صراط: آن چه پیش رو دارید، کلیشه و متنِ مطلبی است که در اردیبهشت ماه 1366 شمسی، در روزنامه کیهان به چاپ رسید:
[متن سند]
اخیرا نامه‌ای همراه با کوله‌باری پر از صداقت و پاکی از یک دانش‌آموز ایرانی که در کلاس سوم ابتدائی در «نیویورک» مشغول تحصیل می‌باشد بدستمان رسیده است. بر آن شدیم تا متن آن را که چون ریزش باران بر روان پاک جویباران به تحریر در آمده است تقدیم حضورتان کنیم.
به امید روزی که این صداقت‌های دور از وطن را در این مرز و بوم میان مردم بسیار خوبمان ببینیم:
اسم من «الهام ج» و کلاس سوم هستم. تازگی به همراه پدرم که دانشجو است به اینجا آمده‌ایم. در اینجا همه همکلاسی‌هایم، جشن تولد می گیرند، از پدرم خواستم برای من هم جشن تولد بگیرد. پس از صحبتی که با هم داشتیم قرار شد بدینصورت جشن بگیریم که دختران شهدای عزیز کشورمان هم در این جشن شرکت داشته باشند. این مبلغ ناچیز را برای شما می فرستم تا شکلات بخرید، برای اینکه آنها عزیزان ما هستند. دلمان می‌خواست خیلی بیشتر از اینها می‌فرستادیم ولی خدا شاهد است که در شرایط بدی زندگی می کنیم.
البته من ضمن صحبت با پدرم فهمیدم که جشن تولد چیز بدی نیست. زیرا این روز روزی است که خداوند عالیترین نعمات زندگی را به ما عطا کرده ولی بهتر است این رسم هم مانند همه اعیاد با شکر و عبادت خدا و انجام کار نیک باشد نه خدای نکرده با اسراف. بنظر من روزی می توانیم جشن تولد بگیریم که از این نعمت زندگی حداکثر استفاده را بکنیم و یک مسلمان واقعی باشیم.
ضمنا تولد من شب تولد رسول‌خدا(صلوات الله علیه و آله) یعنی 7اسفند 1356 بود، امیدوارم بتوانم از پیروان راستین ان بزرگوار باشم.
خواهر کوچک شما «الهام ج»
