اگر گزارشگر مصری ایرانی بود

صراط: دو دقیقه پایانی گزارش بازی مصر و کنگو را احتمالا در گوشی‌های‌تان دیده‌اید.

به گزارش اعتماد، دقیقه ۹۴ بازی است و گزارشگر دارد می‌گوید: «بسم‌الله الرحمن الرحیم. بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. محمد صلاح پشت توپ است. محمد صلاح، محمد صلا. یا رب. یا رب. یا سلام.» مصر با پنالتی دقیقه ۹۴ محمد صلاح موفق می‌شود ۲ بر یک از سد کنگو بگذرد و بعد از نزدیک به ۳۰ سال به جام‌جهانی می‌رسد؛  اتفاقی بزرگ برای ملتی که در سال‌های اخیر کشورشان دستخوش تحولات بسیاری شده.

مصر برای آخرین بار سال ۱۹۹۰ به جام‌جهانی رسیده بود و این سومین حضورش در این جام است. فوتبال مصر البته در این ۲۸ سال بیکار نبود و ۴بار قهرمان جام‌ملت‌های آفریقا شده بود. شاید نکته طعنه‌آمیز فوتبال آفریقا همین است که تیم قهرمانش در سال‌های ۹۸، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ هرگز رنگ جام‌جهانی را در ۳ دهه گذشته ندیده بود.

اما برگردیم به گزارشگر مصری بازی؛ مدحت شبلی؛ گزارشگری که با تمام وجودش بازی را برای مردم کشورش گزارش می‌کرد. گزارش او نشان می‌دهد تا چه حد اسلام و شعائر آن در جامعه مصر جاری است.

تمام گزارش دو دقیقه پایانی و جشن صعود به جام‌جهانی روسیه پر است از کلماتی که به نوعی با دین و شریعت پیوند دارند.پر است از حمد و ستایش پروردگار.

گزارش او حالا حسابی هم مورد پسند فوتبالدوستان ایرانی قرار گرفته. دیروز گروه فوتبالی‌ای در تلگرام نبود که کاربرانش حداقل یک‌بار گزارش شبلی را به اشتراک نگذاشته باشند.

در توییتر هم شبلی طرفداران زیادی پیدا کرده. یکی نوشته بود: «نوش جانت پولی که بابت گزارش می‌گیری» و بعد هم کنایه‌ای زده بود به گزارشگران ایرانی. همان موقع بود که در ذهنم گزارش شبلی را فارسی‌سازی کردم.

 فکرش را بکنید! اگر یک گزارشگر ایرانی با چنین سبکی، بازی تیم ملی ایران را گزارش کند و مدام درود بفرستد به پروردگار و در لحظه‌های حساس دست به دعا بردارد و بگوید «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم»، حتما در فضای مجازی سوژه‌اش می‌کنند و تا مدت‌ها دست از سرش بر نمی‌دارند. انگار حق با قدیمی‌ها بود که می‌گفتند «مرغ همسایه غاز است.»