صراط: صادق زیباکلام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و یکی از تئوریسین‌های اصلاحات طی یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: آنچه مسلم است اینکه شروع سال۹۶ حول محور انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود . بنابراین چه حسن روحانی بخواهد و چه نخواهد، بخش عمده‌ای ازکمپین انتخاباتی ریاست جمهوری بر محور مسائل و موضوعات اقتصادی‌خواهد بود. به عبارت بهتر اقتصاد در مبارزات انتخاباتی حرف اول را می‌زند.
مخالفان دکتر روحانی هم خط آتش خود را در زمینه اقتصاد و به عبارت بهتر به زعم آنها بر ناکارآمدی‌های دولت متمرکز خواهند کرد و با آغاز مبارزات انتخاباتی، آتش سنگین حملات خود را به سوی روحانی هدف خواهند گرفت. در راس توپخانه اصولگریان رکود و بیکاری قرار دارد.
واقعیت این است که در زمینه خروج از رکود دولت روحانی چندان نتوانسته دستاورد محسوسی برای طبقات مختلف جامعه به وجود آورد. همچنین در زمینه اشتغال نیز تیم اقتصادی روحانی نتوانسته از میزان آمار بیکاری بکاهد.
درگذشته تمام دفاع آقای روحانی در مواجهه با انتقادات اصولگرایان تندرو این بود که دولت وی در زمینه کاهش تورم موفق عمل‌کرده، در زمینه رشد اقتصادی دستاوردهای دولت قابل دفاع است و توانسته درثابت نگاه داشتن نرخ ارز در طول عمرخود موفق عمل کند. البته ادعاهای آقای روحانی درست است، اما قرار نیست مخالفان روحانی تاکیدی بر دستاوردهای دولت داشته باشند، بلکه آنها بر دو مشکل اصلی اقتصاد ایران یعنی رکود و بیکاری متمرکز خواهند شد. رئیس جمهور به جای دفاع نیم بند مبنی بر اینکه در مهار تورم و ایجاد رشد اقتصادی موفق بوده و اصرار بر اینکه مخالفان انصاف را رعالیت کنند، باید پاسخ دهد که اساسا چه میزان از اقتصاد کلان ایران در دست دولت به عنوان قوه مجریه است وچه میزان از حجم اقتصاد ایران در اختیار نهادها، سازمان‌ها و سایر موسسات دیگر است؟ هیچ کس به درستی نمی‌داند چه میزان از اقتصاد ایران در دست دولت در معنای قوه مجریه است و چه میزان آن در دست دیگران است که نه به دولت و نه به مجلس پاسخگو هستند و یک ریال مالیات هم نمی‌پردازند. بنابراین آقای روحانی ضمن پذیرش اصل انتقادات در مورد رکود و بیکاری باید به مسائل کلان اقتصاد ایران بپردازد. محور دیگری که آقای روحانی باید در انتخابات مطرح کند این است که بدون سرمایه‌گذاری حتی یک شغل هم ممکن نیست ایجاد شود! روحانی باید به مردم اعلام کند ایجاد امنیت سرمایه‌گذاری در دست دولت نیست و ایران نیز چندان ازنظر فضای سرمایه‌گذای درشرایط مطلوبی به سر‌نمی‌برد. همه می‌دانیم که چه سرمایه داخلی وچه سرمایه خارجی، جایی برای فعالیت اقتصادی می‌رود که سرمایه در آنجا از ضریب امنیت بالایی برخوردار باشد. با کمال تاسف رفتاری که با بخش خصوصی، سرمایه گذاران داخلی و خارجی، کارآفرینان و فعالان اقتصادی کشور درگذشته صورت گرفته، این رفتارها ایران را نامطمئن برای سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد. بنابراین پسندیده است آقای روحانی به جای پرداختن به دستاوردهای اقتصادی به واقعیت‌های اقتصاد کشور و نیاز به اصلاح این‌ساختار بپردازد. واقعیت‌هایی که اگر با مردم درمیانگذاشته شود، بدون شک به منشا افزایش رای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری تبدیل خواهد شد. اگر مردم با واقعیت‌ها آشنا شوند اعتماد مضاعفی به دولت پیدا خواهند کرد.
مخالفان دکتر روحانی هم خط آتش خود را در زمینه اقتصاد و به عبارت بهتر به زعم آنها بر ناکارآمدی‌های دولت متمرکز خواهند کرد و با آغاز مبارزات انتخاباتی، آتش سنگین حملات خود را به سوی روحانی هدف خواهند گرفت. در راس توپخانه اصولگریان رکود و بیکاری قرار دارد.
واقعیت این است که در زمینه خروج از رکود دولت روحانی چندان نتوانسته دستاورد محسوسی برای طبقات مختلف جامعه به وجود آورد. همچنین در زمینه اشتغال نیز تیم اقتصادی روحانی نتوانسته از میزان آمار بیکاری بکاهد.
درگذشته تمام دفاع آقای روحانی در مواجهه با انتقادات اصولگرایان تندرو این بود که دولت وی در زمینه کاهش تورم موفق عمل‌کرده، در زمینه رشد اقتصادی دستاوردهای دولت قابل دفاع است و توانسته درثابت نگاه داشتن نرخ ارز در طول عمرخود موفق عمل کند. البته ادعاهای آقای روحانی درست است، اما قرار نیست مخالفان روحانی تاکیدی بر دستاوردهای دولت داشته باشند، بلکه آنها بر دو مشکل اصلی اقتصاد ایران یعنی رکود و بیکاری متمرکز خواهند شد. رئیس جمهور به جای دفاع نیم بند مبنی بر اینکه در مهار تورم و ایجاد رشد اقتصادی موفق بوده و اصرار بر اینکه مخالفان انصاف را رعالیت کنند، باید پاسخ دهد که اساسا چه میزان از اقتصاد کلان ایران در دست دولت به عنوان قوه مجریه است وچه میزان از حجم اقتصاد ایران در اختیار نهادها، سازمان‌ها و سایر موسسات دیگر است؟ هیچ کس به درستی نمی‌داند چه میزان از اقتصاد ایران در دست دولت در معنای قوه مجریه است و چه میزان آن در دست دیگران است که نه به دولت و نه به مجلس پاسخگو هستند و یک ریال مالیات هم نمی‌پردازند. بنابراین آقای روحانی ضمن پذیرش اصل انتقادات در مورد رکود و بیکاری باید به مسائل کلان اقتصاد ایران بپردازد. محور دیگری که آقای روحانی باید در انتخابات مطرح کند این است که بدون سرمایه‌گذاری حتی یک شغل هم ممکن نیست ایجاد شود! روحانی باید به مردم اعلام کند ایجاد امنیت سرمایه‌گذاری در دست دولت نیست و ایران نیز چندان ازنظر فضای سرمایه‌گذای درشرایط مطلوبی به سر‌نمی‌برد. همه می‌دانیم که چه سرمایه داخلی وچه سرمایه خارجی، جایی برای فعالیت اقتصادی می‌رود که سرمایه در آنجا از ضریب امنیت بالایی برخوردار باشد. با کمال تاسف رفتاری که با بخش خصوصی، سرمایه گذاران داخلی و خارجی، کارآفرینان و فعالان اقتصادی کشور درگذشته صورت گرفته، این رفتارها ایران را نامطمئن برای سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد. بنابراین پسندیده است آقای روحانی به جای پرداختن به دستاوردهای اقتصادی به واقعیت‌های اقتصاد کشور و نیاز به اصلاح این‌ساختار بپردازد. واقعیت‌هایی که اگر با مردم درمیانگذاشته شود، بدون شک به منشا افزایش رای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری تبدیل خواهد شد. اگر مردم با واقعیت‌ها آشنا شوند اعتماد مضاعفی به دولت پیدا خواهند کرد.
