صراط: حرکت غیراخلاقی دو بازیکن ایرانی و بازی با نماینده رژیم اشغالگر قدس با واکنش‌ها و محکومیت‌های بسیاری از قشرهای مختلف بویژه در میان ورزشکاران همراه شد.
حسن رحیم پور ازغدی عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی طی سخنانی در جمع گروهی از دانشجویان در مشهد با تقبیح این حرکت از زوایای انسانی، قانونی و اخلاقی آن، اظهار داشت: «این اشخاص بیش از حد کوچکند. این تیپ آدمها برای منافع شخصی، احتمالا حاضر باشند با سر بریده امثال محسن حججی هم فوتبال بازی کنند تا اموراتشان بگذرد.
اولا، شخصیت انسانی ندارند. مشروع کردن جنایت، آیا انسانیت است؟ انسانیت آیا اجازه می‌دهد یک رژیم نژادپرست که وجودش حرام و نامشروع است و نطفه اش در خون انسان های مظلوم بسته شده، با دستی خون آلوده به خون دهها هزار انسان فلسطینی، لبنانی و ... به رسمیت بشناسی؟
لبخند زدن به دشمن بشریت و بازی کردن با تیمی که زیر پرچم جلاد بازی می‌کند، خودش یک کار کاملا سیاسی و در واقع، آلوده کردن ورزش به سیاست صهیونیستی است.
یک ورزشکار قبل از ورزشکار بودن، باید انسان باشد. البته فیفا خودش، هم سیاسی و هم دچار فساد مالی است ولی به فیفا و فدراسیون فوتبال کاری ندارم. آنچه عرض میکنم پاسخ فرهنگی به مسئله است نه پاسخ رسمی.
دوم؛ این موقعیت با اخلاق ورزشی هم ناسازگار است. «ورزشکاری»، در فرهنگ ایرانی، توأم با «جوانمردی» است. پهلوان ایرانی، همواره کنار مظلوم می‌ایستاده نه کنار ظالم. و حتی بیطرف هم نبوده است. عیاران ایران، هرگز بیطرف هم نبودند؛ چه رسد به همراهی.
این آدم ها همچنین به دهها ورزشکار زن و مرد شریف ایرانی که در 37 سال گذشته، از مدالهایشان گذشتند و دست در دست آدم‌کش‌های صهیونیست نگذاشتند و از بازی با آنها کنار کشیدند، توهین و ستم کردند.
سوم؛ توهین دیگر، به ملت ایران شده است. صهیونیست‌ها در دوره شاه، غارتگر ایران بودند و تا هم اکنون نیز دشمن ایرانند، در صدها پروژه ترور و تحریم و .. علیه ایران همواره نقش فعال داشتند از قبیل ترور دانشمندان هسته ای و ...
بازی کردن و دست دادن با کشور دشمن که اساس آن هم جعلی است، توهین به ملتی است که 37 سال ست برای شعار مرگ بر اسرائیل، هزینه داده است و این خیانت اولین بار است که با وقاحت صورت می‌گیرد.
چهارم؛ اهانت به انقلاب اسلامی و مبانی قانون اساسی و پا گذاشتن بر روی خون هزاران شهید حزب ا... لبنان و جهاد فلسطین و بی اهمیت کردن اشغال بیت المقدس، قبله اول مسلمین است.
اجمالا این تیپ آدم ها فاقد شخصیت انسانی، ملی و ورزشی هستند. اسرائیل و داعش علیه ما همدست و همکار شده اند و اینها هم می‌روند با آنها فوتبال می‌زنند. با اسرائیلی‌ها، و با هر جنایتکار دیگری و شاید فردا با داعش، چون داعش هم تیم فوتبال دارد.
در هر حال اینکار بسیار ناجوانمردانه بود و آدمهای ضعیف و النفس، از شعور ملی و سیاسی هم محرومند و حالا اقساط عقب‌مانده بسیاری در برابر خانواده شهدا دارند که باید بپردازند.
اگر یک ورزشکار وارد جریان سیاسی شد و ورزش را سیاسی کرد، باید پای عواقبش بایستد. مردم ما هزاران شهید در مبارزه با صهیونیسم و حامیانش داده اند و اگر کسانی میخواهند وارد جریان سیاسی همبستگی با اسرائیل شوند باید دونگ خود را بپردازند. کسانی که میخواهند بازی با اسرائیل را عادی سازی کنند، در جبهه مردم ما نیستند و طبیعی است که باید هزینه بدهند. چنانکه جبهه مقاومت ضد صهیونیستی در این مسیر هزینه بسیاری داد و می‌دهد. شاید هم اینها را بازی دادند و بازیچه‌ها همیشه بازیچه می‌مانند.»
حسن رحیم پور ازغدی عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی طی سخنانی در جمع گروهی از دانشجویان در مشهد با تقبیح این حرکت از زوایای انسانی، قانونی و اخلاقی آن، اظهار داشت: «این اشخاص بیش از حد کوچکند. این تیپ آدمها برای منافع شخصی، احتمالا حاضر باشند با سر بریده امثال محسن حججی هم فوتبال بازی کنند تا اموراتشان بگذرد.
اولا، شخصیت انسانی ندارند. مشروع کردن جنایت، آیا انسانیت است؟ انسانیت آیا اجازه می‌دهد یک رژیم نژادپرست که وجودش حرام و نامشروع است و نطفه اش در خون انسان های مظلوم بسته شده، با دستی خون آلوده به خون دهها هزار انسان فلسطینی، لبنانی و ... به رسمیت بشناسی؟
لبخند زدن به دشمن بشریت و بازی کردن با تیمی که زیر پرچم جلاد بازی می‌کند، خودش یک کار کاملا سیاسی و در واقع، آلوده کردن ورزش به سیاست صهیونیستی است.
یک ورزشکار قبل از ورزشکار بودن، باید انسان باشد. البته فیفا خودش، هم سیاسی و هم دچار فساد مالی است ولی به فیفا و فدراسیون فوتبال کاری ندارم. آنچه عرض میکنم پاسخ فرهنگی به مسئله است نه پاسخ رسمی.
دوم؛ این موقعیت با اخلاق ورزشی هم ناسازگار است. «ورزشکاری»، در فرهنگ ایرانی، توأم با «جوانمردی» است. پهلوان ایرانی، همواره کنار مظلوم می‌ایستاده نه کنار ظالم. و حتی بیطرف هم نبوده است. عیاران ایران، هرگز بیطرف هم نبودند؛ چه رسد به همراهی.
این آدم ها همچنین به دهها ورزشکار زن و مرد شریف ایرانی که در 37 سال گذشته، از مدالهایشان گذشتند و دست در دست آدم‌کش‌های صهیونیست نگذاشتند و از بازی با آنها کنار کشیدند، توهین و ستم کردند.
سوم؛ توهین دیگر، به ملت ایران شده است. صهیونیست‌ها در دوره شاه، غارتگر ایران بودند و تا هم اکنون نیز دشمن ایرانند، در صدها پروژه ترور و تحریم و .. علیه ایران همواره نقش فعال داشتند از قبیل ترور دانشمندان هسته ای و ...
بازی کردن و دست دادن با کشور دشمن که اساس آن هم جعلی است، توهین به ملتی است که 37 سال ست برای شعار مرگ بر اسرائیل، هزینه داده است و این خیانت اولین بار است که با وقاحت صورت می‌گیرد.
چهارم؛ اهانت به انقلاب اسلامی و مبانی قانون اساسی و پا گذاشتن بر روی خون هزاران شهید حزب ا... لبنان و جهاد فلسطین و بی اهمیت کردن اشغال بیت المقدس، قبله اول مسلمین است.
اجمالا این تیپ آدم ها فاقد شخصیت انسانی، ملی و ورزشی هستند. اسرائیل و داعش علیه ما همدست و همکار شده اند و اینها هم می‌روند با آنها فوتبال می‌زنند. با اسرائیلی‌ها، و با هر جنایتکار دیگری و شاید فردا با داعش، چون داعش هم تیم فوتبال دارد.
در هر حال اینکار بسیار ناجوانمردانه بود و آدمهای ضعیف و النفس، از شعور ملی و سیاسی هم محرومند و حالا اقساط عقب‌مانده بسیاری در برابر خانواده شهدا دارند که باید بپردازند.
اگر یک ورزشکار وارد جریان سیاسی شد و ورزش را سیاسی کرد، باید پای عواقبش بایستد. مردم ما هزاران شهید در مبارزه با صهیونیسم و حامیانش داده اند و اگر کسانی میخواهند وارد جریان سیاسی همبستگی با اسرائیل شوند باید دونگ خود را بپردازند. کسانی که میخواهند بازی با اسرائیل را عادی سازی کنند، در جبهه مردم ما نیستند و طبیعی است که باید هزینه بدهند. چنانکه جبهه مقاومت ضد صهیونیستی در این مسیر هزینه بسیاری داد و می‌دهد. شاید هم اینها را بازی دادند و بازیچه‌ها همیشه بازیچه می‌مانند.»
