به گزارش ایسنا میناکاری هنری درباری محسوب می‌شده و با کیمیاگری مرتبط بوده است؛ یکی از دلایل ناشناخته بودن این هنر نیز همین موضوع است زیرا فقط درباریان از این هنر استفاده می‌کردند و مردم عادی اطلاعات چندانی از آن نداشته‌اند.
حلقه قدرت و فره پادشاهی هخامنشیان نیز هنر میناکاری بوده که در حال حاضر هنر مینای آن ریخته و تنها بدنه فلزی آن باقی مانده است. بسیاری از جواهراتی که در موزه جواهرات نگهداری می شود با هنر میناکاری تزئین شده‌اند.
از این هنر به دلیل مقاومتی که در آتش دارد برای تزئین قلیان نیز
استفاده می‌کردند. به دلیل علاقه ناصر الدین شاه قاجار به هنر میناکاری
قلیان‌های دربار با این هنر ساخته می‌شدند.
میناکاری انواع متفاوتی دارد که شامل مینای خانه بندی( حجره ای و حفره ای) و نقاشی( مرصع) می‌شود.
میناکاری هنر پیچیده‌ای است و مهمترین بخش آن کوره کاری است. این هنر باید در دمای ۸۵۰ تا ۹۵۰ درجه حرارت داده شود.
مرحوم رائض و ابراهیم زرقونی از استادکاران برجسته هنر میناکاری محسوب می‌شوند.
