صراط: ستاره‌های کوتوله سرخ با شعله‌ور شدن شدید فوران می‌کنند و ممکن است تهدیدی برای قابل سکونت بودن سیاره باشند.
به گزارش ایسنا، یک ستاره کوتوله سرخ (red dwarf star) ستاره‌ای کوچک و سرد و سرخ رنگ است که در رده M یا K جای می‌گیرد، و غالبا به ستاره‌ای گفته می‌شود که جرمی کمتر از نصف جرم خورشید داشته باشد (کمتر از ۰٫۰۷۵ جرم خورشید را کوتوله قهوه‌ای می‌گویند) و دمای سطحی آن کمتر از ۳٬۵۰۰ درجه کلوین باشد.
بر اساس بررسی‌ها و کشفیات در زمینه مناطق قابل سکونت در منظومه‌های "TRAPPIST1" و "LHS 1140" ، ستاره‌های کوتوله شکارهای خوبی برای سیارات فراخورشیدی و رایج‌ترین نوع از ستاره‌ها در کهکشان ما هستند.
به عنوان مثال سیاره‌های مشابه زمین به دور میلیاردها ستاره کوتوله سرخ می‌چرخند.
اجرام زیست‌پذیر اطراف ستاره‌های کوتوله‌های قرمز بهترین نامزد برای میزبانی زیست فرازمینی هستند. در واقع بهترین جای کیهان برای یافتن حیات فرازمینی، کوتوله‌های قرمز، فراوان‌ترین نوع ستاره در کهکشان ما هستند.
کوتوله‌های قرمز که ستاره‌های کوتوله M نیز خوانده می‌شوند، بیش از ۵٠ برابر تاریک‌تر از خورشید بوده و فقط ١٠ تا ٢٠ درصد آن جرم دارند. این اجرام کیهانی ٧٠ درصد ستارگان جهان را تشکیل می‌دهند.
سوالی که همواره در رابطه با این ستاره‌های دنباله‌دار مطرح بوده این است که آیا واقعا شرایط وجود حیات در آنها تا این حد مناسب است یا خیر؟
به گزارش ایسنا، یک ستاره کوتوله سرخ (red dwarf star) ستاره‌ای کوچک و سرد و سرخ رنگ است که در رده M یا K جای می‌گیرد، و غالبا به ستاره‌ای گفته می‌شود که جرمی کمتر از نصف جرم خورشید داشته باشد (کمتر از ۰٫۰۷۵ جرم خورشید را کوتوله قهوه‌ای می‌گویند) و دمای سطحی آن کمتر از ۳٬۵۰۰ درجه کلوین باشد.
بر اساس بررسی‌ها و کشفیات در زمینه مناطق قابل سکونت در منظومه‌های "TRAPPIST1" و "LHS 1140" ، ستاره‌های کوتوله شکارهای خوبی برای سیارات فراخورشیدی و رایج‌ترین نوع از ستاره‌ها در کهکشان ما هستند.
به عنوان مثال سیاره‌های مشابه زمین به دور میلیاردها ستاره کوتوله سرخ می‌چرخند.
اجرام زیست‌پذیر اطراف ستاره‌های کوتوله‌های قرمز بهترین نامزد برای میزبانی زیست فرازمینی هستند. در واقع بهترین جای کیهان برای یافتن حیات فرازمینی، کوتوله‌های قرمز، فراوان‌ترین نوع ستاره در کهکشان ما هستند.
کوتوله‌های قرمز که ستاره‌های کوتوله M نیز خوانده می‌شوند، بیش از ۵٠ برابر تاریک‌تر از خورشید بوده و فقط ١٠ تا ٢٠ درصد آن جرم دارند. این اجرام کیهانی ٧٠ درصد ستارگان جهان را تشکیل می‌دهند.
سوالی که همواره در رابطه با این ستاره‌های دنباله‌دار مطرح بوده این است که آیا واقعا شرایط وجود حیات در آنها تا این حد مناسب است یا خیر؟
