صراط: روزنامه اصلاح طلب شرق، روز شنبه گذشته و همزمان با برگزاری مراسم تحلیف رئیس‌جمهور روحانی در سرمقاله خود به قلم سردبیر این روزنامه از گزینه «تنها ماندن روحانی» صحبت کرد.
مشرق نوشت: سردبیر شرق که در مقاله خود کابینه دوم رئیس‌جمهور روحانی و مشی جدید او را در راستای حفظ و بقای خود آقای روحانی ارزیابی کرده است، در بند پایانی مطلب خود می‌نویسد:
«اینک دولت روحانی به مرحله‌ای رسیده که ناگزیر است با برخی واقعیت‌های تلخ روبه‌رو شود، اگرچه اصلاح‌طلبان همچنان از دولتش حمایت خواهند کرد و اصولگرایان معتدل نیز بیش از گذشته به او نزدیک خواهند شد، نمی‌توان توقع زیادی از آنان داشت. روحانی هرچه به‌سوی آینده گام برمی‌دارد، این اتحادها و ائتلاف‌ها شکننده‌تر می‌شود. این سؤال اساسی در حال شکل‌گیری است که آیا روحانی آمادگی تنها ماندن را دارد یا نه؟»
*برخی تحلیلگران معتقدند روند طلاق سیاسی دولت و اصلاح‌طلبان از یکدیگر مدت‌هاست که آغاز شده و هر روز باید شاهد فازهای جدیدی آن بود...
قبل از این، عبدالله نوری و علی شکوری‌راد نیز انتقادات بزرگی را از رئیس‌جمهور در ماجرای چینش کابینه بعمل آوردند.
عبدا... ناصری، عضو شورایعالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هم چند روز قبل از کابینه اول رئیس‌جمهور روحانی با کنایه «ناهماهنگ و ناکارآمد» یاد کرده بود.
گفته می‌شود از آنجا که رئیس‌جمهور روحانی و اصلاح‌طلبان دیگر به هم نیاز ندارند و از طرفی هر دو سمت ماجرا نیز حاضر به قبول مسئولیت برخی رفتارهای دیگری نیست؛ لذا قاعدتا روند طلاق این دو نحله سیاسی می‌بایست از بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ آغاز می‌شد. مقوله‌ای که پیروزی تامّ و تمام اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس و شورای شهر نیز بر احتمال وقوع آن افزوده است.
آگاهان سیاسی می‌گویند، حملات و فشارهای گسترده جریان سیاسی خاص به روحانی برای سهم‌خواهی از کابینه که طی هفته‌های اخیر صورت گرفت، از اول هم نه لزوما با هدف قرار گرفتن چهره‌های اصلاح‌طلب در کابینه که با هدف آغاز فرایند طلاق سیاسی شکل گرفت.
طرح اصلاح‌طلبان برای «عبور از خاتمی» در اواخر دولت دوم اصلاحات و رنگین‌تر نبودن خون رئیس‌جمهور روحانی از لیدر اصلاح‌طلبان نیز شاهدی برای قوام بیشتر تحلیل اشاره شده است.
پروژه «تنهایی روحانی» که روزنامه شرق از آن رونمایی کرده است؛ اگر زنگ‌های خطر را برای رئیس‌جمهور روحانی به صدا درنیاورد و موجب اصلاح برخی رفتارهای مسبوق به سابقه ستاد اعتدال در مجادله با برخی مبانی نشود، دولت را در روزهای پایانی عمر خود با تنگناهای گسترده‌ای مواجه می‌کند.
مشرق نوشت: سردبیر شرق که در مقاله خود کابینه دوم رئیس‌جمهور روحانی و مشی جدید او را در راستای حفظ و بقای خود آقای روحانی ارزیابی کرده است، در بند پایانی مطلب خود می‌نویسد:
«اینک دولت روحانی به مرحله‌ای رسیده که ناگزیر است با برخی واقعیت‌های تلخ روبه‌رو شود، اگرچه اصلاح‌طلبان همچنان از دولتش حمایت خواهند کرد و اصولگرایان معتدل نیز بیش از گذشته به او نزدیک خواهند شد، نمی‌توان توقع زیادی از آنان داشت. روحانی هرچه به‌سوی آینده گام برمی‌دارد، این اتحادها و ائتلاف‌ها شکننده‌تر می‌شود. این سؤال اساسی در حال شکل‌گیری است که آیا روحانی آمادگی تنها ماندن را دارد یا نه؟»
*برخی تحلیلگران معتقدند روند طلاق سیاسی دولت و اصلاح‌طلبان از یکدیگر مدت‌هاست که آغاز شده و هر روز باید شاهد فازهای جدیدی آن بود...
قبل از این، عبدالله نوری و علی شکوری‌راد نیز انتقادات بزرگی را از رئیس‌جمهور در ماجرای چینش کابینه بعمل آوردند.
عبدا... ناصری، عضو شورایعالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هم چند روز قبل از کابینه اول رئیس‌جمهور روحانی با کنایه «ناهماهنگ و ناکارآمد» یاد کرده بود.
گفته می‌شود از آنجا که رئیس‌جمهور روحانی و اصلاح‌طلبان دیگر به هم نیاز ندارند و از طرفی هر دو سمت ماجرا نیز حاضر به قبول مسئولیت برخی رفتارهای دیگری نیست؛ لذا قاعدتا روند طلاق این دو نحله سیاسی می‌بایست از بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ آغاز می‌شد. مقوله‌ای که پیروزی تامّ و تمام اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس و شورای شهر نیز بر احتمال وقوع آن افزوده است.
آگاهان سیاسی می‌گویند، حملات و فشارهای گسترده جریان سیاسی خاص به روحانی برای سهم‌خواهی از کابینه که طی هفته‌های اخیر صورت گرفت، از اول هم نه لزوما با هدف قرار گرفتن چهره‌های اصلاح‌طلب در کابینه که با هدف آغاز فرایند طلاق سیاسی شکل گرفت.
طرح اصلاح‌طلبان برای «عبور از خاتمی» در اواخر دولت دوم اصلاحات و رنگین‌تر نبودن خون رئیس‌جمهور روحانی از لیدر اصلاح‌طلبان نیز شاهدی برای قوام بیشتر تحلیل اشاره شده است.
پروژه «تنهایی روحانی» که روزنامه شرق از آن رونمایی کرده است؛ اگر زنگ‌های خطر را برای رئیس‌جمهور روحانی به صدا درنیاورد و موجب اصلاح برخی رفتارهای مسبوق به سابقه ستاد اعتدال در مجادله با برخی مبانی نشود، دولت را در روزهای پایانی عمر خود با تنگناهای گسترده‌ای مواجه می‌کند.
