به گزارش تسنیم، یکی از مشکلاتی که همیشه محیط زیست و مناطق حفاظت شده را تهدید کرده توسعه لجام گسیخته و بدون توجه به آمایش سرزمینی است؛ توسعه‌ای که می‌تواند نه تنها آب، خاک، هوا و ... بلکه اقتصاد و محیط زیست را به سمت نابودی بکشاند.
طی سالهای گذشته طرحهای توسعه‌ای بسیاری از سوی دستگاههای متولی همانند وزارت صنعت، نفت، نیرو و ...مورد تاکید قرار گرفته اما برخی از آنها که مغایر با اصول محیط زیستی بوده یا با آگاهی فعالان محیط زیست و گاهی با هوشیاری سازمان محیط زیست اجرایی نشده‌اند.
برای اجرای هر یک از کارها و فعالیتهای توسعه‌ای یا احداث واحدهای صنعتی و پتروشیمی یکی از بخشهای تایید‌کننده، سازمان محیط زیست است که در همین راستا بسیاری ارزیابی‌ها در این سازمان صورت می‌گیرد که گاه به تایید و گاه به عدم تایید درخواستها منجر می‌شود.
اما پس از انتصاب عیسی کلانتری به ریاست سازمان محیط زیست، گویا تغییرات زیادی برای صدور مجوزهای توسعه‌ای انجام گرفته است و ادامه این روند می‌تواند دغدغه‌های زیادی را در عرصه محیط زیست به‌دنبال داشته باشد.
کلانتری که از بدو ورود تاکنون با عملکرد قابل تامل خود در ضدیت با تمام فاکتورهای مسلم محیط زیستی، در عمل نشادن داده که اعتقاد چندانی به کارهای کارشناسی در حوزه محیط زیست ندارد و همین امر می‌تواند محیط زیست را قربانی توسعه صنعتی در کشور کند.
نمونه بارز عملکرد رئیس کنونی سازمان محیط زیست در صدور مجوز برای احداث واحدهای پتروشیمی در مناطق حفاظت شده شمال کشور است.
شبه جزیره میانکاله شبه جزیره‌ای در منتهی‌الیه جنوب شرقی دریای خزر، در دوازده کیلومتری شمال شهر بهشهر واقع در استان مازندران ایران قرار دارد؛ مساحت آن بیش از 68 هزار هکتار و ارتفاع آن بین 15 تا 28متر کمتر از سطح دریای آزاد است.
میانکاله از سال 1348 به عنوان «منطقه حفاظت‌شده» تعیین شد و هم‌اکنون با عناوین پناهگاه حیات وحش، تالاب بین‌المللی و ذخیرهگاه طبیعی زیست کره تحت حفاظت محیط زیست قرار دارد.
یکی از دلایل اهمیت میانکاله این است که در تمام سواحل جنوبی دریای خزر هیچ منطقه‌ای جز آن وجود ندارد که محیط طبیعی آن در وضعیتی نسبتاً دست‌نخورده باقی مانده باشد.
تمامی سواحل دیگر به طور گسترده با ساخت و سازهای انسانی همچون جاده، شهر و روستا و کارخانه‌ها دگرگون شده‌اند؛ به همین دلیل سلامتی این منطقه اهمیت بسیاری در حفظ سلامتی کل دریای خزر دارد.
اما این منطقه این روزها با صدور مجوز سازمان محیط زیست برای احداث واحدهای پتروشیمی در معرض خطر جدی قرار دارد.
چندی قبل در تاریخ پانزدهم آبان ماه امسال بیژن نامدار زنگنه؛ وزیر نفت در نامه‌ای به عیسی کلانتری؛ رئیس سازمان محیط زیست خواستار موافقت اصولی این سازمان برای احداث دو واحد پتروشیمی در کنار دریای خزر در امیرآباد مازندران و رودسر شده بود:
اما عیسی کلانتری نیز پس از 24 ساعت پاسخ نامه وزیر نفت را اعلام کرد و خطاب به مسعود تجریشی؛ معاون انسانی سازمان متبوعش دستور داد تا فوراً اقدامات لازم پیرو نامه آقای زنگنه صورت گیرد!!
این شتاب‌زدگی در پاسخ به نامه وزیر نفت موجب تعجب تمام فعالان محیط زیست و اصحاب رسانه شد و هنوز پس از چند روز پاسخ قانع‌کننده‌ای به ابهامات جدی منتقدان داده نشده است.
اما مهمترین پرسش منتقدان و اصحاب رسانه این است که چگونه موافقت اولیه و بدون بررسی درباره احداث واحدهای پتروشیمی در میانکاله مازندران با این سرعت انجام گرفته است؟
چرا ارزیابی‌های زیست محیطی در احداث واحدهای پتروشیمی در کنار دریای خزر ( میانکاله) انجام نمی‌شود و حتی کارها و ارزیابی‌های کارشناسی ظاهری هم انجام نمی‌‌گیرد؟
به طور حتم احداث چنین واحدهای پتروشیمی در کنار میانکاله که به عنوان پناهگاه حیات وحش و ذخیرهگاه زیست کره در یونسکو به ثبت رسیده است، می‌تواند باعث بروز مشکلات بسیار زیادی برای اکوسیستم طبیعی منطقه شود.
ذخایر جانوری و گیاهی بسیاری این روزها در میانکاله وجود دارد که می‌تواند با احداث غیر ارزیابی واحدهای پتروشیمی در معرض نابودی قرار گیرد و کل اکوسیستم را با مشکل روبه‌رو کند.
به طور قطع توسعه و توجه به صنعت و اقتصاد می‌تواند در روند رو به رشد کشور اثرگذار باشد اما باید بدانیم که این توسعه به چه قیمت و با چه معنایی خواهد بود.
این روزها تمام فعالان محیط زیست کشور نسبت به رفتارهای غیرکارشناسی در سازمان محیط زیست به شدت نگرانند و خواهان ورود دولت به فاجعه محیط زیستی هستند که توسط ریاست جدید این سازمان در انتظار کشور است.
