صراط: واژه «مفقودالاثر» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق میگردد که
پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع
نیروهای خودی برنگشته است.
به گزارش میزان، در هنگام جنگ تحمیلی ۸ ساله، تعدادی از رزمندگان اسلام به دلیل"عدم امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف شهدا" (به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و...)، هویتشان نامعلوم و به اصطلاح «مفقود الاثر» ماندند.
به گزارش میزان، در هنگام جنگ تحمیلی ۸ ساله، تعدادی از رزمندگان اسلام به دلیل"عدم امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف شهدا" (به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی، حجم آتش دشمن و...)، هویتشان نامعلوم و به اصطلاح «مفقود الاثر» ماندند.
در همان سالها و پس از
آن، تلاشهای فراوانی برای شناسایی و کشف بازماندگان جنگ صورت گرفت، اما
تعدادی از آنان در جریان تبادل اسرا و شهدا و طی «عملیات تفحص» شناسایی و
برخی همچنان مفقود الاثر تلقی شدند.
با اتمام بحث
تبادل اسرا و بازگشت آزادگان به میهن اسلامی و بررسی های بوجود آمده، در
سال ۱۳۸۴ با اعلام رسمی بنیاد شهید، رزمندگان عزیزی که ابدان شریفشان کشف و
شناسایی نشد به عنوان «شهید» و «مفقود الجسد» معرفی گردیدند.
واژه
«مفقودالاثر» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق میگردد که
پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع
نیروهای خودی برنگشته است.
مهدی باکری، حمید
باکری، مصطفی ردانی پور، رضا حبیب اللهی، علی قوچانی، احمد حجتی، حسن غازی و
علی تجلایی، شاخص ترین شهدای مفقودالاثر جمهوری اسلامی ایران محسوب می
شوند که هنوز ابدان مطهر آنها شناسایی نشده است؛ در ادامه تصاویر این شهدای
گرانقدر را می بینید: