ناگفته هایی از زندگی مسئولین از زبان خودشان

پرداختن به خاطرات حضرت آيت‌الله العظمي خامنه‌اي(مدّظلّه‌العالي) با توجه به حضور و نقش فعّال ايشان در تاريخ انقلاب اسلامي و در مسير تحوّلات و تاريخ معاصر کشورمان، يک ضرورت فرهنگي و ملّي است.

آن وقت‌ها، از لحاظ مالی در فشار بودیم، یعنی خانواده‌مان، خانواده مرفهی نبود. پدرم یادم هست روحانی معروفی بود، اما خیلی پارسا و گوشه‌گیر بود، لذا زندگی‌مان خیلی به سختی ‌می‌گذشت.

مؤسسه‌ پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی خاطرات رهبری انقلاب را از متن بیانات ایشان استخراج و تدوین و در قالب مجموعه‏‌ای از خاطرات موضوعی منتشر کرده است.

 

اثر پیش‏ روی مشتمل بر گزیده‏ایی از خاطرات مقام معظّم رهبری در مورد حضرت امام (ره) است. این خاطرات که مقاطع مختلف حیات طیّبه امام خمینی از دوران مبارزات تا سال‌های پیروزی و استقرار نظام جمهوری اسلامی و سال‌های دشوار دفاع ملّت انقلابی و مظلوم ایران در برابر هجوم نظام استکبار در جنگ تحمیلی را دربرمی‌گیرد؛ حاوی نکاتی آموزنده از سیره‌ی مکتبی، انقلابی و اخلاقی امام راحل می‌باشد که بازخوانی و توجّه به آن از شرایط لازم برای شناخت و تداوم راه امام خمینی (قدّس‌سرّه) است.

 

پدرم دوست داشت که من خطم خوب شود. نزد معلمی به نام «زرین‌قلم» در خیابان ناصرخسرو کلاس خط می‌رفتم. آقای «برهان» متوجه شدند که من روزها از مدرسه بیرون می‌روم. از من پرسیدند که شما چرا بیرون می‌روید؟ گفتم می‌روم خط بنویسم. گفت: نه! نه! بیرون نروید؟ زیرا نگران بودند مبادا محیط ما را آلوده کند.

وی در بخشی از کتاب که به حضور در کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل می‌پردازد، می‌گوید: «در کمیته سوم، بحث حقوق بشر به تازگی علیه ایران مطرح شده بود. بنده مسئول این کمیته شدم. در آن زمان اصرار داشتیم که حتی اگر کسی یک کلمه نیز راجع به جمهوری اسلامی ایران صحبت کند، ما پاسخ آن را بدهیم. الان در کلاس‌هایم این موضوع را به عنوان مثال مطرح می‌کنم. در آن زمان تنها کسانی که با مقررات سازمان ملل متحد آشنایی داشتند، ما بودیم. این مقررات در واقع روش کار است، اما این کار به عقلانیت نیز نیاز دارد. در آن مقطع ما به دلیل کم‌تجربگی، قسمت عقلش را لحاظ نمی‌کردیم.»

آن زمان اروپایی‌ها راجع به 20 کشور صحبت می‌کردند و یک دقیقه نیز راجع به ایران می‌گفتند. ما نیز که جوان و جویای نام بودیم، اصرار داشتیم که در پاسخ به آن، ده دقیقه صحبت کنیم. لذا کار بنده این شده بود که در جلسه به دقت گوش می‌کردیم و مطلب می‌نوشتیم تا پاسخ بدهم... در حالی‌که به اشتباه فکر می‌کردیم این کار برای دفاع از جمهوری اسلامی لازم است. این از تجربیاتی به شمار می‌رود که ما به قیمت زیادی یاد گرفتیم، اما دوستان جدید نمی‌خواهند باور کنند که اگر روشمان را عوض کردیم از سر بی‌اعتقادی و بی‌غیرتی نبود، بلکه به خاطر تجربه کسب شده بود که الان دوباره آن کارها را تکرار نکنند.» 

 

 هاشمی از اول فروردین سال 60، هر روز در یک صفحه از سررسید همان سال یادداشت‌هایی درباره‌ی کارهای شخصی و حوادث مهم داخلی و خارجی نوشته است. کاری که 34 سال آن را ادامه داد.