صراط: شاید به تعبیری عامیانه می توان گفت که ما به سفره انقلاب رسیدیم و در اصطلاح به چلو خورش آن. سهم ما به عنوان نسل سوم انقلاب حضور در راهپیمایی و قدم زدن برای قدرت انقلاب رسیده است.
به گزارش جهان نیوز، شاید از نگاهی، حضور در راهپیمایی 22 بهمن کاری سخت به نظر رسد. به هر حال در میان این همه سرگرمی ها و دغدغه کاری، صبح از خانه بیرون زدن و خود را به هرکجای خیابان آزادی رساندن شاید در نگاه اول سخت به نظر رسد. اما اگر بخوهیم زاویه دیدمان را تغییر بدهیم و فقط به نقشی که تا اینجای کار ایفا کرده ایم و یک مقایسه نسبی داشته باشیم، این کار نه تنها سخت به نظر نمی رسد بلکه لذت بخش هم خواهد بود. قصد رجوع به صدر اسلام نیست اما نیم نگاهی به اینکه اسلام عزیز و ناب چه مسیری را طی کرد تا به دست ما رسیده است، این موضوع را برایمان جالب می کند. از سختی های که پیامبر(ص) تحمل نمود تا خون دل های امیرالمومنین(ع) با مبارزه ناکثین و قاسطین و مارقین تا ماجرای کوچه، در و دیواری که برای فاطمه زهرا(س) پیش آمد، تا فضای دردناکی که امام مجتبی(س) تحمل کرد و در نهایت تا ماجرای کربلای سیدالشهداء(ع) و.... را در نظر بگیرید. تلاش سایر ائمه اطهار برای اسلام ناب در فضای خفقان عباسی ها و اموی ها را هم فقط در نظر بگیرید.
جلوتر بیایید و به زمان معاصر؛ از تلاش های نواب تا شهدای موتلفه تا اندرزگوها تا مبارزات انقلاب، تا فیضیه، تا زندان ها و شکنجه های ساواک، تا تبعیدها، تا 17 شهریور و .. همه را فقط در نظر بگیرید. هشت سال دفاع مقدس، شهدا، مفقودالجسدها، جانبازان و شیمیایی ها و آزادگان تا شهدای ترور تا شهدای هسته ای، تا مدافعان حرم و حججی ها همه و همه را فقط در نظر داشته باشید.
سالروز پیروزی انقلاب ما همچون بعضی کشورهای نیست که همایش بگیرند. 500 نفر شرکت کنند. اینجا جمهوری اسلامی است و پایه حکومتش مردم هستند. برای همین هم هر سال مردم از پایتخت تا روستا برای راهپیمایی می آیند.
شاید به تعبیری عامیانه می توان گفت که ما به سفره انقلاب رسیدیم و در اصطلاح به چلو خورش آن. سهم ما به عنوان نسل سوم انقلاب حضور در راهپیمایی و قدم زدن برای قدرت انقلاب رسیده است. قدم هایی که همچون قطره های به هم پیوسته دریایی می شود و چنان قدرتی دارد که برای یکسال کشور را بیمه می کند. هرچند همه زحمت کشانی هم که یاد شدند و یاد می شوند با ما در مسیر قدم هم می زنند. البته که پا به کار انقلاب ایستاده ایم و منتظر گوشه چشم ولی امرمان هستیم.
اما فقط لحظه ای تصور کنید پسربچه یا دختربچه ای که دو سال است پدرش شهید مدافع حرم شده است. خانم جوانی که در اوج محبت و عشق، دو یا سه سال بعد از ازدواج از مهر همسرش عبور کرد و شد همسر شهید. مادری که از جگرگوشه اش دل برید و شد مادر شهید. ما در این مقابل چه کرده ایم؟ مقابلی که فقط یک گوشه اش خون سیصدهزار شهید است!
یادمان باشد، حقوق نجومی، ثروت اندوزی، اشرافی گری، بدخلقی، تهمت و... چند مسئول موقت را به حساب انقلاب و نظام نگذاریم و برای انقلاب کم نگذاریم. راهپیمایی ها از قطره ها تشکیل می شود و هر یک نفر و هر یک قدم ارزش خود را دارد. یادمان باشد 22 بهمن امسال را باید یکی از 22 بهمن های تماشایی کنیم.
