صراط: با وجود انتشار اخباری مبنی بر توقیف فیلم سینمایی «پا تو کفش من نکن»، این فیلم از امروز اکران خواهد شد.
به گزارش روزنامه جوان، «پا تو کفش من نکن» به کارگردانی حسین فرحبخش داستان دو زوج است که برای عقد به محضر می‌روند ولی در شلوغی محضر، در درج عقد آنها اشتباهی صورت می‌گیرد و ماجراهایی بعد از آن رخ می‌دهد. فضای کلی این فیلم سینمایی شباهت زیادی به «50 کیلو آلبالو» دارد که به خاطر ابتذال بیش از حد از سوی علی جنتی وزیر ارشاد وقت توقیف شد. در نقدهایی که طی روزهای اخیر درباره اکران فیلم «پا تو کفش من نکن» منتشر شده، به خاطر این شباهت محتوایی تذکرات متعددی به وزارت ارشاد داده شده است. به خصوص اینکه برخی از رسانه‌ها میزان ابتذال این فیلم سینمایی را خیلی بیشتر از «50 کیلو آلبالو» عنوان کرده‌اند. متأسفانه تا به امروز سازمان سینمایی نسبت به این نقدها واکنشی نداشته است و گویا لزومی برای توجه به این نقدها هم نمی‌بیند.
فروش خوب کمدی‌ها، به هر قیمتی!
فیلم‌های کمدی امسال نیز در رأس فروش سینماها قرار گرفته‌اند تا بار دیگر ثابت شود در ژانر‌های سینمای ایران، حرف اول را فیلم‌های کمدی می‌زنند. دو سالی است که از مجموع فروش سینماهای کشور، کمدی سهم قابل‌توجهی را به خودش اختصاص داده و اگر میزان فروش این فیلم‌ها را از مجموع درآمد سینما کسر کنیم، چیزی جز ضرر و زیان برای سینما باقی نخواهد ماند.
جریان اقتصادی فیلم‌های کمدی باعث شده تا هم میزان ساخت و هم میزان اکران آنها نسبت به دیگر ژانر‌ها افزایش چشمگیری داشته باشد و کارگردان‌های متعددی با ساخت فیلم شانس خود را برای موفقیت سینمای کمدی بسنجند.
هجوم بی‌رویه برای ساخت فیلم کمدی باعث شده است میزان کیفیت آثار تولید شده با نزول قابل‌توجهی روبه‌رو شود و نویسندگان فیلمنامه‌های کمدی از دم‌دستی‌ترین ایده‌ها برای خلق موقعیت طنز استفاده کنند.
در کمال تأسف شاهد هستیم که این ایده‌ها صرفاً به مسائل جنسی و به کار بردن الفاظ رکیک خلاصه شده است. نمونه‌ای از این رویکرد را در نوروز سال 95 شاهد بودیم که مانی حقیقی که بیشتر سینمای تجربی و معناگرا را دنبال می‌کرد در چرخشی آشکار به سمت سینمای بدنه، کمدی دم‌دستی «50 کیلو آلبالو» را ساخت که به دلیل محتوای ضد خانواده‌اش، انتقادهای زیادی را به همراه داشت. «50 کیلو آلبالو» در اواخر اکرانش با دستور مستقیم وزیر وقت ارشاد توقیف شد. بعد از آن بود که حسین فرحبخش در پنجمین تجربه کارگردانی نیز از درام‌های اجتماعی به سمت سینمای کمدی رفت و فیلم «پا تو کفش من نکن» را ساخت؛ فیلمی که گفته شده شباهت زیادی به فیلم مانی حقیقی دارد.
فرحبخش که بیشتر فعالیت سینمایی‌اش به تهیه‌کنندگی فیلم‌های تجاری و متوسط سینما اختصاص داشته و تلاش کرده است تا جریان فیلمفارسی را با بازسازی فیلم‌های مشهور قبل از انقلاب، زنده نگه دارد، این بار هم خط داستانی را که «50 کیلو آلبالو» ترسیم کرده است، ادامه داده است. در برخی از نقدها درباره «پا تو کفش من نکن» این فیلم را نسخه دوم «50 کیلو آلبالو» معرفی کرده‌اند.
ابتذال باعث پس زدن خانواده‌ها از سینما می‌شود!
در حالی که سینمای جهان دوباره به سمت جذب خانواده‌ها به سینماها گام برمی‌دارد و فیلم‌های مناسب برای تمامی اعضای خانواده بیشترین میزان استقبال را در سینماها دارند، در ایران فیلم‌هایی تولید می‌شود که نمی‌شود آنها را با همه اعضای خانواده دید؛ سینمایی که تلاش دارد سینما را از محیطی خانوادگی به فضایی تبدیل کند که فیلم‌ها صرفاً با رده‌بندی سنی قابل مشاهده باشند. گفته شده که «پا تو کفش من نکن» قرار است برای کودکان زیر 12 سال ممنوع شود اما سامانه فروش اینترنتی این فیلم هیچ اشاره‌ای به چنین محدودیتی ندارد و صرفاً این کار را می‌توان در ادامه تبلیغات و خبر‌سازی برای این فیلم دانست. حتی اگر چنین رده‌بندی سنی اعمال شود، آیا داستان این فیلم برای نوجوانان زیر 18 سال مناسب است؟! با نادیده گرفتن حقوق خانواده‌ها در داشتن یک سینمای سالم، قطعاً در آینده با کاهش حضور خانواده‌ها در سینما شاهد افت فروش و ضرر اقتصادی به بدنه سینما خواهیم بود.
به گزارش روزنامه جوان، «پا تو کفش من نکن» به کارگردانی حسین فرحبخش داستان دو زوج است که برای عقد به محضر می‌روند ولی در شلوغی محضر، در درج عقد آنها اشتباهی صورت می‌گیرد و ماجراهایی بعد از آن رخ می‌دهد. فضای کلی این فیلم سینمایی شباهت زیادی به «50 کیلو آلبالو» دارد که به خاطر ابتذال بیش از حد از سوی علی جنتی وزیر ارشاد وقت توقیف شد. در نقدهایی که طی روزهای اخیر درباره اکران فیلم «پا تو کفش من نکن» منتشر شده، به خاطر این شباهت محتوایی تذکرات متعددی به وزارت ارشاد داده شده است. به خصوص اینکه برخی از رسانه‌ها میزان ابتذال این فیلم سینمایی را خیلی بیشتر از «50 کیلو آلبالو» عنوان کرده‌اند. متأسفانه تا به امروز سازمان سینمایی نسبت به این نقدها واکنشی نداشته است و گویا لزومی برای توجه به این نقدها هم نمی‌بیند.
فروش خوب کمدی‌ها، به هر قیمتی!
فیلم‌های کمدی امسال نیز در رأس فروش سینماها قرار گرفته‌اند تا بار دیگر ثابت شود در ژانر‌های سینمای ایران، حرف اول را فیلم‌های کمدی می‌زنند. دو سالی است که از مجموع فروش سینماهای کشور، کمدی سهم قابل‌توجهی را به خودش اختصاص داده و اگر میزان فروش این فیلم‌ها را از مجموع درآمد سینما کسر کنیم، چیزی جز ضرر و زیان برای سینما باقی نخواهد ماند.
جریان اقتصادی فیلم‌های کمدی باعث شده تا هم میزان ساخت و هم میزان اکران آنها نسبت به دیگر ژانر‌ها افزایش چشمگیری داشته باشد و کارگردان‌های متعددی با ساخت فیلم شانس خود را برای موفقیت سینمای کمدی بسنجند.
هجوم بی‌رویه برای ساخت فیلم کمدی باعث شده است میزان کیفیت آثار تولید شده با نزول قابل‌توجهی روبه‌رو شود و نویسندگان فیلمنامه‌های کمدی از دم‌دستی‌ترین ایده‌ها برای خلق موقعیت طنز استفاده کنند.
در کمال تأسف شاهد هستیم که این ایده‌ها صرفاً به مسائل جنسی و به کار بردن الفاظ رکیک خلاصه شده است. نمونه‌ای از این رویکرد را در نوروز سال 95 شاهد بودیم که مانی حقیقی که بیشتر سینمای تجربی و معناگرا را دنبال می‌کرد در چرخشی آشکار به سمت سینمای بدنه، کمدی دم‌دستی «50 کیلو آلبالو» را ساخت که به دلیل محتوای ضد خانواده‌اش، انتقادهای زیادی را به همراه داشت. «50 کیلو آلبالو» در اواخر اکرانش با دستور مستقیم وزیر وقت ارشاد توقیف شد. بعد از آن بود که حسین فرحبخش در پنجمین تجربه کارگردانی نیز از درام‌های اجتماعی به سمت سینمای کمدی رفت و فیلم «پا تو کفش من نکن» را ساخت؛ فیلمی که گفته شده شباهت زیادی به فیلم مانی حقیقی دارد.
فرحبخش که بیشتر فعالیت سینمایی‌اش به تهیه‌کنندگی فیلم‌های تجاری و متوسط سینما اختصاص داشته و تلاش کرده است تا جریان فیلمفارسی را با بازسازی فیلم‌های مشهور قبل از انقلاب، زنده نگه دارد، این بار هم خط داستانی را که «50 کیلو آلبالو» ترسیم کرده است، ادامه داده است. در برخی از نقدها درباره «پا تو کفش من نکن» این فیلم را نسخه دوم «50 کیلو آلبالو» معرفی کرده‌اند.
ابتذال باعث پس زدن خانواده‌ها از سینما می‌شود!
در حالی که سینمای جهان دوباره به سمت جذب خانواده‌ها به سینماها گام برمی‌دارد و فیلم‌های مناسب برای تمامی اعضای خانواده بیشترین میزان استقبال را در سینماها دارند، در ایران فیلم‌هایی تولید می‌شود که نمی‌شود آنها را با همه اعضای خانواده دید؛ سینمایی که تلاش دارد سینما را از محیطی خانوادگی به فضایی تبدیل کند که فیلم‌ها صرفاً با رده‌بندی سنی قابل مشاهده باشند. گفته شده که «پا تو کفش من نکن» قرار است برای کودکان زیر 12 سال ممنوع شود اما سامانه فروش اینترنتی این فیلم هیچ اشاره‌ای به چنین محدودیتی ندارد و صرفاً این کار را می‌توان در ادامه تبلیغات و خبر‌سازی برای این فیلم دانست. حتی اگر چنین رده‌بندی سنی اعمال شود، آیا داستان این فیلم برای نوجوانان زیر 18 سال مناسب است؟! با نادیده گرفتن حقوق خانواده‌ها در داشتن یک سینمای سالم، قطعاً در آینده با کاهش حضور خانواده‌ها در سینما شاهد افت فروش و ضرر اقتصادی به بدنه سینما خواهیم بود.