گروه سیاسی صراط - ماجرای اعطای پست سرپرستی یکی از شرکت های زیرمجموعه وزارت کار به پسر 26 ساله یکی از نمایندگان لیست امید، با اظهارات و توجیهات این نماینده عجیب تر هم شده است.
به گزارش صراط، ماجرا از این قرار است که مهدی وکیلی متولد سال 70، فرزند محمدعلی وکیلی، عضو هیات رییسه مجلس و ا اعضای پرسروصدای فراکسیون امید، چندی پیش به عنوان مدیرعامل شرکت صنعتی کاوشگران آتیه صبا منصوب شد.موضوع وقتی جالب تر می شود که بدانیم چندی پیش وکیلی به صورت جدی و پیگیر، خواستار استیضاح علی ربیعی وزیر کار بود. اما ناگهان آتش تندش فرونشست و از این استیضاح منصرف شد و سپس خبر رسید که پسرش در یکی از زیرمجموعه های وزارت کار مدیرعامل شده!
در اولین واکنش، مدیرعامل هلدینگ سرمایه‌گذاری آتیه صبا تأکید حسن روحانی بر جوانگرایی را دلیل این انتصاب دانست اما از تاثیر "ژن خوب" در آن صحبتی به میان نیاورد. سپس شرکت مذکور را بدون "کار اجرایی" و دارای تنها 4 نفر پرسنل دانست و تلویحا آن را تشریفاتی دانست و تاکید کرد که مهدی وکیلی از سال 95 یعنی دوره مدیریت پیشین، "معاون اجرایی" این شرکت فاقد "کار اجرایی" بوده است!
اما واکنش جدی تر او به ماجرا، نه تنها هیچ ابهامی را حل نکرد بلکه بر علامت سوال های موجود در این معادله افزود. وکیلی در گفت و گویی حتی یک گام از آذروش مدیرعامل هلدینگ سرمایه‌گذاری آتیه صبا هم فراتر گذاشته و شرکت تحت مدیرعاملی پسرش را کاغذی خوانده است که ريالي هم بودجه ندارد!
او سپس گفته که ١٥ روز است که از این ماجرا مطلع شده(!) و به محض اطلاع به پسرش گفته استعفا بدهد! بنابر ادعای وکیلی، او آن قدر از این ماجرا بی اطلاع بوده که از پسرش سؤال كرده چطور رفتي؟ و او هم پاسخ داده است که يكي از همكلاسي‌هايش آنجا بوده و دعوت كرده كه بيا در اين كار مطالعاتي به ما كمك كن. به گفته وکیلی پسرش اگر فكر مي‌كرده ماهي دو ميليون تومان اين همه سروصدا دارد، حتما نمي‌رفت!
وکیلی ماجرا را به جوان گرایی هم مربوط کرده و با خلط مبحث آشکار، موضوع پسرش را با وزیر جوان ارتباطات مقایسه کرده.
ادعای عجیب تر وکیلی اما بی خبری از پسر دیگرش است. او مدعی شده: "شنيده‌ام يک پسر ديگرم عضو غيرموظف دوده‌صنعت است. تازه اين را فهميدم و کلي دعوایش کردم. اينکه شما از کجا اين شرکت را گير آورده‌‌ايد و کي شما را گول زده؟ البته او عضو غيرموظف است و اين يعني کارش جدي نبوده و درآمدي هم ندارد."
او گفته است: "شايد در مسير مشغله افراد مسئول و مدير، گاهی مافيايي شکل بگيرد. اينها چندان وارد آن شبکه نشدند و به محض اينکه متوجه اين مسير خطا شدم، آنها را دعوا کردم و اينها تنبيه شدند."
ادعاهای وکیلی در مورد دو پسرش به طور خلاصه چنین است: نمی دانستم؛ پولی نمی‌گیرند؛ مسئولیت گرفتن آنها جوانگرایی است؛ آنها را دعوا کردم!
اکنون سوالی که مطرح می شود این است که چگونه می توان باور کرد نماینده ای که مدعی است "شايد در مسير مشغله افراد مسئول و مدير، گاهی مافيايي شکل بگيرد" به طور مطلق از پسرانش بی خبر بوده است؟ آیا چنین فرض و ادعایی تحمیق مخاطب نیست؟
حتی اگر چنین فرضی درست باشد و بپذیریم که وکیلی نمی دانسته پسرانش در کجا مشغول به کار هستند، چگونه می توان از فردی چون او که حتی توان اداره و نظارت بر خانواده خود را نداشته، انتظار داشت بر کل فعالیت ها و امور جاری کشور به عنوان نماینده مجلس نظارت کند؟ آیا چنین فردی استحقاق نمایندگی دارد؟
موضوع دیگر در مورد مسائل مالی است؛ چرا وکیلی اصرار دارد که پسرانش در شرکت های کاغذی بوده اند یا عضو بدون حقوق شرکت ها بوده اند؟ یعنی این افراد مدیرعامل یا عضو شرکت هایی بوده و برای آنها وقت و انرژی گذاشته اند که هیچ درآمدی ندارند و اصولا بود و نبودشان تفاوتی ندارد؟!
#شفاف_سازی
مگه ترسي داري؟ يا اون ميز و صندلي برات اينقدر مهمه كه بياي عزت نفس پسراتو زير سوال ببري؟ اينكه بياي رسانه اي كني كه من پسرامو دعوا كردم؟ ديگه اون پسرات با چه رويي سر بلند كنند ميون مردم؟
به دوزخ خوش امدید