از دیدار فینال در چنین شرایطی باشند. در این بازی قرار بود سسار سانچس به جای کاسیاس از دروازه حفاظت کند چون او در بازی‌های در کوپا در چارچوب دروازه قرار می‌گرفت. دیگر بازیکنان ذخیره در این رقابت‌ها بازی کردند اما در آن روز به میدان نرفتند. رونالدو نیز به علت مشکلات جسمانی در این دیدار حضور نداشت. این دو موضوع، امتیازی برای ساراگوسا بود.
ساراگوسا در کوپا اغلب موفق عمل می‌کند. این تیم هیچ‌گاه فاتح لالیگا نشده است اما در کوپا تیم دیگری است. این بازی‌ها رقابت‌های مورد علاقه‌شان بود. ساراگوسا در خط حمله از حضور داوید ویا بهره می‌برد و بازیکنانی همچون میلیتو، ساویو و دنی در این تیم بازی می کردند. همچنین در میانه میدان هافبک توانمندی به نام مویا داشت که برابر مادرید فوق العاده بازی می‌کرد. با این حال، مادرید با ضربه آزاد بکام (دقیقه ۲۴) یک بر صفر پیش افتاد اما ساراگوسا توانست جبران کند و پیش از پایان نیمه نخست پیش بیفتد. گل های این تیم را دنیلو (دقیقه ۳۰) و ویا (۴۵) از روی نقطه پنالتی به ثمر رساندند.
با شروع نیمه دوم کارلوس با یک شوت سرکش از فاصله ۳۲ متری گل مساوی را در دقیقه ۴۸ زد. در دقیقه ۶۷ کارمونا مندس (داور) کانی را اخراج کرد. مادرید برابر تیم ۱۰ نفره بازی کرد اما نتوانست گل دیگری به ثمر برساند و بازی در وقت اضافه دنبال شد. تنها پنج دقیقه از این زمان گذشته بود که گوتی به خاطر یک حرکت کودکانه از بازی اخراج شد. اکنون دیگر مادرید برتری فردی خود را نیز از دست داده بود. ضربه فوق العاده گایتی در دقیقه ۱۱۲ از راه دور دروازه سسار را فرو ریخت. بازی سه بر دو به نفع ساراگوسا شد. مادرید دیگر توان جبران نتیجه را نداشت و زمانی متوجه این موضوع شد که بازی را واگذار کرده بود.
این شکست ادامه‌دار شد. سفیدپوشان در دیگر رقابت‌های حذفی یعنی لیگ قهرمانان اروپا نیز برابر موناکو قرار گرفتند که در ترکیب خود از فرناندو مورینتس کهنه‌کار بهره می‌برد. بازی در سانتیاگو برنابئو چهار بر یک به نفع مادرید پیش می‌رفت که مورینتس گل دوم تیمش را به ثمر رساند. تماشاگران او را تحسین کردند. آن گل منجر به حذف مادرید شد چون در بازی برگشت سفیدپوشان سه بر یک شکست خوردند. در این بازی هم مورینتس گلزنی کرد و به همین سادگی لیگ قهرمانان هم برای مادرید از دست رفت. تنها لالیگا باقی مانده بود اما پایان مشابهی مانند دو جام دیگر داشت.
مادرید رکورد باورنکردنی پنج شکست پیاپی را به ثبت رساند و جام را از دست داد. کهکشانی در این فصل بدون جام ماندند. مادرید درس بزرگی از فینال کوپا گرفت چون بیش از حد از قهرمانی‌اش مطمئن بود. این شکستی بود برای کارلوس کی‌روش که نتوانست یکی از بهترین تیم‌های جهان را به قهرمانی برساند. فصل بعد خوسه آنتونیو کاماچو به مادرید آمد تا هدایت این تیم را بر عهده بگیرد اما او نیز خیلی زود شکست خورد و این شروعی بود برای حضور متعدد سرمربیان ناکام در مادرید که در نهایت به ترک فلورنتینو پرس (رییس باشگاه) منجر شد.
به گزارش ایسنا، رئال مادرید در سال ۲۰۰۴ در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا در شرایط خیلی خوبی قرار داشت و به فینال کوپا دل ری رسیده بود. البته مادرید به این جام اهمیت زیادی نمی‌داد اما آماده فتح آن بود و هنوز شکست دو سال پیش (۲۰۰۲) در ۱۰۰ سالگی باشگاه را فراموش نکرده بود.
این تیم به دنبال فتح سه گانه بود. همه از این موضوع حرف می‌زدند و تقریبا هیچ‌کسی در آن شک نداشت. مادرید در آن سال زین الدین زیدان، رونالدو، لوییس فیگو، دیوید بکام، روبرتو کارلوس، رائول گونسالس و ایکر کاسیاس را در اختیار داشت و به خاطر حضور چنین ستاره‌هایی، لقب کهکشانی ها را به خود اختصاص داده بود. سفیدپوشان چهارشنبه به مونتیویچ سفر کردند. این در حالی بود که رئال ساراگوسا، دیگر فینالیست کوپا از یکشنبه در این محل حضور داشت و خود را برای این بازی آماده می کرد. مادرید یک روز پیش از بازی و بدون نگرانی سفر کرد و هیچ‌گاه این‌چنین از پیروزی‌اش در فینال مطمئن نبود.
این تیم عصر آن روز خوشحال و ممطئن به محل برگزاری فینال رسید. برخی‌ها به مادریدی‌ها هشدار دادند که نباید پیش از دیدار فینال در چنین شرایطی باشند. در این بازی قرار بود سسار سانچس به جای کاسیاس از دروازه حفاظت کند چون او در بازی‌های در کوپا در چارچوب دروازه قرار می‌گرفت. دیگر بازیکنان ذخیره در این رقابت‌ها بازی کردند اما در آن روز به میدان نرفتند. رونالدو نیز به علت مشکلات جسمانی در این دیدار حضور نداشت. این دو موضوع، امتیازی برای ساراگوسا بود.
ساراگوسا در کوپا اغلب موفق عمل می‌کند. این تیم هیچ‌گاه فاتح لالیگا نشده است اما در کوپا تیم دیگری است. این بازی‌ها رقابت‌های مورد علاقه‌شان بود. ساراگوسا در خط حمله از حضور داوید ویا بهره می‌برد و بازیکنانی همچون میلیتو، ساویو و دنی در این تیم بازی می کردند. همچنین در میانه میدان هافبک توانمندی به نام مویا داشت که برابر مادرید فوق العاده بازی می‌کرد. با این حال، مادرید با ضربه آزاد بکام (دقیقه ۲۴) یک بر صفر پیش افتاد اما ساراگوسا توانست جبران کند و پیش از پایان نیمه نخست پیش بیفتد. گل های این تیم را دنیلو (دقیقه ۳۰) و ویا (۴۵) از روی نقطه پنالتی به ثمر رساندند.
با شروع نیمه دوم کارلوس با یک شوت سرکش از فاصله ۳۲ متری گل مساوی را در دقیقه ۴۸ زد. در دقیقه ۶۷ کارمونا مندس (داور) کانی را اخراج کرد. مادرید برابر تیم ۱۰ نفره بازی کرد اما نتوانست گل دیگری به ثمر برساند و بازی در وقت اضافه دنبال شد. تنها پنج دقیقه از این زمان گذشته بود که گوتی به خاطر یک حرکت کودکانه از بازی اخراج شد. اکنون دیگر مادرید برتری فردی خود را نیز از دست داده بود. ضربه فوق العاده گایتی در دقیقه ۱۱۲ از راه دور دروازه سسار را فرو ریخت. بازی سه بر دو به نفع ساراگوسا شد. مادرید دیگر توان جبران نتیجه را نداشت و زمانی متوجه این موضوع شد که بازی را واگذار کرده بود.
این شکست ادامه‌دار شد. سفیدپوشان در دیگر رقابت‌های حذفی یعنی لیگ قهرمانان اروپا نیز برابر موناکو قرار گرفتند که در ترکیب خود از فرناندو مورینتس کهنه‌کار بهره می‌برد. بازی در سانتیاگو برنابئو چهار بر یک به نفع مادرید پیش می‌رفت که مورینتس گل دوم تیمش را به ثمر رساند. تماشاگران او را تحسین کردند. آن گل منجر به حذف مادرید شد چون در بازی برگشت سفیدپوشان سه بر یک شکست خوردند. در این بازی هم مورینتس گلزنی کرد و به همین سادگی لیگ قهرمانان هم برای مادرید از دست رفت. تنها لالیگا باقی مانده بود اما پایان مشابهی مانند دو جام دیگر داشت.
مادرید رکورد باورنکردنی پنج شکست پیاپی را به ثبت رساند و جام را از دست داد. کهکشانی در این فصل بدون جام ماندند. مادرید درس بزرگی از فینال کوپا گرفت چون بیش از حد از قهرمانی‌اش مطمئن بود. این شکستی بود برای کارلوس کی‌روش که نتوانست یکی از بهترین تیم‌های جهان را به قهرمانی برساند. فصل بعد خوسه آنتونیو کاماچو به مادرید آمد تا هدایت این تیم را بر عهده بگیرد اما او نیز خیلی زود شکست خورد و این شروعی بود برای حضور متعدد سرمربیان ناکام در مادرید که در نهایت به ترک فلورنتینو پرس (رییس باشگاه) منجر شد.
