برای مردم عجیب است افرادی که خودشان در قدرت بودند نقش اپوزیسیون را ایفا کنند، این پدیده عجیبی است که در ایران چندین بار هم تکرار شده است. این در حالی است افرادی که مدتی اختیاراتی داشتند بعد از آن باید تجربه خود را در اختیار دیگران قرار دهند تا به این ترتیب گام‌های بلندتری برداشته شود.
باب نقد همیشه باید مفتوح باشد، اما نقد نباید با همان ادبیات و لحنی که بیگانگان مطرح می‌کنند عنوان شود، چرا که گاهی بیان برخی مطالب از سوی بعضی چهره‌ها، سندی در اختیار جامعه جهانی برای موضعگیری علیه کشورمان قرار می‌دهد.
موضوع دیگر این است که در همه جای دنیا کسانی که در حاکمیت هستند باید وفادارترین افراد به آرمان‌ها و اهداف نظام باشند، چرا که نمی‌شود هم قدرت را در دست داشت و هم نقش مخالف را ایفا کرد.
فردی که در قوه مجریه است باید در جهت بهبود وضع مردم قدم بردارد، این مسئول از ابتدا می‌داند محدوده وظایف و اختیاراتش چقدر است، بنابراین نباید به دلیل ضعف و ناتوانی در انجام کار فرافکنی کند؛ چنین رویکردی به هیچ وجه پذیرفته نیست، البته مردم هم هوشیارند و بیانات رهبری را به‌عنوان معیار می‌دانند.
برخی تصور می‌کنند با انتقاد کردن به وضع موجود محبوب القلوب می‌شوند، در حالی که مشکلات را همه می‌دانند، اما باید درصدد حل آن برآمد.
سیاه نمایی، کار هنرمندانه‌ای نیست و باید هر کسی که توانایی کمک دارد برای گره‌گشایی از مشکلات مردم و کشور کمک کند.
