صراط: منتظر الزیدی خبرنگار عراقی تلویزیون البغدادیه در 13 دسامبر سال 2008 در جریان نشست خبری مشترک جرج بوش رئیس‌جمهوری وقت آمریکا و نوری مالکی نخست وزیر سابق عراق اقدام به پرتاب کفش‌های خود به سوی رئیس جمهوری آمریکا کرد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ الزیدی پس از این اقدام زندانی شد اما پس از آزادی از زندان صحبت‌های شنیدنی درباره پرتاب کفش به جرج بوش بر زبان آورد.
او در مصاحبه‌ای درباره اینکه آیا از بدو ورود به سالن کنفرانس خبری قصد داشت کفش‌هایش را به سمت بوش پرتاب کند یا نه گفت: بله از اول می‌دانستم می‌خواهم این کار را انجام دهم. اما از اینکه این کار را انجام داده ام متاسف نیستم زیرا بوش افراد زیادی را کشته است. وی بیش از یک میلیون نفر را در عراق کشته است و بیوه‌ها و ایتام زیادی را بر جای گذاشت و رفت. هر کس هم جای من بود از این کارش متاسف نمی‌شد. اما از اینکه کفش هایم به بوش برخورد نکرد بسیار متاسفم.
الزیدی درباره شکنجه شدنش در زندان اظهار کرد: سه روز اول بازداشت بسیار مشکل بود. من درد زیادی را تحمل کردم. آن‌ها بینی‌ام را شکستند و به صورت و شکم و همه جای بدنم ضربه می‌زنند. آن‌ها فقط یک سوال از من می‌پرسیدند و آن این بود که چرا سعی کردم بوش را بزنم.
او درباره طرح خود برای کمک رسانی به بیوه‌ها و ایتام عراق بیان کرد: زمانی که من در عراق بودم خیلی از افراد وعده‌های فراوانی به من دادند برای اینکه به این بنیاد کمک کنند، اما زمانی که از زندان آزاد شدم هیچ کس یک از این افراد به وعده هایشان عمل نکردند.
الزیدی در پاسخ به این سوال که بسیاری از افراد وعده داده بودند به محض آزاد شدن از زندان خودروی لیموزین، طلا و کار جدید به تو بدهند؛ آیا این وعده‌ها حقیقت داشت،گفت: خیر همه این‌ها به جز دروغ چیز دیگری نبود. رئیسم به من خانه‌ای داد برای اینکه بنیادم را تاسیس کنم، اما مجبور شد آن را پس بگیرد زیرا تحت فشار بود.
الزیدی درباره اقدامش علیه بوش که به نماد تبدیل شده است، اظهار کرد: بسیاری از افراد خواستند پشت این نماد پنهان شوند و افرادی نیز تلاش کردند که من را بخرند.
او تصریح کرد: در این بین من مهم نیستم بلکه می‌خواهم با این اقدام، جهانیان من را با این مسئله مهم به خاطر بیاورند که بوش می‌گفت: عراقی‌ها با گل از وی استقبال خواهند کرد، اما عراقی‌ها از او با کفش استقبال کردند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ الزیدی پس از این اقدام زندانی شد اما پس از آزادی از زندان صحبت‌های شنیدنی درباره پرتاب کفش به جرج بوش بر زبان آورد.
او در مصاحبه‌ای درباره اینکه آیا از بدو ورود به سالن کنفرانس خبری قصد داشت کفش‌هایش را به سمت بوش پرتاب کند یا نه گفت: بله از اول می‌دانستم می‌خواهم این کار را انجام دهم. اما از اینکه این کار را انجام داده ام متاسف نیستم زیرا بوش افراد زیادی را کشته است. وی بیش از یک میلیون نفر را در عراق کشته است و بیوه‌ها و ایتام زیادی را بر جای گذاشت و رفت. هر کس هم جای من بود از این کارش متاسف نمی‌شد. اما از اینکه کفش هایم به بوش برخورد نکرد بسیار متاسفم.
الزیدی درباره شکنجه شدنش در زندان اظهار کرد: سه روز اول بازداشت بسیار مشکل بود. من درد زیادی را تحمل کردم. آن‌ها بینی‌ام را شکستند و به صورت و شکم و همه جای بدنم ضربه می‌زنند. آن‌ها فقط یک سوال از من می‌پرسیدند و آن این بود که چرا سعی کردم بوش را بزنم.
او درباره طرح خود برای کمک رسانی به بیوه‌ها و ایتام عراق بیان کرد: زمانی که من در عراق بودم خیلی از افراد وعده‌های فراوانی به من دادند برای اینکه به این بنیاد کمک کنند، اما زمانی که از زندان آزاد شدم هیچ کس یک از این افراد به وعده هایشان عمل نکردند.
الزیدی در پاسخ به این سوال که بسیاری از افراد وعده داده بودند به محض آزاد شدن از زندان خودروی لیموزین، طلا و کار جدید به تو بدهند؛ آیا این وعده‌ها حقیقت داشت،گفت: خیر همه این‌ها به جز دروغ چیز دیگری نبود. رئیسم به من خانه‌ای داد برای اینکه بنیادم را تاسیس کنم، اما مجبور شد آن را پس بگیرد زیرا تحت فشار بود.
الزیدی درباره اقدامش علیه بوش که به نماد تبدیل شده است، اظهار کرد: بسیاری از افراد خواستند پشت این نماد پنهان شوند و افرادی نیز تلاش کردند که من را بخرند.
او تصریح کرد: در این بین من مهم نیستم بلکه می‌خواهم با این اقدام، جهانیان من را با این مسئله مهم به خاطر بیاورند که بوش می‌گفت: عراقی‌ها با گل از وی استقبال خواهند کرد، اما عراقی‌ها از او با کفش استقبال کردند.
