به گزارش ایسنا، جام جهانی از سال ۱۹۳۰ هر چهار سال یک بار برگزار می‌شد و از سال ۱۹۵۰ به نام ژول ریمه تغییر یافت. این اتفاق پس از کنگره فیفا در سال ۱۹۴۶ در لوکزامبورگ رخ داد.
چنین تصمیمی به خاطر قدردانی از رییس فیفا و عامل اصلی برگزاری بازی‌های جام جهانی گرفته شد. رییس فیفا در ۲۴ اکتبر سال ۱۸۷۳ در فرانسه متولد شد و خیلی زود وارد ورزشی شد که هرگز آن را انجام نداد. او در سال ۱۹۱۴ فرانسه را به کنگره فیفا معرفی کرد و در سال ۱۹۲۱ به عنوان رییس فیفا انتخاب شد. او تا سال ۱۹۵۴ پس از جام جهانی بر سمتش باقی ماند. یکی از مهمترین اقدامات ریمه برگزاری جام جهانی بود. او اجازه نداد که بازیکنان حرفه‌ای در المپیک شرکت کنند و این اتفاق باعث شد مسابقات فوتبال در المپیک ۱۹۳۲ برگزار نشود.
نخستین جام جهانی به منظور تقدیر از اروگوئه که توانست دو قهرمانی در بازی‌های المپیک (۱۹۲۴ و ۱۹۲۸) به دست آورد در این کشور برگزار شد. برای جایزه به تیم قهرمان، ریمه یک جام طلایی به نام آبل لافلور در نظر گرفت که توسط یک طلاساز فرانسوی ساخته شد. در حقیقت این جام به شکل مجسمه الهه پیروزی بالدار بود که روی سرش ظرف شش ضلعی قرار داشت. اندازه آن با در نظر گرفتن پایه به ۳۰ سانتی متر می‌رسید. همچنین چهار کیلو وزن داشت و ۱.۸ گرم آن از طلا بود و بقیه از سنگ مرمر تشکیل شده بود.
این جام را به ترتیب ناساتسی در سال ۱۹۳۰، کومبی در سال ۱۹۳۴، مئتسا در سال ۱۹۳۸، اوبدولیو وارلا در سال ۱۹۵۰، فریتس والتر در سال ۱۹۵۴، بلینی در سال ۱۹۵۸، مائورو در سال ۱۹۶۲، بابی مور در سال ۱۹۶۶ و کارلوس آلبرتو در سال ۱۹۷۰ به عنوان کاپیتان‌های اروگوئه، ایتالیا، ایتالیا، اروگوئه، آلمان، برزیل، برزیل، انگلیس و دوباره برزیل بالای سر بردند. پس از این که سلسائو برای سومین بار جام قهرمانی را به دست آورد، تصمیم گرفتند این جام را برای همیشه به برزیل هدیه بدهند و جام دیگری طراحی کنند.
جام جدید که هنوز هم به قهرمان جام جهانی اهدا می‌شود، توسط سیلیو گاتزانیا در ایتالیا ساخته شد که آن نیز مجسمه الهه پیروزی بالدار را نشان می‌دهد که جهان را روی سرش نگه داشته است. طول این جام، ۳۷ سانتی متر بود و پنج کیلو وزن داشت. این جام نیز از طلا تشکیل و در آن از مرمر سبز استفاده شده است.
برزیلی‌ها جام قدیمی را در یک محفظه قرار دادند و آن را در فدراسیون فوتبال نگه داشتند اما دچار یک اشتباه بزرگ شده بودند. جعبه شیشه‌ای ضد گلوله نبود و به دیوار چسبیده بود. دیوار آجری بود و با فرو ریختن آن به راحتی می‌شد به جام دست پیدا کرد. این کار را چند سارق انجام دادند. آنها بامداد ۲۳ دسامبر ۱۹۸۳ دست به سرقت زدند. وارد فدراسیون شدند، خود را پنهان کردند و زمانی که همه فدراسیون را ترک کردند خود را به جام رساندند. نوار محافظ را برداشتند، با احتیاط محفظه شیشه‌ای را بلند کردند، آن را به زمین گذاشتند و جام را با خود بردند.
کسی که به شیشه ضربه زد خوان کارلوس ارناندس آرژانتینی بود. او در خرید و فروش طلا، جواهرات و کوکائین دست داشت. سرخیو پریرا آیرس ملقب به سرخیو پرالتا که عتیقه شناس بود به همراه "خوسه لوییس ویرا دا سیلوا" (ملقب به لوییس بیگوده) و "فرانسیسکو خوسه روچا ریورا" (ملقب به چیکو باربودو) این جام را به تعمیرگاه خوان کارلوس ارناندس بردند. جام در آن‌جا قطعه قطعه شد و به صورت یک قطعه طلای معمولی به فروش رسید. در حقیقت، دیگر جامی وجود نداشت. این گروه چند ماه بعد دستگیر شدند و همه را به زندان فرستادند. با این حال، آن جام مقدس دیگر وجود نداشت و جامی که اکنون در فدراسیون فوتبال برزیل دیده می‌شود یک نمونه از آن جام مقدس است.
