به گزارش مهر، فرآیند ثبت نام نامزدهای ریاست جمهوری دوازدهم، روز گذشته(۲۷ فروردین) پس از ۵ روز پر خبر و جنجالی به ایستگاه پایانی خود رسید.
در میان ثبت نام کنندگان شاخص، افرادی حضور داشتند که گذشته نیز خود را در مظان احراز صلاحیت شورای نگهبان قرار داده بودند. در این گزارش به این چهره ها خواهیم پرداخت.
مصطفی هاشمی طبا
هاشمی طبا در دولت رجایی و دولت های جنگ، وزیر صنایع بود. وی در دولت دوم سازندگی و نخست اصلاحات، رئیس سازمان تربیت بدنی بود. هاشمی طبا در انتخابات هشتم ریاست جمهوری به نمایندگی از جریان کارگزاران، وارد رقابت با رئیس جمهور وقت شد.
محمدباقر قالیباف
قالیباف در سال ۷۳ فرماندهی قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا را به دست گرفت. پس از گذشت سه سال، فرمانده نیروی هوایی سپاه پاسداران شد. وی در سال ۷۹، سکاندار نیروی انتظامی کل کشور شد.
قالیباف در سال ۸۴ در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شد و در نهایت با کسب بیش از ۴ میلیون رای، پس از هاشمی رفسنجانی، احمدی نژاد و کروبی، جایگاه چهارم را از آن خود کرد و از رسیدن به دوره دوم انتخابات باز ماند.
قالیباف در سال ۸۴، جانشین محمود احمدی نژاد در شهرداری تهران شد. وی قرار بود در انتخابات ریاست جمهوری دهم نیز نامزد شود اما در نهایت منصرف شد.
با فرارسیدن موسم انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، بار دیگر نام قالیباف به عنوان یکی از اضلاع رقابتی مطرح شد. وی در این انتخابات ثبت نام کرد و صلاحیت اش نیز برای شورای نگهبان احراز شد. قالیباف در این انتخابات با کسب ۶ میلیون رای، پس از حسن روحانی جایگاه دوم را از آن خود کرد.
محمود احمدی نژاد
کسی فکرش را نمی کرد در انتخابات امسال ثبت نام کند؛ همان طور که کسی باورش نمی شد در سال ۸۴ رئیس جمهور ایران شود.
احمدی نژاد در سال های دهه شصت، فرماندار ماکو و خوی بود. در دولت دوم سازندگی، استاندار استان تازه تاسیس اردبیل شد. او سه سال پیاپی در دولت ششم، استاندار نمونه کشور شد.
احمدی نژاد در سال ۷۸ در انتخابات مجلس ششم، ستاد انتخاباتی اکبر هاشمی در منطقه نارمک تهران را رتق و فتق کرد. وی در انتخابات مجلس ششم خطاب به جبهه دوم خرداد که کمر به تخریب هاشمی بسته بودند، گفت: «جمع زیادی از افرادی که ادعای حضور در جبهه دوم خرداد را دارند، بخش اصلی حیات خود را مدیون شخصیت آقای هاشمی هستند، اما به محض اینکه ایشان در مقابل زیاده خواهی‌ها و انحرافات قطعی این مجموعه ایستاد و در انتخابات مجلس ششم به تحمیلات استبدادی آنان تن نداد و تسلیم خواسته‌های غیر منطقی بعضی از این مدعیان مردمسالاری نشد، لشکر تخریب و ماشین تبلیغاتی آن‌ها هجوم خود را آغاز کرد و شخصیتی را که تا چند ماه قبل، از او به عنوان امیر کبیر دوران سازندگی یاد می‌کردند و حتی مصمم بودند با تغییر قانون اساسی دوره مدیریت ایشان را تمدید کنند، با ناجوانمردانه‌ترین و پیچیده‌ترین شیوه‌های تبلیغاتی مورد هجوم قرار دادند.»
احمدی نژاد در سال ۸۲ و در قالب ائتلاف آبادگران، شهردار تهران شد. دو سال بعد در انتخابات ریاست جمهوری نهم کاندیدا شد و توانست با کسب ۱۷ میلیون رای، مراد خود در سال های سازندگی و اصلاحات یعنی هاشمی رفسنجانی را شکست دهد و پنجمین رئیس جمهوری اسلامی ایران لقب بگیرد.
احمدی نژاد در سال ۸۸ بار دیگر کاندیدای ریاست جمهوری شد. وی در رقابت با موسوی، کروبی و محسن رضایی، ۲۴ میلیون رای آورد و پاستورنشین باقی ماند.
محمد غرضی
محمد غرضی سابقه تصدی وزارت نفت در دولت نخست جنگ و وزارت پست و تلگراف در دولت دوم جنگ و دو دولت هاشمی رفسنجانی را در کارنامه خود دارد.
وی در سال ۹۲ در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم کاندیدا شد و در نهایت نامش در جمع ۸ نامزد تایید صلاحیت شده قرار گرفت. غرضی در واکنش به احراز صلاحیتش توسط شورای نگهبان گفت: تایید شدن صلاحیت من امری خدایی بود و خدا را شکر می‌کنم که جزو کسانی قرار نگرفتم که آبرویم برود.
وی نام دولتش را «پاسخگو» گذاشت و تاکید کرد که دولت من، دیگر خدمتگذار نیست بلکه پاسخگو است.
غرضی در انتخابات ۹۲ با کسب کمتر از نیم میلیون رای، از میان ۶ نفر، ششم شد.
علیرضا زاکانی
زاکانی را همگان با سخنرانی اش در تظاهرات محکومیت فتنه کوی دانشگاه در سال ۷۸ به یاد دارند. زاکانی در آن سال مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران بود.
وی عضویت در دوره های هفتم، هشتم و نهم مجلس شورای اسلامی را نیز در کارنامه خود دارد.
زاکانی همچنین در سال ۸۷ به همراه دیگر نیروهای انقلابی، جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی را تاسیس کرد.
وی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ ثبت نام کرد اما صلاحیت اش از سوی نهاد نظارتی احراز نشد.
مصطفی کواکبیان
در مجلس هشتم نماینده سمنان بود. در انتخابات مجلس نهم، از همین حوزه موفق به اخذ رای لازم نشد. در انتخابات مجلس دهم اما به لطف حضور در لیست امید تهران موفق شد راهی بهارستان شود.
کواکبیان در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ثبت نام کرد اما صلاحیت اش احراز نشد. وی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ نیز نام نویسی کرد که آن جا هم صلاحیت اش برای شورای نگهبان محرز نشده بود.
حسن روحانی
روحانی، نمایندگی ادوار مجلس شورای اسلامی را در کارنامه خود دارد. وی از سال ۶۸ تا ۸۴ دبیر شورای عالی امنیت ملی بود. روحانی همچنین از سال ۶۸ تا ۹۲ نماینده مقام معظم رهبری در این شورا نیز بوده است. روحانی از سال ۷۱ تا ۹۲ ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز عهده دار بود.
کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران از برنامه این حزب برای اقناع سازی روحانی جهت حضور در انتخابات ریاست جمهوری سال ۷۶ سخن به میان آورد. کرباسچی گفت: «حزب کارگزاران در سال ۷۶ مایل بود تا آقای روحانی به عنوان یک فرد معتدل، وارد عرصه اجرایی کشور شود. منتهی روحانی در آن سال آمادگی نداشت.»
روحانی همچنین قرار بود در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ شرکت کند اما دلیل عدم حضورش را اینگونه توصیح داد: «قبلا نیز مطرح کرده بودم که با توجه به آخرین آرایش ها در انتخابات اگر دیدم نیازی هست که وارد عرصه شوم ممکن است بیایم. اما هنوز آخرین آرایش ها در انتخابات مشخص نیست و عده زیادی می خو اهند کنار بروند. هنوز عدد و رقم روشنی در این خصوص نداریم، بنابراین فعلا تصمیم خاصی در این راستا ندارم.»
روحانی بالاخره در سال ۹۲ کاندیدای ریاست جمهوری شد و با حمایت اکبر هاشمی رفسنجانی و اصلاح طلبان در شرایطی که در هفته منتهی به انتخابات، تنها ۳ درصد شانس پیروزی داشت، در نهایت با کسب ۵۰.۷ درصد آرا، رئیس جمهور ایران شد.
