دو سال پیش، ایام اربعین در ازدحام کربلا همراه با چند خانم به آرامی در یک صف حرکت می‌کردیم و مردان عراقی اطرافمان با یک قدم فاصله از این صف قدم بر می‌داشتند تا حریم با نامحرم جهت حرکت زن‌ها حفظ شود و به همین خاطر بدون هیچ مشکلی همراه با جمعیت جلو می‌رفتیم. در همین حین یک جوان هموطن در حالیکه همه تلاشش را صرف جلو زدن از حرکت جمعیت کرده بود، می‌خواست برای میانبر زدن، از بین صف خانمها رد شود. وقتی با اعتراض ما روبرو شد با پرخاش برگشت که: «می‌خواستید پیاده‌روی شرکت نکنید».
این، علت اصلی تبلیغات گسترده‌ی برخی برای شرکت نکردن خانمها در راهپیمایی است. نه تنها همّت نداریم در زمان حضور در پیاده‌روی، به سهم خودمان برای بهتر شدن فضا تلاش کنیم، بلکه بنا نداریم جهت حفظ حریم زنان در ازدحام به خودمان زحمتی بدهیم. سمت دیگر بحث مناسب بودن یا نبودن پیاده‌روی اربعین جهت حضور خانمها، چندصد هزار مرد ایرانی است که می‌توانند با دقت و کمی تلاش، فضا را برای حضور بانوان بهتر و امن‌تر کنند. اما حذف صورت مساله به جای تلاش برای حل آن، روشی است که برخی در پیش گرفته‌اند
راهپیمایی اربعین بی‌نظیرترین اجتماع معنوی شیعیان جهان است و عشق حسین(علیه‌السلام) هر دلی را بی‌تاب حضور در این اجتماع می‌کند. فرض کنیم به دلیلی تبلیغ می‌شد مردان ایرانی در راهپیمایی شرکت نکنند! برای کدامشان قابل پذیرش بود؟!
البته دلسوزانی هم این میان واقعا نگران حفظ حریم خانمها هستند که پیشنهاد می‌کنم به جای تمرکز روی حذف حضور آنان، به این فکر کنند که چندصدهزار مرد ایرانیِ حاضر پیاده‌روی می‌توانند با کمی دقت و تلاش، فضا را برای حضور خواهرانشان مهیاتر کنند.
مواظب باشیم ثواب عظیم حضور در پیاده‌روی اربعین را با منیّت‌ها تحت‌الشعاع قرار ندهیم. دور از انصاف است بخاطر راحتی خودمان، به جای تلاش برای فراهم آمدن شرایط بهتر جهت حضور زنان، آنان را از حضور در این اجتماع عظیم منع کنیم.
