صراط: نمایندگان مجلس و بزرگان کشور کسانی هستند که باید تمامی توان خود را برای حل معضلات کشور مصروف دارند و متاسفانه امروز کشور درگیر مسائل عدیده ای مانند گرانی، بیکاری و رکود و... است .
در این میان برنامه ای از سیمای استانی یزد پخش می شود که کارشناس برنامه عبارتی را به کارمی‌برد مبنی بر رسیدگی زن به شوهرش که این عبارت غوغا به پا می کند، نماینده ی مجلس صدا و سیما را وقیح می خواند و بسیاری از ستارگان به این عبارت عکس العمل نشان می دهند.
البته این عبارت و کارشناس که آن را بیان کرده است نیز طرفدارانی پیدا می کنند و خلاصه مسئله ابعادی گسترده تر از ظرفیت خود می یابد.
از اینها که بگذریم باید سوالاتی چند را مطرح نمود و پاسخ آن را از نماینده ای خواست که صدا و سیما را وقیح می خواند.
گذشته از اینکه نگارنده متن با عبارت کارشناس برنامه ی سیمای استانی موافق است یا نه باید ابتدا پرسید که چرا باید یک عبارت آنهم از دهان کارشناس برنامه ای در سیمای استانی نه نماینده آن شهر بلکه نماینده ی پایتخت را اینگونه برنجاند!
یعنی اگر کسی زنان را به شوهر دوستی هرچند از دید برخی خارج از عرف حاکم در جامعه دعوت کند باید اینگونه مورد اعتراض قرار بگیرد؟ چگونه است که نماینده ای به یک برنامه سیما اینگونه توجه دارد ولی برای مشکلات زلزله زدگان که از سرما چند کشته بر کشتگان ایشان اضافه شده است اینگونه بر آشفته نمی شود؟ از وزرای مربوطه سوال واستیضاح نمی کند؟ رکود و بیکاری و گرانی دلار و... را به چالش نمی کشد ولی از دعوت به شوهرداری فلان کارشناس در سیمای استانی یکی از استانها اینگونه برآشفته می شود؟
اگر زنی بیش از نگاه های فمنیستی که امروز رگ و پی بسیاری از افراد و نهاد های سیاست گذار را به خود آلوده است به شوهر خویش محبت کند چه اشکال عدیده ای ایجاد می شود آیا محبت به یک انسان بازخوردی بهتر از آنچه انجام شده است ندارد؟
البته از دیدگاه فمنیست ها اصلا مردها انسان نیستند بلکه شکنجه گرانی هستند که باید با ایشان مقابله کرد از این نیز بگذریم.این عکس العمل های تند در مقابل سخنان یک کارشناس چیزی جز این را به ذهن متبادر نمی کند که برخی از کسانی که باید توان و انرژی خود را برای حل مشکلات کشور بگذارند مانند شکارچیان در پی شکار فرصت هایی هستند که بتوانند موجی ایجاد کنند و بر افکار عمومی با آن موج، موج سواری کنند و چه موضوعی بهتر از موضوع زن ،حق زن و ... . موضوعی چالشی، رأی آور و سودمند برای سیاست بازی است.
زیرا نیمی ازجامعه را زنان تشکیل می دهند و حق رأی آنها با مردان برابر است. اگر نشود دل مردان را با کم کردن آمار بیکاری و خروج از رکود به دست آورد می توان با موج سواری در مسئله حقوق زن رأی عده ای زیاد از افراد جامعه را مال خود کرد.
این هم روشی است، البته ابداعی نیست و هنوز هم جواب می دهد وقتی تاریخ را ورق می زنیم می بینیم دولت های چپ و راست همگی تلاش کرده اند تا به نحوی زنان به ورزشگاهها و به میان مردان راه یابند، زیرا همگی می دانستند که رأی خوبی پشت این ماجراست.
کاش بجای سیاست بازی به سیاستمداری می پرداختیم و کاش بجای فکر رأی، فکر نان مردم ، رکود و ازدواج و... را می کردیم.
کاش به سبک زندگی ایرانی و اسلامی خارج از شعار نگاه عمیق و راهبردی داشتیم و به قول امیر المؤمنین مسئولیت را نه لقمه ای لذیذ بلکه فرصتی برای خدمت وامانتی الهی می دانستیم.
فرهاد ملاامینی - فارس
