صراط: «پاسکال بونیفاس» بنیانگذار و رئیس مؤسسه روابط بین‌الملل و استراتژیک فرانسه طی سخنانی به تحلیل و ارزیابی سیاست خارجی آمریکا پرداخت و آن را «فاجعه‌بار» توصیف کرد.
سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه
پاسکال بونیفاس در ارزیابی سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه تصریح کرد: به سادگی می‌توان سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه را «فاجعه‌بار» توصیف کرد و عبارت دیگری در وصف آن وجود ندارد. البته باید توجه داشت که در پشت پرده این سیاست یک منطق وجود دارد زیرا آنچه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا انجام می‌دهد، به دور از تصادف است و تصادفی نیست. این گونه به نظر می‌رسد که آمریکا بحران‌های بین‌المللی را تشدید می‌کند تا مشکلات لاینفک سیاست داخلی خود را پنهان کرده و بر آن سرپوش بگذارد و از طرفی دیگر به صنعت این کشور کمک می‌کند.
وی ادامه داد: به طور مثال تشدید بحران با کره شمالی افزایش میزان سفارشات تسلیحاتی ژاپن و کره جنوبی به آمریکا را در پی داشت. علاوه بر این، هنگامی که ترامپ عربستان سعودی را علیه ایران سازماندهی می‌کند، میزان سفارشات تسلیحاتی منطقه خاورمیانه افزایش می‌یابد و این وضعیت برای صنعت تسلیحات آمریکا مفید و سودمند است.
نگرانی بعدی مربوط به زمانیست که رئیس‌جمهور آمریکا می‌‌خواهد خود را به روسیه نزدیک کند و روسیه از آن دور می‌شود که در این صورت خطر تحویل سلاح به اوکراین وجود دارد و این همان چیزیست که محور تنش‌ها میان روسیه و اوکراین است.
لزوم اجرای سیاست همگرا در زمینه مبارزه با تروریسم
بونیفاس در سخنانی پیرامون لزوم اتخاذ و اجرای سیاست‌های همگرا از جانب کشورهای مختلف بمنظور مبارزه با تروریسم، اجرای چنین سیاستی را ضروری خواند و تصریح کرد که تروریسم دیگر یک تهدید ملی نیست بلکه یک خطر منطقه‌ای و حتی جهانیست.
وی افزود: فقدان سیاست هماهنگ میان کشورها این فرصت و امکان را برای تروریست‌ها فراهم می‌آورد که به آسانی و سادگی از میان شکاف‌های و ترک‌های موجود عبور کنند. اساس همکاری در مقیاس جهانیست و هر کشوری باید به ایفای نقش و سهم خود بپردازد. در واقع باید گفت که همکاری در تضاد و تناقض با حاکمیت نیست و این همکاری که شامل به اشتراک‌گذاری اطلاعات است، میان کشورهای مستقل صورت می‌گیرد.
موضوع مهاجرت‌های غیرقانونی و مبارزه با تروریسم
رئیس مؤسسه روابط بین‌الملل و استراتژیک فرانسه در خصوص مسائل استراتژیک جهانی نظیر مهاجرت‌های غیرقانونی و مبارزه با تروریسم گفت: در خصوص این مسائل باید هوشیار بود. اگرچه اخیرا پیروزی‌‌هایی علیه داعش به دست آمده و به ثبت رسیده و این گروه عملا تمام قلمرو خود را از دست داده، اما تهدید تروریستی و امنیتی همچنان باقیست.
وی افزود: دولت‌ها بی آنکه دچار وحشت و هراس شوند باید توجه داشته و هوشیار باشند. هوشیاری مستلزم توجه است اما دولت‌ها و شهروندانشان نباید در فضای ترس زندگی کنند یا سبک زندگی خود را تغییر دهند. در واقع آزادی‌های عمومی نباید به شدت محدود شوند اما در عین حال نباید تهدید تروریستی را انکار کرد.
برسمیت شناختن قدس به پایتختی اسرائیل از سوی واشنگتن
رئیس مؤسسه روابط بین‌الملل و استراتژیک فرانسه در بخش دیگری از سخنان خود پیرامون موضوع برسمیت شناخته شدن بیت‌المقدس به پایتختی اسرائیل از سوی واشنگتن اشاره و خاطرنشان کرد: برسمیت شناخته شدن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل از سوی ترامپ یک ژست سیاست خارجی است که هدف از آن فریب بخشی از رأی‌دهندگان انتخاباتی خود است، بی آنکه خود را نگران و درگیر عواقب و پیامدهای بین‌المللی بسیار منفی این اقدام کند.
همگان به این مسئله واقفند که موضوع برسمیت شناخته شدن قدس به پایتختی اسرائیل همچون فتیله‌ای است که به آرامی می‌سوزد و این خطر وجود دارد که پیامدهای آن در ابتدا به رژیم‌های عربی برسدند. در واقع می‌توان گفت که به رسمیت شناخته شدن بیت‌المقدس پاداشی برای تمام افراط‌‌گرایان و کسانیست که از نفرت و دشمنی میان غرب و جهان اسلام حمایت می‌کنند.
وی افزود: مناقشه خاورمیانه مدت طولانیست که ادامه دارد اما بیت‌المقدس تنها مسئله اسرائیل و فلسطین نیست. این شهر مکانی مقدس برای تمام مسلمانان جهان از جمله مسلمانان کشورهای عربی، آسیایی، ترکیه، ایران و مسیحیان است و در نهایت باید گفت که تصمیم آمریکا که در چارچوب ملاحظات مربوط به سیاست داخلی آن صورت می‌گیرد، عواقب و پیامدهای سنگین استراتژیک را در مقیاس جهانی در پی خواهد داشت.
افزایش جنبش‌های جدایی‌طلبانه در جهان
رئیس مؤسسه روابط بین‌الملل و استراتژیک فرانسه در پایان در خصوص افزایش جنبش‌های جدایی‌طلبانه در جهان گفت: ما امروز بیشتر با جنگ‌هایی مواجه هستیم که هدف آنها بیش از فتوحات، جدایی‌طلبی است و در مقیاس جهانی شاهد آن هستیم که مناطق ثروتمندتر قصد جدایی از مناطق کمتر ثروتمند را دارند که نمونه‌های آن فراوان هستند و از آن میان می‌توان به تمایل مناطقی چون کردستان برای جدایی از عرق، کاتالونیا برای جدایی از اسپانیا، فلامند برای جدایی از بلژیک و غیره اشاره کرد و از این جهت است که من اعتقاد دارم که باید بار دیگر خود را به همزیستی عادت داد.
