گروه اجتماعی صراط: یکی از مشکلات اساسی امروز مردم و به‌ویژه نسل جوان ما در سال‌های اخیر این است که مسئولان اجرایی کشور به جای توجه اساسی به مشکلات و دغدغه‌های واقعی آنها، دستمایه قرار دادن احساسات جوانان و سوءاستفاده از پاره‌ای ویژگی‌های این دوران را نصب‌العین خود قرار داده و به جای اینکه حل مشکلات واقعی و رفع دغدغه‌های اصلی قشر جوان و خانواده‌های آنها را در اولویت واقعی قرار دهد، می‌کوشند تا با تغییر ذائقه جوانان کشور در عرصه‌های گوناگون، آنان را از پیگیری مطالبات اساسی خود بازدارد و با هدایت جوانان در مسیری انحرافی، مسائلی موهوم و دست‌کم فاقد اولویت را به عنوان مطالبات اصلی آنها فریاد بزنند.
البته طی این سال‌ها شعارهایی زیبا درباره رسیدگی به اشتغال و مسکن و ازدواج جوانان هم مطرح شده، اما پرداختن به مسائل حاشیه‌ای و مناقشه‌های بی‌حاصل سیاسی که نفرت‌پراکنی و دوقطبی‌سازی جامعه از جمله پیامدهای تاسف‌بار آن به شمار می‌آید، همواره تیتر اصلی رسانه‌های زنجیره‌ای مدعی اصلاحات و همسو با دولت بوده و متاسفانه مقامات دولتی نیز از غلبه مسائل حاشیه‌ای و تحت‌شعاع قرار گرفتن مطالبات واقعی نسل جوان ابایی نداشته‌اند؛ چه اینکه در سایه این حاشیه‌سازی‌های تصنعی، ناکارآمدی‌ها و تضاد برخی اولویت‌هایشان با نیازهای واقعی جوانان پنهان می‌ماند.
متاسفانه در دولت دوازدهم نیز بازار حاشیه‌سازی‌های مشابه و دامن‌زدن به حواشی، هم همچنان پررونق است؛ حاشیه‌سازی‌هایی با طعم به حاشیه رفتن مطالبات واقعی جامعه و از جمله جوانانی که با هزار امید و آرزو چشم به تدبیر دولتمردان دوخته‌اند تا بلکه بخشی از مشکلات اصلی‌شان برطرف شود و آلام اقتصادی‌شان اندکی مرهم یابد.
تحلیل‌های نصفه و نیمه از خواست‌های واقعی جوانان!
رئیس‌جمهور در سخنرانی‌های اخیر خود به ویژه پس از اعتراضات مردمی اخیر بارها بر موضوع لزوم دیده شدن مردم و جوانان و نه مشکلات اقتصادی و معیشتی آنان تاکید کرده و گفته که «مردم نیاز به دیده شدن دارند» و «فاصله مسئولان با جوانان زیاد است».
وی همچنین روز گذشته در جشنوراه فارابی به جای پرداختن به مشکلات واقعی مردم و جوانان کشور،بار دیگر به سرگرم کردن جامعه به برجام و فضای مجازی پرداخت و پس از ارائه فهرست بلند بالایی از دستاوردهای برجام! و البته حاشیه سازی حول برداشتی ناقص و غلط از سخنان خطیب نماز جمعه تهران درباره اغتشاشات اخیر گفت: «اگر می‌خواهیم فضای مجازی برای جامعه ما مفید باشد، باید فرهنگ استفاده صحیح از آن را به نسل جوان آموزش دهیم و با فیلتر کردن درست نمی‌شود. در زمان رژیم گذشته روزی می‌خواستند هیچ‌کس به رادیو گوش ندهد و مدام بر روی آن پارازیت می‌انداختند اما این جلوگیری فایده‌ای نداشت؛ روزی دیگر گفتیم که ماهواره ممنوع است اما آیا از زمانی که ممنوع شد هیچ‌کس ماهواره در اختیار ندارد و روزی هم گفتیم که فضای مجازی بد است اما آیا درست شد؟»
رئیس‌جمهور بر چنین موضوعاتی تاکید می‌کند در حالی‌که هم خود و هم بخش مهمی از مسئولان می‌دانند که مشکل اساسی امروز نسل جوان ما چیست و آنها چه خواسته‌ها و مطالباتی دارند. همین موضوع بهانه‌ای شد که میان مردم و به‌ویژه نسل جوان برویم، پای درد و دلشان بنشینیم و از مشکلات ومطالبات واقعی‌شان از مسئولان بپرسیم و دغدغه‌هایشان را ثبت کنیم و در برابر کسانی قرار دهیم که برای سرپوش گذاشتن بر ضعف جدی عملکرد خود طی 5 سال اخیر، همچنان با طرح مسائل انحرافی، موهوم و فاقد اولویت مطالبات انباشته‌شده جوانان را انکار می‌کنند.
جوانان چه می‌گویند؟
چهارراه ولیعصر(عج) تهران را که به‌دلیل وجود مراکز فرهنگی، آموزشی و تجاری در اطراف آن یکی از پرترددترین نقاط تهران است، انتخاب کردیم، به میان مردم و عمدتا جوانانی که در حال گذر بودند رفتیم و از آنان خواستیم که بدون تعارف از مشکلات اصلی و مطالبات واقعی خود از مسئولان بگویند.
کار، مسکن، کار!
«علیرضا قاسمی» یک جوان دهه هفتادی و دانشجوست و قرار است جذب بازار کار شود. وقتی از او درباره خواسته‌ها و مطالبات واقعی‌اش از مسئولان سؤال می‌پرسیم بی‌درنگ می‌گوید: «بیکاری» و سپس ادامه می‌دهد: مشکل اینجاست که مسئولان توجهی به این مسائل ندارند ولی واقعا اگر ما مشکل بیکاری نداشته باشیم سایر مشکلاتمان هم حل خواهد شد.
«علیرضا پاشائی» نیز متولد 77 است. او هم خود را دانشجو معرفی کرده و موضوع «اشتغال» را در صدر مطالبات خود از مسئولان قرار می‌دهد اما یافتن یک شغل مناسب پس از پایان درسش آن‌هم در شرایط فعلی را امری تقریبا محال می‌داند.
«جواد لطفی» 34 سال دارد. شاغل است اما از شغلی که دارد چندان راضی نیست. ابتدا دعوت ما برای بیان مطالباتش از مسئولان را نمی‌پذیرد و می‌گوید: «کو گوش شنوا؟» از او درباره امنیت می‌پرسیم خیلی کلی و به اختصار می‌گوید وقتی مشکلات اقتصادی باشد و جوانان بیکار باشند و متاسفانه مسئولان هم بی‌توجه، این برای جامعه چندان خوب نیست و عامل مشکلات دیگر می‌شود.
جوان دیگری خود را طاها رستمی معرفی می‌کند،23 سال دارد و وقتی درباره مشکلات اصلی‌اش می‌پرسیم، او که دل پری از وعده‌های رنگارنگ اما توخالی مسئولان دارد می‌گوید فقط به مسئولان بگویید به مردم دروغ نگویند.
کمی آن‌طرف‌تر از ما جوانی کنار پیاده‌رو بساط کرده و با نگاهی سرد گفت‌و‌گوی ما با رهگذران را به تماشا نشسته است. به سراغش رفتیم و از او هم خواستیم که خواسته‌ها و مشکلاتش را برای مسئولان بنویسد، نامش «مهدی» است، 32 سال دارد و در پیاده‌روی پارک دانشجو دستفروشی می‌کند، می‌گوید مغازه داشته اما همین دو هفته پیش به خاطر مشکلات مالی و کسادی بازار، دخل و خرجش با هم نخوانده و به ناچار مغازه را تعطیل کرده است.
«زهرا محقق» 20 ساله است، و ریشه اغلب معضلات امروز کشور از جمله اعتیاد جوانان، بالا رفتن سن ازدواج و معضلات فرهنگی در جامعه را نیز در بیکاری می‌داند.
«حسن بنائیان» 26 ساله جوان دیگری است که دعوت ما را برای گفت‌و‌گو می‌پذیرد و وقتی از او می‌خواهیم که مشکلات واقعی و مطالباتش را خطاب به مسئولان بیان کند می‌گوید: «به خدا قسم چند سال است که نامزد کرده‌ام اما چون کار و شغل مناسبی ندارم هنوز نتوانسته‌ایم ازدواج کنیم.»
«سحر شیرافکن» با اینکه شاغل است اما شغلی که امروز دارد، آن‌چیزی نیست که دوست داشته باشد، می‌گوید کار خوبی ندارد و مطالبات واقعی‌اش از مسئولان را اینگونه توصیف می‌کند: «رسیدگی به کار و مسکن جوانان، دادن وام مناسب».
«فائزه صفرپوریان زمانی» هم عمده مشکلات گریبان‌گیر جوان کشور را در نبود شغل مناسب و بیکاری می‌داند.
نتیجه گفت‌و‌گوی ما با چندین جوان نسل امروزی دیگر هم همین بود تقریبا همه آنها اشتغال، مسکن و طبیعتا موضوع ازدواج را از جمله مهم‌ترین دغدغه‌ها و مطالبات واقعی خود از مسئولان عنوان می‌کردند، مطالباتی که هیچ سنخیتی با آنچه که برخی مسئولان اجرایی کشور به عنوان خواست جوانان فریاد می‌زنند ندارد.
پشت به سونامی بیکاری، سوار بر موج برجام و تلگرام!
مجله صدا وابسته به حزب اشرافی کارگزاران، مرداد 1395 نوشته بود که «روحانی چگونه دوباره رئیس‌جمهور می‌شود؟ با برجام و تلگرام».
و این درحالی بود که در گزارش «وضعیت بیکاری و تأثیر آن در انتخابات» با نگرانی نسبت به نتیجه انتخابات، نوشته بود«بیکاران انتقام می‌گیرند؟... بیکاری یک سونامی خطرناک است». حالا روزنامه 7صبح هم، بیکاری را متهم اول اغتشاشات می‌داند اما آقای روحانی همچنان، سرگرم شدن مردم با تلگرام و برجام را می‌پسندد و در دوقطبی‌های ساختگی در این باره می‌دمد.
برجام‌بازی و تلگرام‌بازی اگر از باب سرگرم کردن مردم مناسب باشد، طفره از مسئولیت دولت در تامین اشتغال و ازدواج و مسکن جوانان است. چرا دولت به جای کمک به خنثی کردن چالش بیکاری، بر افسارگسیختگی فضای مجازی که دالان عبور دشمن در بسترسازی اغتشاشات اخیر و آدم‌کشی و خرابکاری و ایجاد بی‌ثباتی در کشور شد، اهتمام دارد؟! عدم رسیدگی به اولویت‌های چالش‌ساز جوانان و در مقابل، تامین فضای مورد نیاز دشمن در شبیخون، دقیقا 180 درجه معکوس مسئولیت دولت است. چرا؟!
