صراط: در شرایطی برای فیلم مسأله‌دار جشنواره جهانی فیلم فجر سانس فوق‌العاده در نظر گرفته شده است که این فیلم از ابتدا قرار بود در بخش بازار نمایش داده شود!
به گزارش فارس، جشنواره جهانی فیلم فجر در روزهای پایانی برگزاری برای فیلمی مسأله‌دار که سه سال از تولید آن می‌گذرد و هنوز نتوانسته پروانه نمایش قطعی از وزارت ارشاد دریافت کند، در بازار جشنواره جهانی رونمایی برگزار کرد. فیلم «دلم می‌خواد...» در یکی از سالن‌های چارسو به نمایش درآمد اما نکته حایز اهمیت اجازه نمایش سانس فوق‌العاده برای این فیلم در سینما فلسطین است.
رضا میرکریمی دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر تأکید داشته که صحبت‌هایی با بازرس داشته و نتیجه کار از نظر بازرس که قرار است «گرید» به جشنواره جهانی ارائه دهد، مثبت بوده است. اینجا سوال مطرح می‌شود. اگر قرار است «گرید» بگیریم، قاعدتا باید براساس قواعد و اصول استاندارد رفتار کنیم. با این اوصاف، کدام فیلم در بازار‌های جهانی با نظر دبیر جشنواره به سانس فوق‌العاده رسیده است؟ آیا سانس فوق العاده با نظر دبیر جشنواره و با این حجم گسترده به سمع و نظر بازرس رسیده است؟ آیا این روش کار یک جشنواره جهانی «گریددار» است یا یک جشنواره کوچک و کم خرج محلی؟ «بازار» برای فروش فیلم در نظر گرفته شده و تا به حال مسبوق به سابقه نبوده فیلمی در بازار با این حجم گسترده نمایش داده شود و سانس فوق‌العاده هم برای آن در نظر گرفته شود!
ازسوی دیگر با ارائه سانس فوق‌العاده به فیلم «دلم می‌خواد...» این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که آیا جشنواره جهانی امکانی است برای این که با آن مدیریت فرهنگی کشور را تحت فشار قرار دهد تا فیلم‌هایی مانند فیلم بهمن فرمان‌آرا با کمترین ممیزی امکان نمایش در سینماهای کشور را پیدا کند؟ این فیلم علاوه بر این که مضمون و محتوای مسأله‌داری دارد و افسردگی را در جامعه به همه اقشار تعمیم داده است، برای رفع آن یک نسخه برای جامعه در نظر می‌گیرد. شاید در نگاه اول شادی نسخه خوبی برای رفع افسردگی باشد اما آنگونه که فرمان‌آرا برای جامعه ایران نسخه می‌پیچید قابل تأمل است!
با در نظر گرفتن سانس فوق العاده برای فیلم بهمن فرمان‌آرا به نظر می‌رسد برگزارکنندگان جشنواره جامعه را تست می‌زنند و شرایط جامعه را مهیا می‌کنند تا فیلم با کمترین ممیزی به نمایش درآید!
به گزارش فارس، جشنواره جهانی فیلم فجر در روزهای پایانی برگزاری برای فیلمی مسأله‌دار که سه سال از تولید آن می‌گذرد و هنوز نتوانسته پروانه نمایش قطعی از وزارت ارشاد دریافت کند، در بازار جشنواره جهانی رونمایی برگزار کرد. فیلم «دلم می‌خواد...» در یکی از سالن‌های چارسو به نمایش درآمد اما نکته حایز اهمیت اجازه نمایش سانس فوق‌العاده برای این فیلم در سینما فلسطین است.
رضا میرکریمی دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر تأکید داشته که صحبت‌هایی با بازرس داشته و نتیجه کار از نظر بازرس که قرار است «گرید» به جشنواره جهانی ارائه دهد، مثبت بوده است. اینجا سوال مطرح می‌شود. اگر قرار است «گرید» بگیریم، قاعدتا باید براساس قواعد و اصول استاندارد رفتار کنیم. با این اوصاف، کدام فیلم در بازار‌های جهانی با نظر دبیر جشنواره به سانس فوق‌العاده رسیده است؟ آیا سانس فوق العاده با نظر دبیر جشنواره و با این حجم گسترده به سمع و نظر بازرس رسیده است؟ آیا این روش کار یک جشنواره جهانی «گریددار» است یا یک جشنواره کوچک و کم خرج محلی؟ «بازار» برای فروش فیلم در نظر گرفته شده و تا به حال مسبوق به سابقه نبوده فیلمی در بازار با این حجم گسترده نمایش داده شود و سانس فوق‌العاده هم برای آن در نظر گرفته شود!
ازسوی دیگر با ارائه سانس فوق‌العاده به فیلم «دلم می‌خواد...» این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که آیا جشنواره جهانی امکانی است برای این که با آن مدیریت فرهنگی کشور را تحت فشار قرار دهد تا فیلم‌هایی مانند فیلم بهمن فرمان‌آرا با کمترین ممیزی امکان نمایش در سینماهای کشور را پیدا کند؟ این فیلم علاوه بر این که مضمون و محتوای مسأله‌داری دارد و افسردگی را در جامعه به همه اقشار تعمیم داده است، برای رفع آن یک نسخه برای جامعه در نظر می‌گیرد. شاید در نگاه اول شادی نسخه خوبی برای رفع افسردگی باشد اما آنگونه که فرمان‌آرا برای جامعه ایران نسخه می‌پیچید قابل تأمل است!
با در نظر گرفتن سانس فوق العاده برای فیلم بهمن فرمان‌آرا به نظر می‌رسد برگزارکنندگان جشنواره جامعه را تست می‌زنند و شرایط جامعه را مهیا می‌کنند تا فیلم با کمترین ممیزی به نمایش درآید!
