باران در نیویورک چتر در تهران!

مگر ندیدیم که چند ثانیه فیلم شهادت مظلومانه محمدالدوره کودک مظلوم فلسطینی که پشت پدرش پناه گرفته بود چگونه امپراتوری عظیم رسانه‌ای استکبار و صهیونیزم بین‌الملل را شکست داد و آثار صدها ساعت فیلم سینمایی و میلیون‌ها سطر خبری که آنها برای القای حقانیت رژیم اشغالگر ساخته بودند در یک لحظه نابود کرد و ملت‌های جهان را علیه اسرائیل غاصب به جنبش درآورد؟ پس چرا عبرت نمی‌گیریم؟

روی سخنم با مردم نیست، مردمی که همیشه از این حماسه‌ها نه عبرت که درس گرفته‌اند، درس بصیرت و عزت، درس فداکاری و غیرت، درس انسانیت و شجاعت، درسی که بازتاب آن می‌شود امواج خروشان داوطلبان اعزام به جبهه مقاومت در سوریه که این روزها چندبرابر شده‌اند.

آری روی سخن با این مردم نیست. مادران و پدرانی که با دیدن این حادثه جانگداز جوانان خود را ترغیب به حضور در جبهه مقاومت می‌کنند. همسرانی که چون شیرزن نجف‌آبادی زینب‌وار آن خطبه غرا را می‌خواند این مردم وظیفه خود را خوب می‌شناسند.

روی سخن با آنهاست که راه سازش را در پیش گرفته‌اند. آنها که تصور می‌کنند نسل جوان امروز نسلی واداده و رفاه‌طلب است و تن به مبارزه با آمریکا نمی‌دهد و تصور می‌کنند نمی‌شود روبه‌روی آمریکا ایستاد و نمی‌شود بدون آمریکا زندگی کرد. آنها که برای رضایت استکبار حاضرند دست به هر کاری بزنند آنها باید عبرت بگیرند.

شما که برای رضایت آمریکا سند ۲۰۳۰ را به مردم تحمیل کردید. شهید فهمیده را از کتاب درسی حذف کردید دیدید چگونه خدا به جای شهید فهمیده سال ۵۹ که خواندنی و شنیدنی بود شهید فهمیده دیدنی را در سال ۹۶ در انظار نسل چهارم انقلاب جلوه‌گر ساخت و این‌همه طرح و توطئه‌ای که برای خارج شدن فکر شهادت‌طلبی و ایثارگری از دل جوانان نسل امروز کشیده شد نقش بر آب ساخت.

آنها که فکر می‌کنند با آلوده کردن جوان‌ها و سرگرم کردن آنها به شهوات می‌توانند زندگی‌های اشرافی خود را هر روز گسترده‌تر کنند. آنها هر شب و روز نقشه می‌کشند چطور ملت را زیر یوغ استعمار گوگل و تلگرام نگه دارند و مانع شکل‌گیری شبکه ملی اطلاعات و شبکه اجتماعی بومی شوند، آنهایی که به معامله بر سر سرمایه هسته‌ای دانشمندان ایرانی با «تقریبا هیچ» افتخار می‌کنند و می‌گویند بقیه ظرفیت‌های علمی و فنی و دفاعی را هم بدهید معامله کنیم و به جای آن «وعده  سر خرمن» بگیریم.

آنهایی که روزنامه‌هاشان در پیروی از آمریکا نه تنها تکرارکننده مواضع دشمن در داخل ایران است بلکه پا را از مرزها فراتر گذاشته‌اند و در هرجای دنیا از ونزوئلا تا کره هرکس با آمریکا درگیر است در خبر و تحلیلشان جانب آمریکا را می‌گیرند و به قول معروف روزنامه‌هایی که وقتی در نیویورک باران می‌آید در تهران چتر به دست می‌گیرند و آنقدر تیتر و عکس از انتخابات آمریکا می‌زنند که گویی مردم ایران قرار است در انتخابات آنجا مشارکت کنند و رای بدهند. آنهایی که سند ملی تحول آموزش و پرورش را به بایگانی می‌فرستند و سند ۲۰۳۰ را جایگزین آن می‌کنند. آنهایی که شب و روز در تب مذاکره و رابطه با غرب می‌سوزند.

بدون شک نه فقط محسن حججی بلکه همه شهدا متعلق به هیچ حزب و گروه و جناح و حتی هیچ جبهه‌ای نیستند و متعلق به همه ملت هستند و هیچ‌کس حق ندارد از آنها استفاده جناحی کند. اما آنچه مسلم است اینکه صددرصد شهدا به جریان مقاومت در برابر استکبار تعلق دارد و هیچ شهیدی در خط سازش نبوده است. پس می‌توان از زبان این شهیدان به افراد و گروه‌هایی که در مقابل آمریکا واداده‌اند خطاب کرد و آنها را به تجدیدنظر در این خطا فراخواند.

برادران و خواهران به صف انقلاب برگردید. لباس سازش را از تن بدر کنید و لباس عزت و غیرت حججی را بر تن کنید. خدا اراده کرده است پیروزی عظیم مستضعفان بر مستکبران را در این قرن رقم زند. آمریکا نفس‌های آخر خود را می‌کشد. اگر به وعده‌های روشنی که امام خمینی(ره) در این زمینه دارد باور ندارید صحنه‌های سرنگون شدن مجسمه طاغوت‌های آمریکایی را ببینید و باور کنید شکست تمام سیاست‌های آمریکا در عراق، افغانستان، سوریه، لبنان، یمن و... را ببینید و باور کنید. پنبه را از گوش درآورید و صدای شکستن استخوان‌های لیبرال دمکراسی را بشنوید تا بیش از این روی بازنده شرط‌بندی نکنید.

به استکبار و قدرت‌ رسانه‌ای و شبکه فریب و نیرنگ اعتماد نکنید. تمام نقشه‌ها برای غرق کردن نسل نو در فساد و شهوت در هم خواهد شکست و اگر این راه را ادامه دهید خانه‌های قصرونه‌تان را بر سرتان خراب خواهد کرد. قدرت خدا فوق همه قدرت‌هاست قدرتی که می‌تواند با یک قطعه عکس از یک پاسدار جوان ملت‌هایی را به میدان آورد و هزاران هزار جوان را به صف شهادت‌طلبان ملحق کند، به همین سادگی حباب‌های قدرتتان را می‌ترکاند.

اگر حاضر نیستید از این حماسه بزرگ درس بگیرید و لباس عزت جهاد بر تن کنید لااقل عبرت بگیرید و دست از ترویج سازش با استکبار بردارید که به زودی زمستان می‌رود و سیاهی برایتان می‌ماند.