صراط: حمید رسایی، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در کانال تلگرامی اش نوشت: حسن روحانی در میتینگ انتخاباتی شهر اهواز (26 اردیبهشت 96) با تقسیم آرای مردم به رای حلال و رای حرام، خطاب به رقبای خود گفت: «رای حرام می خواهید بگیرید؟ اگر دین ندارید لااقل آزاد مرد باشید!»
جالب است بدانید که بعد از طرح این سخنان، بلافاصله مجید انصاری، معاون روحانی موضعگیری شدیدی کرد و گفت: «تعبیر حلال و حرام در رابطه با آراء مردم، یک بدعت و انحراف در ادبیات سیاسی کشور و مغایر با قوانین و مقررات است.» (6 خرداد 96)
بعد از او علی احمدی، رییس ستاد انتخابات کشور واکنش نشان داد و گفت: «این فرمایش یکی از عزیزان است که من او را فرد باتقوایی می دانم، گفته شده بود که آرای یک نامزد حلال بوده است؛ این گفته با فرمایش رهبر معظم انقلاب که می فرمایند حتی اگر کسی را قبول ندارید اما بخاطر کشور و نظام بیایید، در تضاد است و به نوعی توهین به ملت تلقی می شود.» (7 خرداد 96)
بعد از آنها محمد کیانوش‌راد از فعالان سیاسی این جریان گفت: «طرح رای حرام به معنای نشر اکاذیب و اتهام است. معتقدم به این نشر اکاذیب توسط مدعی العموم باید رسیدگی شود ... مطرح کردن رای حلال و حرام جای تاسف دارد. باید بتوانند مسئله رای حرامی که مطرح می کنند را اثبات کنند.»
اما اعتراضات به همین جا ختم نشد. روزنامه جمهوری اسلامی به صف معترضان اضافه شد و نوشت: «از نقطه نظرات آسیب‌شناسی سیاسی، شما دو مشکل عمده دارید که اگر برطرف نکنید، تا آینده‌های دور نیز اقبال عمومی را نخواهید داشت؛ یکی این که از "واقع‌گرایی" گریزان هستید و در تخیلات بسر می‌برید و دیگری اینکه در یک تقسیم بندی نادرست و ناصواب؛ خودتان را "خیر مطلق" و دیگران را "شر مطلق" می‌دانید! و کسانی را که چون شما فکر، اندیشه و انتخاب نمی‌کنند؛ دگر اندیش، گمراه و منحرف می‌دانید و طبعا" آرای‌شان را نیز که بر غیر شما تعلق گرفته؛ سیاه و حرام می‌دانید! و اگر این‌گونه است چگونه می‌خواهید چند میلیون از این آرای حرام را روی آرای حلال‌تان بریزید و آرای‌تان را تا حدودی بالا ببرید؟!» (7 خرداد 96)
و آرمان امروز، روزنامه خانوادگی هاشمی رفسنجانی هم در کمال ناباوری نوشت: «تقسیم آرا به حلال و حرام یا پاک و ناپاک از اساس فاقد مبنای حقوقی و قانونی است. از منظر قانونگذار، همه آرایی که به دلایل فوق باطل نباشند، دارای حرمت و اعتبارند. پس، تک‌تک آرای ماخوذه صحیح، صرف‌نظر از اینکه به داوطلب پیروز یا ناکام تعلق گرفته باشد، معتبرند و حکم پاکی و حلیت درباره همه آنها جاری است. به‌کارگیری واژه‌هایی همچون حلال و حرام برای خدشه وارد کردن بر آرای صحیح ماخوذه رقیب با هیچ مبنایی سازگار نیست و برخلاف مروت و جوانمردی سیاسی است.» (7 خرداد 96)
روزنامه صادق خرازی، وقایع اتفاقیه هم لب به اعتراض گشود: «اساسا با کدام مجوز شرعی و اخلاقی می‌توان حق رأی قانونی اعمال‌شده توسط شهروند ذی‌حق را حرام دانست؟ معیار حلال و حرام‌بودن یک رأی چیست؟ آیا در کنه نگاه این دسته از عزیزان، گونه‌ای از مبارزه با قانون اساسی جمهوری اسلامی مشاهده نمی‌شود؟» (8 خرداد 96)
و اما روزنامه اطلاعات آقای دعایی که اگر از سنگ صدا بیرون بزند از روزنامه اطلاعات آه در نمی یاد، هم لب به اعتراض گشود: «آقایان عزیز، انتخابات انتخابات است. رأی حلال و رأی حرام هم نداریم، نه اینکه نداشته باشیم اما اصولاً بحث حلال و حرام در اینجا چندان قابل رصد نیست ... در مواردی این چنین به موضعگیری بپردازند و این شبهه را برای بخش مهمی از اجتماع ایجاد کنند که آنان در برابر خواست و اراده ما ایستاده‌اند و عصبانی شده‌اند. در حالی که شاید واقعا چنین نباشد و چنین هم نیست.» (8 خرداد 96)
آیا شما باور می کنید که این افراد و رسانه ها چنین جملاتی را در پاسخ به حسن روحانی که در 26 اردیبهشت 96 در اهواز، رای به رقیب خودش را رای حرام دانسته، گفته باشند؟
بله، حدس شما درست بود!
این اعتراضات به حسن روحانی نبود بلکه به آقای موحدی کرمانی است که 10 روز بعد از روحانی واژه رای حلال را بکار برده بود و گفته بود آقای رئیسی رای حلال به دست آورد نه اینکه با اتهام زنی و دروغگویی بخواهد آرای مردم را جلب کند.
تازه الهه مقدس این جریان در پر رویی و القای جنگ روانی (تاجزاده) در توئیتی از آقای رئیسی خواسته تا از موحدی کرمانی اعلام برائت کند!
و حرف من به این جماعت این است که با پوزش از معاویه! شما روی او را سفید کردید.
جالب است بدانید که بعد از طرح این سخنان، بلافاصله مجید انصاری، معاون روحانی موضعگیری شدیدی کرد و گفت: «تعبیر حلال و حرام در رابطه با آراء مردم، یک بدعت و انحراف در ادبیات سیاسی کشور و مغایر با قوانین و مقررات است.» (6 خرداد 96)
بعد از او علی احمدی، رییس ستاد انتخابات کشور واکنش نشان داد و گفت: «این فرمایش یکی از عزیزان است که من او را فرد باتقوایی می دانم، گفته شده بود که آرای یک نامزد حلال بوده است؛ این گفته با فرمایش رهبر معظم انقلاب که می فرمایند حتی اگر کسی را قبول ندارید اما بخاطر کشور و نظام بیایید، در تضاد است و به نوعی توهین به ملت تلقی می شود.» (7 خرداد 96)
بعد از آنها محمد کیانوش‌راد از فعالان سیاسی این جریان گفت: «طرح رای حرام به معنای نشر اکاذیب و اتهام است. معتقدم به این نشر اکاذیب توسط مدعی العموم باید رسیدگی شود ... مطرح کردن رای حلال و حرام جای تاسف دارد. باید بتوانند مسئله رای حرامی که مطرح می کنند را اثبات کنند.»
اما اعتراضات به همین جا ختم نشد. روزنامه جمهوری اسلامی به صف معترضان اضافه شد و نوشت: «از نقطه نظرات آسیب‌شناسی سیاسی، شما دو مشکل عمده دارید که اگر برطرف نکنید، تا آینده‌های دور نیز اقبال عمومی را نخواهید داشت؛ یکی این که از "واقع‌گرایی" گریزان هستید و در تخیلات بسر می‌برید و دیگری اینکه در یک تقسیم بندی نادرست و ناصواب؛ خودتان را "خیر مطلق" و دیگران را "شر مطلق" می‌دانید! و کسانی را که چون شما فکر، اندیشه و انتخاب نمی‌کنند؛ دگر اندیش، گمراه و منحرف می‌دانید و طبعا" آرای‌شان را نیز که بر غیر شما تعلق گرفته؛ سیاه و حرام می‌دانید! و اگر این‌گونه است چگونه می‌خواهید چند میلیون از این آرای حرام را روی آرای حلال‌تان بریزید و آرای‌تان را تا حدودی بالا ببرید؟!» (7 خرداد 96)
و آرمان امروز، روزنامه خانوادگی هاشمی رفسنجانی هم در کمال ناباوری نوشت: «تقسیم آرا به حلال و حرام یا پاک و ناپاک از اساس فاقد مبنای حقوقی و قانونی است. از منظر قانونگذار، همه آرایی که به دلایل فوق باطل نباشند، دارای حرمت و اعتبارند. پس، تک‌تک آرای ماخوذه صحیح، صرف‌نظر از اینکه به داوطلب پیروز یا ناکام تعلق گرفته باشد، معتبرند و حکم پاکی و حلیت درباره همه آنها جاری است. به‌کارگیری واژه‌هایی همچون حلال و حرام برای خدشه وارد کردن بر آرای صحیح ماخوذه رقیب با هیچ مبنایی سازگار نیست و برخلاف مروت و جوانمردی سیاسی است.» (7 خرداد 96)
روزنامه صادق خرازی، وقایع اتفاقیه هم لب به اعتراض گشود: «اساسا با کدام مجوز شرعی و اخلاقی می‌توان حق رأی قانونی اعمال‌شده توسط شهروند ذی‌حق را حرام دانست؟ معیار حلال و حرام‌بودن یک رأی چیست؟ آیا در کنه نگاه این دسته از عزیزان، گونه‌ای از مبارزه با قانون اساسی جمهوری اسلامی مشاهده نمی‌شود؟» (8 خرداد 96)
و اما روزنامه اطلاعات آقای دعایی که اگر از سنگ صدا بیرون بزند از روزنامه اطلاعات آه در نمی یاد، هم لب به اعتراض گشود: «آقایان عزیز، انتخابات انتخابات است. رأی حلال و رأی حرام هم نداریم، نه اینکه نداشته باشیم اما اصولاً بحث حلال و حرام در اینجا چندان قابل رصد نیست ... در مواردی این چنین به موضعگیری بپردازند و این شبهه را برای بخش مهمی از اجتماع ایجاد کنند که آنان در برابر خواست و اراده ما ایستاده‌اند و عصبانی شده‌اند. در حالی که شاید واقعا چنین نباشد و چنین هم نیست.» (8 خرداد 96)
آیا شما باور می کنید که این افراد و رسانه ها چنین جملاتی را در پاسخ به حسن روحانی که در 26 اردیبهشت 96 در اهواز، رای به رقیب خودش را رای حرام دانسته، گفته باشند؟
بله، حدس شما درست بود!
این اعتراضات به حسن روحانی نبود بلکه به آقای موحدی کرمانی است که 10 روز بعد از روحانی واژه رای حلال را بکار برده بود و گفته بود آقای رئیسی رای حلال به دست آورد نه اینکه با اتهام زنی و دروغگویی بخواهد آرای مردم را جلب کند.
تازه الهه مقدس این جریان در پر رویی و القای جنگ روانی (تاجزاده) در توئیتی از آقای رئیسی خواسته تا از موحدی کرمانی اعلام برائت کند!
و حرف من به این جماعت این است که با پوزش از معاویه! شما روی او را سفید کردید.
