به گزارش مهر طبق آخرین اخبار و گزارش های منتشر شده، رژیم آل خلیفه فاز سرکوب انقلاب مردمی بحرین را به داخل زندانها کشیده است. این رژیم از انواع و اقسام روش های مختلف برای شکنجه زندانیان سیاسی بهره برداری می کند و در این میان، هیچیک از دستگاه های نظارتی در بحرین برای جلوگیری از این فاجعه وارد عمل نشده اند. به نظر می رسد که مقامات آل خلیفه قصد دارند تا انتقام تداوم انقلاب مردمی در بحرین را از زندانیان سیاسی بگیرند؛ زندانیانی که حتی از بدیهی ترین امکانات نیز در بند رژیم آل خلیفه برخوردار نیستند. هم اکنون وضعیت جسمانی برخی از این زندانیان به دلیل مورد ضرب و شتم قرار گرفتن از سوی نظامیان آل خلیفه، رو به وخامت نهاده است.
درست به دلیل همین رفتار وحشیانه و غیرانسانی نظامیان آل خلیفه است که شمار زیادی از زندانیان سیاسی بحرینی به ویژه در زندان جو و الحوض الجاف دست به اعتصاب غذا زده اند. آل خلیفه برای مقابله با این دسته از زندانیان اعتصاب کننده غذا از مداوای آنها خودداری می کند. بسیاری از این افراد به دلیل اعتصاب غذا با وضعیت جسمانی ناگواری مواجه شدند اما به دلیل سیاست های خصمانه خاندان آل خلیفه تحت هیچگونه درمانی قرار نمی گیرند. در واقع، از آنچه که امروز در زندان های بحرین و به ویژه زندان جو در جریان است می توان به عنوان یک «مجازات دسته جمعی» یاد کرد. تنها گناه زندانیان سیاسی بحرینی نیز سر دادن فریاد عدالت خواهی و ایستادن در خط مقدم مبارزه با تمامیت خواهی خاندان آل خلیفه بوده است. آنها امروز درست به همین اتهام به صورت دسته جمعی مجازات می شوند.
درهمین ارتباط، «باقر درویش» رئیس انجمن حقوق بشر بحرین می گوید: «تاکنون ۲۱ روش شناسایی شده اند که رژیم آل خلیفه به وسیله آنها اقدام به شکنجه زندانیان سیاسی در بند خود می کند. رژیم آل خلیفه زندانیان را از بدیهی ترین حقوق خود محروم کرده است. حتی آن دسته از زندانیان که بیمار هستند، توسط آل خلیفه مغفول واقع شده و به وضعیت جسمانی آنها به هیچ وجه رسیدگی نمی شود. در واقع، آل خلیفه با هدف اعمال فشارهای گسترده بر زندانیان اندیشه، چنین اقدامات خصمانه ای انجام می دهد». وی می افزاید: «در حال حاضر بیش از ۴۰۰ زندانی بحرینی در بند آل خلیفه با خطرات جدی مواجه هستند. سرنوشت آنها در هاله ای از ابهام قرار دارد».
اکنون که پرده از شکنجه های قرون وسطایی زندانیان بی دفاع بحرینی در بند آل خلیفه کنار رفته است، مشخص می شود که چرا حکام طغیان گر آل خلیفه مجوز حضور کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در بحرین برای نظارت بر وضعیت حقوق بشری این کشور را صادر نکرده اند. مسئولان آل خلیفه نگران آن هستند که با برملا شدن اقدامات ضد حقوق بشری خود علیه زندانیان و اسرای سیاسی بحرینی، بیش از پیش به چهره آنها در نزد افکار عمومی منطقه و جهان خدشه وارد شود. در همین ارتباط، «باقر درویش» رئیس انجمن حقوق بشر بحرین معتقد است: «آل خلیفه از بازدید کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل از وضعیت حقوق بشر در بحرین نگران و هراسان است. در هیچ نقطه از جهان همچون آل خلیفه با زندانیان برخورد نمی شود. زندانیان نیز طبق قانون باید از حقوقی برخوردار باشند که هیچیک از آنها در بحرین رعایت نمی شود».
با تمام این ها، مقامات آل خلیفه در اقدامی فرار رو به جلو و به منظور رهایی یافتن از فشار انتقادات ناشی از تعامل وحشیانه با زندانیان، به افکار عمومی آدرس غلط می دهند. در همین راستا، آل خلیفه بدون ارائه هیچگونه سند و مدرک متقنی انقلابیون بحرینی را به دست داشتن در برخی حوادث و رویدادهای خرابکارانه در این کشور متهم می سازد. این در حالی است که احتمال دست داشتن خودِ آل خلیفه در ظهور و بروز چنین اتفاقاتی وجود دارد. واقعیت این است که مقامات آل خلیفه با هدف منحرف کردن اذهان عمومی از حجم اقدامات ضد حقوق بشری این رژیم، دست به چنین فرافکنی هایی می زنند؛ سیاست و استراتژی که البته برای همگان آشکار شده است.
به موازات سرکوب شدید زندانیان سیاسی بحرینی توسط رژیم آل خلیفه، این رژیم سرکوب نهادها و مؤسسات انقلابی در کشور را نیز به پیش می برد. در همین ارتباط، اخیرا رژیم آل خلیفه مدعی شد که جمعیت وعد از تروریسم حمایت می کند. دادگاه استیناف بحرین اعلام کرد که جمعیت وعد با جمعیت وفاق ملی اسلامی که پیشتر منحل شده است، اعلام همبستگی کرده است. درست به همین دلایل، دادگاه استیناف بحرین که در واقع تحت تأثیر القاءات آل خلیفه قرار دارد، حکم انحلال جمعیت وعد را تأیید کرد. همچنین ابراهیم الشریف موسس سنی مذهب و سکولار این جمعیت توسط دادگاه آل خلیفه به اتهام تحریک علیه نظام به زندان محکوم شد.
هدف اصلی رژیم آل خلیفه از اتخاذ چنین سیاست های خصمانه ای، تضعیف انقلابیون بحرینی است. با این وجود، انقلاب بحرین تاکنون متوقف نشده است. مردم بحرین همچنان به مسیر خود در فریاد زدن مطالباتشان ادامه می دهند. این در حالی است که حمایت های خارجی از سوی کشورهای عربی و غربی از رژیمِ ناقض حقوق بشر آل خلیفه ادامه دارد. اگر این حمایت ها وجود نداشت، بدون شک وضعیت حقوق بشر در بحرین به مرحله هشدار نمی رسید. امروز به ضرس قاطع می توان گفت که مدعیان دروغین حقوق بشر در خواب زمستانی فرو رفته اند.
