جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۵ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۲:۰۲

آخوندی پاسخ داد: آیا مدیریت بحران اشتباه بود؟

با توجه به کاهش نسبی مشکلات به وجود آمده از ورود سامانه بارشی اخیر به ایران حالا در سطح جامعه سوال‌های مختلفی مطرح می‌شود که یکی از آنها پیرامون چگونگی مدیریت بحران اخیر در روزهای گذشته است، موضوعی که برخی انتقادها را به سمت وزیر راه و شهرسازی کشانده است.
کد خبر : ۴۰۱۳۳۵

صراط: عباس آخوندی که روز گذشته در دستوری رسمی به معاون حمل و نقل خود اعلام کرده بود که این معاونت موظف است در کوتاه‌ترین زمان ممکن گزارش‌هایی را از آخرین وضعیت اقدامات انجام شده به منظور مدیریت بحران‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن به مردم ارائه کند در یادداشتی جدید این بار خطاب به مردم و درباره‌ی انتظارات آنها از این وزارتخانه صحبت کرده است.

به گزارش ایسنا وزیر راه و شهرسازی در این یادداشت به شش سوال اصلی مردم در رابطه با بحران اخیر پاسخ داده که در برخی حوزه‌ها به قبول مشکلات موجود پرداخته و در حوزه‌های دیگر نگاهی به تجربه‌های مشابه جهانی داشته است.

وی بارش برف با ارتفاع ۳۲ سانتی‌متر در مهرآباد، ۷۰ سانتی‌متر در فرودگاه امام خمینی (ره) و آزادراه تهران – قم و ۲۳ سانتی‌متر در کرج اشاره کرده و این سوال را پرسیده است که آیا با این وجود امکان برقرار نگاه داشتن این مسیرها وجود داشت یا خیر؟

وزیر راه و شهرسازی در پاسخ به این سوال که تجربه مشابه کشورهای توسعه یافته پرداخته و اعلام کرده است که حتی در این کشورها نیز کاهش دید افقی موجب مسدود شدن مسیرهای مختلف می شود و در طول همین سال‌ها و ماه‌های گذشته نیز مسیرهای مختلفی در کانادا و آمریکا به دلیل بارش برف مسدود شده‌اند. آخوندی اما با این وجود پذیرفته که امکان مدیریت بهتر وجود داشت و در صورتی که یک فرماندهی واحد تمام امکانات کشور را بسیج می‌کرد، می‌شد با سرعت بیشتری کار را پیگیری کرده که از این‌رو این مدیریت نیاز به بازخوانی خواهد داشت.

وی در محور سوم صحبت‌های خود به انتقاد از نرسیدن منابع مالی به سازمان راهداری پرداخته است.

به گفته وزیر راه و شهرسازی تنها برای استان تهران نیاز به ۲۰۰ دستگاه دو منظوره برف‌روب – نمک‌پاش وجود دارد و این در حالی است که این سازمان بخش زیادی از این نیاز را در اختیار ندارد و حتی ماشین‌های موجود نیز عمر بسیار بالایی دارند.

آخوندی این را هم گفته که وزارت راه و شهرسازی به شکل جدی پیگیر نوسازی ناوگان راهداری بوده است، اما با وجود قید شدن بودجه ۵۰۰ میلیاردی در قوانین بودجه سال‌های گذشته عملا بخش قابل توجهی از این منابع تخصیص نیافتند و حتی از محل افزایش نرخ گازوئیل نیز هیچ رقمی به سازمان راهداری نرسیده است.

سوال دیگری که وزیر راه و شهرسازی به آن پاسخ داده چرایی مسدود نشدن آزادراه‌های تهران – قم و تهران – کرج بیش از آغاز بارش سنگین برف است.

وی در این رابطه ضمن آنکه مسئولیت این موضوع را به پلیس ارجاع داده و البته از اخطارهای مکرر پلیس و سازمان راهداری برای عدم ورود به این جاده‌ها سخن گفته اما از تقاضای قابل توجه خودروها برای ورود به این جاده‌ها خبر داده است که متوقف کردن آنها صرفا به شکل‌گیری صف‌های طولانی در پشت عوارضی منجر شده و تردد در شهر تهران را نیز مختل کرده است. جدای از آن درباره آزادراه تهران – کرج با توجه به خروجی‌ها و ورودی‌های متعدد کمتر مسدود کردن این مسیر اجرایی نیست.

آخوندی در آخرین بخش از یادداشت خود به این سوال پاسخ داده که چرا وقتی امکان حرکت و پرواز در دو فرودگاه تهران وجود نداشت، این فرودگاه‌ها باز باقی ماندند و تعطیل نشدند.

 

وزیر راه و شهرسازی در پاسخ به این سوال گفته که در شرایط بحران سازمان هواپیمایی دو گزینه پیش‌روی خود دارد یکی باز باقی  ماندن فرودگاه‌ها و از سرگیری پروازها در اولین فرصت و دیگری تعطیلی فرودگاه تا بهبود دوباره شرایط.

 

وی گفته که هرچند راهکار دوم برای مسئولان فرودگاه شرایط راحت‌تری را فراهم می‌کرد، اما سابقه نشان داده که کشور تحمل سه روز تعطیلی دو فرودگاه اصلی خود را ندارد، زیرا به طور میانگین روزانه ۴۰۰ پرواز در مهرآباد و ۱۶۰ پرواز در فرودگاه امام خمینی (ره) انجام می‌شود که تعطیلی سه روز منجر به لغو نزدیک به ۱۷۰۰ پرواز می‌شد که آثار تاخیری آن به شدت در روزهای بعد خود را نشان می‌داد. برای مقایسه با دیگر کشورها بار دیگر پایین بودن تعداد هواپیما و پیری ناوگان ایران را لحاظ کند، بنابراین هرچه تعداد لغو پروازها بیشتر می‌شد آثار بعدی آن بر سایر پروازهای برنامه‌ریزی شده افزایش می‌یافت و میزان نارضایتی را بالا می‌برد. پایین بودن ظرفیت هتل‌های ایران نیز موضوع دیگری است که لغو پروازهای بین‌المللی را با اما و اگر مواجه می‌کرد.

آخوندی در پایان گفته که در فضای این چنینی یک تعارض اخلاقی وجود دارد که از یکسو دفاع از تلاش فداکارانه همکاران به هیچ وجه برای افکار عمومی که دچار ناراحتی شدند مورد قبول نیست و از سوی دیگر سرزنش همکاران برای همراهی با فضای عمومی نیز خلاف مروت است و آنها را از فداکاری در موقعیت‌های مشابه آینده باز می‌دارد.