صراط: فرقی ندارد، بزرگ یا کوچک، پیر یا خردسال که باشی، وقتی قدم در راه کربلا می‌گذاری دیگر خودت نیستی، و کسی می‌شوی که خادم ابا عبدالله الحسین(ع) گرد و خاک پایت را سورمه چشمان خود می‌کند، و شفای خود را در آن می‌یابد.
به گزارش فارس خوزستان از طریق‌الحسین، شمارش معکوس برای بزرگترین رویداد تاریخ از چند روز گذشته آغاز شده است، از همان روزهایی که عشق اباعبدالله حسین(ع) سبب شد، آن بانو کودک شیر خوار خود را در آغوش گرفت و عاشقانه برای بیعت با امام خود پای پیاده را به سواره ترجیح داد، از همان روزی که پیرمرد70ساله از اهالی ملاثانی با دوچرخه سفر به دیار معشوق را آغاز کرد، از همان روزی که کودک خردسال قلک خودرا شکست و با پول آن از زائر امام حسین پذیرایی کرد، از همان روزی که آن کارمند دولتی مرخصی‌های خود را در طول سال نسوزاند تا در ایام اربعین برای زائر امام حسین کمر همت ببندد روزها زیاد است، آنها را نمی‌توان حساب کرد، و همین بس است، که نوای اربعین از جای جای شهر به گوش می‌رسد، و زائران حسینی کوله بار سفر را بسته و قدم در طریق‌الحسین گذاشته‌اند، و این قدم عاشقانه چقدر راه را برای رسیدن به کربلا کوتاه و خستگی‌ناپذیر می‌کند.
مرزهای چذابه و شلمچه حال و هوای اربعین به خود گرفته است، و این مداحی‌های بین‌راهی چقدر شور و اشتیاق دیدار و رسیدن را دو چندان می کند.
توصیف مسیر عشق از پشت لنز دوربینی و یا قاب رسانه‌ای و یا به وسیله نوشته‌ای نمی‌توان توصیف کرد، اربعین را باید مزه مزه کرد، باید هضم کرد، باید به عینه دید، تا بدانی چه می‌گویم و چه می‌نویسم.
وقتی اینجا فکر و ذکر، جان و دل همه برای یک نفر فقط یک نفر می‌تپد انتظار داری عاشقان امام حسین(ع) را چگونه توصیف کنم، و چه زیبا پیامبر اکرم(ص) فرمود: « إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً »شهادت امام حسین علیه‌السلام در دل مومنین آتش و حرارتی ایجاد می‌کند که هرگز خاموش نخواهد شد.
شاید به دلیل همین آتش است، که وقتی قدم در راه کربلا می‌گذاری دیگر خودت نیستی، و کسی می‌شوی که خادم اباعبدالله الحسین(ع) گردو خاک پایت را سورمه چشمان خود می‌کند، و شفای خود را در آن می‌یابد.
به گزارش فارس خوزستان از طریق‌الحسین، شمارش معکوس برای بزرگترین رویداد تاریخ از چند روز گذشته آغاز شده است، از همان روزهایی که عشق اباعبدالله حسین(ع) سبب شد، آن بانو کودک شیر خوار خود را در آغوش گرفت و عاشقانه برای بیعت با امام خود پای پیاده را به سواره ترجیح داد، از همان روزی که پیرمرد70ساله از اهالی ملاثانی با دوچرخه سفر به دیار معشوق را آغاز کرد، از همان روزی که کودک خردسال قلک خودرا شکست و با پول آن از زائر امام حسین پذیرایی کرد، از همان روزی که آن کارمند دولتی مرخصی‌های خود را در طول سال نسوزاند تا در ایام اربعین برای زائر امام حسین کمر همت ببندد روزها زیاد است، آنها را نمی‌توان حساب کرد، و همین بس است، که نوای اربعین از جای جای شهر به گوش می‌رسد، و زائران حسینی کوله بار سفر را بسته و قدم در طریق‌الحسین گذاشته‌اند، و این قدم عاشقانه چقدر راه را برای رسیدن به کربلا کوتاه و خستگی‌ناپذیر می‌کند.
مرزهای چذابه و شلمچه حال و هوای اربعین به خود گرفته است، و این مداحی‌های بین‌راهی چقدر شور و اشتیاق دیدار و رسیدن را دو چندان می کند.
توصیف مسیر عشق از پشت لنز دوربینی و یا قاب رسانه‌ای و یا به وسیله نوشته‌ای نمی‌توان توصیف کرد، اربعین را باید مزه مزه کرد، باید هضم کرد، باید به عینه دید، تا بدانی چه می‌گویم و چه می‌نویسم.
وقتی اینجا فکر و ذکر، جان و دل همه برای یک نفر فقط یک نفر می‌تپد انتظار داری عاشقان امام حسین(ع) را چگونه توصیف کنم، و چه زیبا پیامبر اکرم(ص) فرمود: « إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً »شهادت امام حسین علیه‌السلام در دل مومنین آتش و حرارتی ایجاد می‌کند که هرگز خاموش نخواهد شد.
شاید به دلیل همین آتش است، که وقتی قدم در راه کربلا می‌گذاری دیگر خودت نیستی، و کسی می‌شوی که خادم اباعبدالله الحسین(ع) گردو خاک پایت را سورمه چشمان خود می‌کند، و شفای خود را در آن می‌یابد.
