صراط: در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم COP23 از سوی ایران پیشنهاد شد: موضوع کمبود آب به‌عنوان عامل مهم تهدید امنیت غذایی و مشکلات اقتصادی اجتماعی که به خاطر تغییر اقلیم وخیم‌تر شده است، در دستور کار اجلاس سال آینده قرار گیرد.
به گزارش فارس، متن کامل بیانیه جمهوری اسلامی ایران در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم COP23 که توسط دکتر کاوه مدنی معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس هیئت اعزامی جمهوری اسلامی ایران ( 25 آبان 1396 / 16 اکتبر در بُن آلمان) قرائت شد، به شرح زیر است.
به نام خداوند بخشنده مهربان
آقای رئیس،
دبیر اجرایی UNFCCC،
وزرای محترم،
همکاران عالی‌مقام،
خانم‌ها و آقایان،
قبل از هر چیز از مردم و دولت‌های فیجی و آلمان به خاطر همکاری در میزبانی این کنفرانس در بُن و مهمان‌نوازی آن‌ها از هیئت نمایندگان ایران، قدردانی می‌کنم. همه ما از اینکه بالاخره به توافقی جهانی برای انجام اقدامات موردنیاز در جهت کنترل تغییرات اقلیمی و سازگاری با اثرات آن رسیده‌ایم، خوشحالیم. بدون شک دستیابی به این توافق کار آسانی نبود. درحالی‌که ما سزاوار جشن گرفتن برای این موفقیت هستیم، نباید فراموش کنیم که گام بعدی دشوارتر خواهد بود. ما اغلب آن‌قدر مشغول مذاکره در مورد اهداف می‌شویم که نیاز به دسترسی به امکانات و راهکارهای واقع‌گرایانه برای رسیدن به هدف را فراموش می‌کنیم.
ازجمله مسائل عمده حل‌نشده کنونی، طراحی سیاست‌های مؤثر برای تغییر خط‌مشی توسعه است تا بار سنگین هزینه‌های اقتصادی به اشتراک گذاشته شود و در سیاست‌های زیست‌محیطی و توسعه تعادل ایجاد گردد. این‌گونه سیاست‌ها در اجرای تعهدات و پرداخت هزینه‌ها برای تغییرات تعادل ایجاد کرده و ابزارهای اجرایی به کشورهای درحال‌توسعه به‌ویژه برای انتقال سرمایه و فناوری ارائه می‌دهد.
ما باید برای شناسایی راه‌ها و فرآیندهای کاربردی همکاری کنیم که ما را قادر به تلاش بیشتر در برخورد با تغییرات اقلیمی از طریق راهکارهای اجرایی می‌کنند.
اول اینکه به دلیل مسئولیت‌های تاریخی خود در قبال گرم شدن کره زمین، کشورهای توسعه‌یافته باید در کاهش آلاینده‌ها و تأمین مالی و فنّاوری برای کشورهای درحال‌توسعه، بدون تحمیل فشار بر این کشورها، پیش‌قدم باشند. دوم اینکه با بهره‌گیری از سرمایه و فنّاوری ارائه‌شده توسط کشورهای توسعه‌یافته، کشورهای درحال‌توسعه باید اقدامات مربوط به کاهش اثرات تغییرات اقلیمی را انجام دهند، اما نه به قیمت از دست دادن توسعه اقتصادی و اجتماعی‌شان.
این اصول کلیدی در مقررات کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل (UNFCCC) و پروتکل کیوتو موجود بوده و جمهوری اسلامی ایران از آن‌ها در مذاکراتی که به توافقنامه پاریس منجر شد، به‌شدت حمایت کرده است. ما عمیقاً بر این باوریم که اگر کشورها بر این اصول به‌طور کامل پایبند نباشند، درنهایت تنها اهداف بیشتری را به برنامه‌های جاه‌طلبانه خود درزمینهٔ توسعه پایدار، ریشه‌کنی فقر، گسترش بهداشت و آموزش‌وپرورش و غیره اضافه می‌کنیم و قادر به ایجاد سازوکارهایی که ما را قادر به حل مشکلات مشترکمان از طریق همکاری عادلانه می‌کنند، نخواهیم بود.
جناب رئیس،
حرکت به اقتصاد کم‌کربن یکی از الزامات محیط زیستی رهبر کشور ما است. در این راستا، به‌عنوان یک گام میانی، ما تابه‌حال سوخت‌های مایع را با گاز طبیعی جایگزین کرده‌ایم و قصد داریم در راستای ایجاد تنوع اقتصادی سهم این منبع و همچنین انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدید پذیر را در ترکیب انرژی‌مان افزایش دهیم.
تغییرات بخش انرژی در ایران، بازار رقابت را برای کسانی فراهم کرده است که علاقه‌مند به افزایش بهره‌وری انرژی و توسعه انرژی‌های تجدید پذیر هستند. ایران مشوق‌های مالی جذابی را برای سرمایه‌گذاران خارجی فراهم کرده و برنامه ملی مدنظر ایران برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای (INDC) منصفانه است.
حضار محترم،
چهار دهه تحریم‌های بین‌المللی و خارج از عرف، تأثیرات نامطلوب تغییرات اقلیمی در ایران را تشدید کرده و منجر به تخریب محیط‌زیست کشور ما شده است. اعمال یک‌طرفه ابزارهای اقتصادی برخلاف قوانین بین‌المللی توسط برخی کشورهای توسعه‌یافته و همچنین سیاسی کردن نهاد تسهیلات جهانی محیط‌زیست (GEF) و صندوق سبز اقلیم (GCF)، توانایی کشورها برای مقابله با اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی را کاهش داده است و حقوق بسیاری از مردم را نقض می‌کند.
ایران برای تبدیل برنامه ملی مدنظر خود برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای INDC به‌عنوان اولین برنامه اقدام ملی خود NDC ، بر مشارکت بیشتر شرکای اروپایی و آسیایی خود و به‌خصوص توجه ویژه به موضوع برجم JCPOA تأکید می‌کند. ما در برنامه آینده خود همگام با جامعه جهانی پیش رفته و بر اجرای کامل برجام و تراکنش‌های مالی و فنی بدون واسطه یا مزاحمت بسیار تأکید می‌کنیم. جمهوری اسلامی ایران بر تعهدات و وعده‌های منصفانه، متعادل و سازنده‌ای پایبند است که به ما در حفظ تعادل میان توسعه ملی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کنند.
جناب رئیس،
می‌خواهم توجه شمارا به نکته مهم جلب کنم که در مذاکرات تغییرات اقلیمی و همچنین توافقنامه پاریس نادیده گرفته‌شده است. کمبود آب یک تهدید جدی برای امنیت غذایی است. پیامدهای اقتصادی و اجتماعی کمبود آب توسط تغییرات اقلیمی تشدید می‌شوند. این مشکل در کنار بلایای آب و هوایی، مانند خشک‌سالی، طوفان، سیل، ریز گرد و طوفان شن و گردوغبار، سلامت و معیشت بخش بزرگی از جمعیت جهان را در معرض خطر بزرگی قرار داده است. با توجه به اعتقاد به رویکرد هم بست (nexus) برای تغییرات اقلیمی، پیشنهاد می‌کنیم موضوع آب در دستور کار COP 24 قرار گیرد.
خانم‌ها و آقایان،
پیشرفت در مذاکرات COP به ما امید می‌دهد. اما همه ما باید با یکدیگر همراه شویم تا سیاره مشترک خود را حفظ کنیم. بدون شک همه ما باید سهم عادلانه خود را در قبال این «تعهد اخلاقی» ایفا کنیم.
به گزارش فارس، متن کامل بیانیه جمهوری اسلامی ایران در کنفرانس جهانی تغییر اقلیم COP23 که توسط دکتر کاوه مدنی معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس هیئت اعزامی جمهوری اسلامی ایران ( 25 آبان 1396 / 16 اکتبر در بُن آلمان) قرائت شد، به شرح زیر است.
به نام خداوند بخشنده مهربان
آقای رئیس،
دبیر اجرایی UNFCCC،
وزرای محترم،
همکاران عالی‌مقام،
خانم‌ها و آقایان،
قبل از هر چیز از مردم و دولت‌های فیجی و آلمان به خاطر همکاری در میزبانی این کنفرانس در بُن و مهمان‌نوازی آن‌ها از هیئت نمایندگان ایران، قدردانی می‌کنم. همه ما از اینکه بالاخره به توافقی جهانی برای انجام اقدامات موردنیاز در جهت کنترل تغییرات اقلیمی و سازگاری با اثرات آن رسیده‌ایم، خوشحالیم. بدون شک دستیابی به این توافق کار آسانی نبود. درحالی‌که ما سزاوار جشن گرفتن برای این موفقیت هستیم، نباید فراموش کنیم که گام بعدی دشوارتر خواهد بود. ما اغلب آن‌قدر مشغول مذاکره در مورد اهداف می‌شویم که نیاز به دسترسی به امکانات و راهکارهای واقع‌گرایانه برای رسیدن به هدف را فراموش می‌کنیم.
ازجمله مسائل عمده حل‌نشده کنونی، طراحی سیاست‌های مؤثر برای تغییر خط‌مشی توسعه است تا بار سنگین هزینه‌های اقتصادی به اشتراک گذاشته شود و در سیاست‌های زیست‌محیطی و توسعه تعادل ایجاد گردد. این‌گونه سیاست‌ها در اجرای تعهدات و پرداخت هزینه‌ها برای تغییرات تعادل ایجاد کرده و ابزارهای اجرایی به کشورهای درحال‌توسعه به‌ویژه برای انتقال سرمایه و فناوری ارائه می‌دهد.
ما باید برای شناسایی راه‌ها و فرآیندهای کاربردی همکاری کنیم که ما را قادر به تلاش بیشتر در برخورد با تغییرات اقلیمی از طریق راهکارهای اجرایی می‌کنند.
اول اینکه به دلیل مسئولیت‌های تاریخی خود در قبال گرم شدن کره زمین، کشورهای توسعه‌یافته باید در کاهش آلاینده‌ها و تأمین مالی و فنّاوری برای کشورهای درحال‌توسعه، بدون تحمیل فشار بر این کشورها، پیش‌قدم باشند. دوم اینکه با بهره‌گیری از سرمایه و فنّاوری ارائه‌شده توسط کشورهای توسعه‌یافته، کشورهای درحال‌توسعه باید اقدامات مربوط به کاهش اثرات تغییرات اقلیمی را انجام دهند، اما نه به قیمت از دست دادن توسعه اقتصادی و اجتماعی‌شان.
این اصول کلیدی در مقررات کنوانسیون تغییرات اقلیمی سازمان ملل (UNFCCC) و پروتکل کیوتو موجود بوده و جمهوری اسلامی ایران از آن‌ها در مذاکراتی که به توافقنامه پاریس منجر شد، به‌شدت حمایت کرده است. ما عمیقاً بر این باوریم که اگر کشورها بر این اصول به‌طور کامل پایبند نباشند، درنهایت تنها اهداف بیشتری را به برنامه‌های جاه‌طلبانه خود درزمینهٔ توسعه پایدار، ریشه‌کنی فقر، گسترش بهداشت و آموزش‌وپرورش و غیره اضافه می‌کنیم و قادر به ایجاد سازوکارهایی که ما را قادر به حل مشکلات مشترکمان از طریق همکاری عادلانه می‌کنند، نخواهیم بود.
جناب رئیس،
حرکت به اقتصاد کم‌کربن یکی از الزامات محیط زیستی رهبر کشور ما است. در این راستا، به‌عنوان یک گام میانی، ما تابه‌حال سوخت‌های مایع را با گاز طبیعی جایگزین کرده‌ایم و قصد داریم در راستای ایجاد تنوع اقتصادی سهم این منبع و همچنین انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدید پذیر را در ترکیب انرژی‌مان افزایش دهیم.
تغییرات بخش انرژی در ایران، بازار رقابت را برای کسانی فراهم کرده است که علاقه‌مند به افزایش بهره‌وری انرژی و توسعه انرژی‌های تجدید پذیر هستند. ایران مشوق‌های مالی جذابی را برای سرمایه‌گذاران خارجی فراهم کرده و برنامه ملی مدنظر ایران برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای (INDC) منصفانه است.
حضار محترم،
چهار دهه تحریم‌های بین‌المللی و خارج از عرف، تأثیرات نامطلوب تغییرات اقلیمی در ایران را تشدید کرده و منجر به تخریب محیط‌زیست کشور ما شده است. اعمال یک‌طرفه ابزارهای اقتصادی برخلاف قوانین بین‌المللی توسط برخی کشورهای توسعه‌یافته و همچنین سیاسی کردن نهاد تسهیلات جهانی محیط‌زیست (GEF) و صندوق سبز اقلیم (GCF)، توانایی کشورها برای مقابله با اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی را کاهش داده است و حقوق بسیاری از مردم را نقض می‌کند.
ایران برای تبدیل برنامه ملی مدنظر خود برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای INDC به‌عنوان اولین برنامه اقدام ملی خود NDC ، بر مشارکت بیشتر شرکای اروپایی و آسیایی خود و به‌خصوص توجه ویژه به موضوع برجم JCPOA تأکید می‌کند. ما در برنامه آینده خود همگام با جامعه جهانی پیش رفته و بر اجرای کامل برجام و تراکنش‌های مالی و فنی بدون واسطه یا مزاحمت بسیار تأکید می‌کنیم. جمهوری اسلامی ایران بر تعهدات و وعده‌های منصفانه، متعادل و سازنده‌ای پایبند است که به ما در حفظ تعادل میان توسعه ملی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کنند.
جناب رئیس،
می‌خواهم توجه شمارا به نکته مهم جلب کنم که در مذاکرات تغییرات اقلیمی و همچنین توافقنامه پاریس نادیده گرفته‌شده است. کمبود آب یک تهدید جدی برای امنیت غذایی است. پیامدهای اقتصادی و اجتماعی کمبود آب توسط تغییرات اقلیمی تشدید می‌شوند. این مشکل در کنار بلایای آب و هوایی، مانند خشک‌سالی، طوفان، سیل، ریز گرد و طوفان شن و گردوغبار، سلامت و معیشت بخش بزرگی از جمعیت جهان را در معرض خطر بزرگی قرار داده است. با توجه به اعتقاد به رویکرد هم بست (nexus) برای تغییرات اقلیمی، پیشنهاد می‌کنیم موضوع آب در دستور کار COP 24 قرار گیرد.
خانم‌ها و آقایان،
پیشرفت در مذاکرات COP به ما امید می‌دهد. اما همه ما باید با یکدیگر همراه شویم تا سیاره مشترک خود را حفظ کنیم. بدون شک همه ما باید سهم عادلانه خود را در قبال این «تعهد اخلاقی» ایفا کنیم.
