نیمه شعبان که می‌رسد همه در تب و تاب عاشقی می‌افتند و می‌خواهند برای جشن میلاد امام عصرشان سنگ تمام بگذارند. روزی که باید در آن شاد بود و شادی کرد. روزی که باید در آن به زیباترین میلاد روزگار اندیشید و از خود پرسید چرا در این سال‌های طولانی، بدون ظهورش جشن میلادش را می‌گیریم. تلخ است، اما باید باور کنیم که در این پازل ۱۱۸۴ قطعه‌ای غیبت، ما هم نقش داشته‌ایم؛ نشانه آن همین جشن میلادها!
از برق دزدی تا ازدحام‌های آزار دهنده
همه زندگی مؤمن باید شفاف باشد؛ به ویژه بحث حق الناس. مطلبی که اصلاً نمی‌توان از آن گذشت. ولی جشن‌های نیمه شعبان بهانه‌ای می‌شود تا عده‌ای از سیم‌کشی و برق غیر مجاز استفاده کرده و با برق دزدی چراغانی درست کنند؛ آن هم برای امامی که به اسراف هیچ رضایتی ندارد؛ گویا نمی‌داند و نمی‌بیند. [۱]بعد از برق، نوبت به سدّ معبر می‌رسد. ترافیک‌های کلافه کننده، ازدحام‌های غیر ضروری و البته جانمایی‌های غلط. چیزی که اگر در روزی دیگر باشد هیچ اشکالی ندارد، ولی در نیمه شعبان باعث سخنان بد و بی راه بسیاری به ساحت خدا و اسلام و اهل بیت می‌شود. می‌توان پخش تبرکی‌ها را به معابر کم تردد کشاند؛ تا بهانه آن گزافه گویی‌ها گردن ما نباشد!
شادی با چاشنی بی‌حرمتی
چند سالی است که به بهانه برگزاری جشن‌های نیمه شعبان، دست به ابتکار‌ها و نوآوری‌هایی زدیم از جنس بی‌حرمتی به آن امام بزرگ و بزرگوار! چیزی که بیشتر شبیه برگزاری کنسرت است تا برپایی میلاد امام مهدی (عج). جشن‌هایی که با محوریت بند و بیل موسیقی شکل گرفته و اگر خیلی اهل مراعات باشند به مجاز آن قناعت میکنند؛ تا شاد باشند.
واقعاً مولای ما کجا به اینها رضایت دارد؟ خنده دار، جمع کردن پول برای خرج همین غنا‌ها و موسیقی‌هاست. پولی که پرداخت آن را امام مهدی (عج) حرام دانسته و ما بی‌توجه به این سخن، برای گوینده آن جشن می‌گیریم! [۲]جشن با پول‌های ناپاک
حتی وقتی سخن از جشن‌های نیمه شعبان می‌رسد؛ عده‌ای هستند که به جای پرداخت واجبات مالی، دنبال این مستحبات می‌افتند. برای امامی که افراد بدون خمس را لعنت کرده، با پول‌های ناپاک جشن میگیرند. [۳]این هم می‌تواند از عجائب دیگر این جشن‌ها باشد. جشن‌هایی برای طولانی‌تر کردن غیبت!
خود حضرت صاحب الزمان (عج) فرمودند که ما پول‌های شما را می‌گیریم تا آن‌ها را پاک کنیم و اگر کسی این را نمی‌خواهد؛ نخواهد که جزای او جهنم است. [۴]، ولی ما نه برای این امام زمان، بلکه برای امام زمان ساخته و پرداخته و متولد شده در ذهن خود جشن گرفته و شادی می‌کنیم.
جشن می‌گیریم آن طور که بخواهیم
و باز حضرت امام مهدی (عج) فرمودند که در پیش آمد‌ها و مشکلات و مسئله‌ها به سراغ علما و راویان حدیث برویم. [۵]چقدر خوب می‌شد با عمل به این دستور، برای برپایی جشن‌های خیابانی با چاشنی ابزار آلات موسیقی، استفتائی از مرجع تقلیدمان می‌کردیم. چقدر خوب بود می‌دیدیم که این شاگردان مهدوی خود برای آقایشان امام زمان (عج) چگونه جشن میگیرند تا به تأسی از آنان ما هم جشن می‌گرفتیم. گویا انگار برخی از بانیهای این جشن‌ها اصلا تقلید و مراجع محترم تقلید را قبول ندارند و باز جشن میگیرند. جشن‌هایی که انتظار دارند نشانه عشق آن‌ها باشد به مولایشان در حالی که در آن کار‌هایی مخالف با خواسته امامشان انجام می‌دهند؛ مگر عمل اثبات عشق نکرده و این چه عشقی است که با نافرمانی و عصیان پیوند خورده است؟! [۶]با ذره بین به دنبال اهل نماز
در اینگونه جشن‌های شیطان شاد کن! باید با ذرهبین دنبال اهل نماز بگردیم. جشن‌هایی که از مساجد و حسینیه‌ها فاصله گرفته و در فضایی باز و همراه با اختلاط دختر و پسر، شکل می‌گیرد. جشن‌هایی که در آن از اقامه نماز مغرب و عشاء خبری نیست و آنقدر طول می‌کشد تا نماز صبح هم قضا شود. مگر نه اینکه حضرت فرمودند: این نماز است که بینی شیطان را به خاک می‌کشاند [۷]؛ چرا پس اینگونه جشن می‌گیریم؟
فقط شعر و شور کافی نیست
مگر نفرمودند که در مجالس خود ذکر فضیلت‌های ما را بگویید؟ پس چرا در این جشن‌های خیابانی و محفل‌های محله‌ای جایی برای یک سخنران دیده نشده؟ چرا زمانی را برای شعور مهدوی اختصاص ندادیم؟ چرا دقایقی را وقف بیان آیات قرآن در تفسیر و تبیین علل غیبت و لوازم ظهور نکردیم؟ آری فقط شعر و شور کافی نیست؛ بلکه دین ما، آیین عقلانیت و معرفت است؛ آیین تعقّل و تفکر و چه شبی برای اندیشیدن بهتر از شب نیمه شعبان و جشن میلاد امام عصر؟!
سخن پایانی و راهکار
راهکار را باید از خود امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) پرسید و خواست. حضرت در سخنی نورانی فرمودند: «قصد و نیت‌های خود را به ما، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه کنید.» [۸]این یعنی نه تنها کار‌های حرام، بلکه کار‌های شبهه ناک هم باید در این جشن بزرگ ترک شود. این سخن یعنی مجلسی بگیریم آنگونه که بتوانیم صاحب مجلس را در آن دعوت کنیم و منتظر حضور خود امام در آن محفل باشیم؛ او که هر لحظه و همیشه ما را می‌بیند و بی راه نیست که در جشن میلادش انتظار بیشتری از ما داشته باشد؛ کار‌هایی که ما را به حضرتش نزدیک کرده؛ نه دور کند.
پی نوشت:
۱- امام مهدى علیه السلام: إنّا یُحیطُ عِلمُنا بأنبائِکُم و لایعَزُبُ عَنّا شَى ءٌ مِن أخبارِکُم؛ ما از همه خبرهاى شما آگاهیم و چیزى از خبرهاى شما از ما پنهان نیست. [تهذیب الأحکام، شیخ طوسی، ص. ۳۷]۲- امام مهدى علیه السلام: ثَمَنُ الْمُغَنِّیَةِ حَرامٌ؛ ستمزد اهل غنا حرام است. [ کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج. ۲، ص. ۴۸۵]۳- امام مهدى علیه السلام: لَعْنَةُ اللّه ِ. وَ الْمَلائِکَةِ وَالنّاسِ أجْمَعینَ عَلى مَنِ اسْتَحَّلَ مِنْ أمْوالِنا دِرْهَماً؛ لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم جهان برکسى باد که درهمى از اموال ما را حلال بداند. [الاحتجاج، شیخ طبرسی، ج. ۲، ص. ۴۸۰]۴- امام زمان علیه السلام: وَ أمّا أمْوالُکُمْ فَلانَقْبَلُها اِلاّ لِتَطْهُرُوا فَمَنْ شاءَ فَلْیَصِلْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَقْطَعْ فَمـا اتـانَا اللّه ُ. خیْرْ مِمّـا اتـاکُمْ؛ اما اموال شما ما آن‌ها را فقط براى این مى پذیریم که شما پاکیزه شوید، پس هر کس بخواهد ـ. که پاک شود ـ. برساند و هر کس مایل است قطع کند، پس آنچه خدا به ما عطا فرموده است بهتر و برتر است از آنچه به شما داده است. [کمال الدین و تمام النعمة، ج. ۲، ص. ۴۸۴]و فرمودند: وَمَنْ أکَلَ مِنْ أمْوالِنا شَیْئاً فَإنَّما یَأکُلُ فى بَطنِهِ ناراً وَ سَیَـصْلى سَعـیراً؛ کسى که از امـوال ما چـیزى بخـورد همانند این است که آتش را مى خورد و به زودى به جهنم خـواهد رسـید. [همان، ص. ۵۲۱]۵- حضرت مهدى علیه السلام: وَأمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فی‌ها إلى رُواةِ حَدیثِنا فَإنَّهُمْ حُجَّتى عَلَیْکُمْ وَ أنَا حُجَّهُ اللّه ِ. عَلَیْهِمْ؛ امّا در رخدادهایى که پیش مى آید به راویان احادیث ما مراجعه کنید، که آنان حجّت من بر شما هستند و مـن حـجّت خــدا بـر آنـانـم.. [همان، ص. ۴۸۴]۶- حضرت مهدى علیه السلام: أما سَمِعْتُمْ اللّه َ. عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنوا اَطیعُوا اللّه َ. وَ أطیعُوا الرَّسولَ وَ اُولُو الأمْرِ مِنْکُمْ. هَلْ أمرٌ إلاّ بِما هُوَ کائِنٌ إلى یَوْمِ القیامَةِ؛ آیا شنیدید که خداوند بزرگ فرمود: اى کسانى که ایمان آوردید از خدا و رسول و صاحبان فرمان برخود پیروى و فرمانبردارى کنید، آیا مقصود این نیست فرمانى که تا روز قیامت پا برجاست؟ [همان، ص. ۴۸۷]۷- امام مهدى علیه السلام: فَمَا أَرْغَمَ أَنْفَ الشَّیْطَانِ أَفْضَلُ مِنَ الصَّلَاةِ فَصَلِّهَا وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّیْطَان؛ پس چه چیزی بینی شیطان را مانند نماز به خاک می‌مالد؟ پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال. [همان، ص. ۵۲۰]۸- امام مهدى علیه السلام: إجعَلوا قَصدَکُم إلَینا بِالمَوَدَّةِ عَلَى السُّنَّةِ الواضِحَةِ؛ قصد و نیت‌های خود را به ما، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه کنید. [الغیبة، شیخ طوسی، ص. ۲۸۶]
از برق دزدی تا ازدحام‌های آزار دهنده
همه زندگی مؤمن باید شفاف باشد؛ به ویژه بحث حق الناس. مطلبی که اصلاً نمی‌توان از آن گذشت. ولی جشن‌های نیمه شعبان بهانه‌ای می‌شود تا عده‌ای از سیم‌کشی و برق غیر مجاز استفاده کرده و با برق دزدی چراغانی درست کنند؛ آن هم برای امامی که به اسراف هیچ رضایتی ندارد؛ گویا نمی‌داند و نمی‌بیند. [۱]بعد از برق، نوبت به سدّ معبر می‌رسد. ترافیک‌های کلافه کننده، ازدحام‌های غیر ضروری و البته جانمایی‌های غلط. چیزی که اگر در روزی دیگر باشد هیچ اشکالی ندارد، ولی در نیمه شعبان باعث سخنان بد و بی راه بسیاری به ساحت خدا و اسلام و اهل بیت می‌شود. می‌توان پخش تبرکی‌ها را به معابر کم تردد کشاند؛ تا بهانه آن گزافه گویی‌ها گردن ما نباشد!
شادی با چاشنی بی‌حرمتی
چند سالی است که به بهانه برگزاری جشن‌های نیمه شعبان، دست به ابتکار‌ها و نوآوری‌هایی زدیم از جنس بی‌حرمتی به آن امام بزرگ و بزرگوار! چیزی که بیشتر شبیه برگزاری کنسرت است تا برپایی میلاد امام مهدی (عج). جشن‌هایی که با محوریت بند و بیل موسیقی شکل گرفته و اگر خیلی اهل مراعات باشند به مجاز آن قناعت میکنند؛ تا شاد باشند.
واقعاً مولای ما کجا به اینها رضایت دارد؟ خنده دار، جمع کردن پول برای خرج همین غنا‌ها و موسیقی‌هاست. پولی که پرداخت آن را امام مهدی (عج) حرام دانسته و ما بی‌توجه به این سخن، برای گوینده آن جشن می‌گیریم! [۲]جشن با پول‌های ناپاک
حتی وقتی سخن از جشن‌های نیمه شعبان می‌رسد؛ عده‌ای هستند که به جای پرداخت واجبات مالی، دنبال این مستحبات می‌افتند. برای امامی که افراد بدون خمس را لعنت کرده، با پول‌های ناپاک جشن میگیرند. [۳]این هم می‌تواند از عجائب دیگر این جشن‌ها باشد. جشن‌هایی برای طولانی‌تر کردن غیبت!
خود حضرت صاحب الزمان (عج) فرمودند که ما پول‌های شما را می‌گیریم تا آن‌ها را پاک کنیم و اگر کسی این را نمی‌خواهد؛ نخواهد که جزای او جهنم است. [۴]، ولی ما نه برای این امام زمان، بلکه برای امام زمان ساخته و پرداخته و متولد شده در ذهن خود جشن گرفته و شادی می‌کنیم.
جشن می‌گیریم آن طور که بخواهیم
و باز حضرت امام مهدی (عج) فرمودند که در پیش آمد‌ها و مشکلات و مسئله‌ها به سراغ علما و راویان حدیث برویم. [۵]چقدر خوب می‌شد با عمل به این دستور، برای برپایی جشن‌های خیابانی با چاشنی ابزار آلات موسیقی، استفتائی از مرجع تقلیدمان می‌کردیم. چقدر خوب بود می‌دیدیم که این شاگردان مهدوی خود برای آقایشان امام زمان (عج) چگونه جشن میگیرند تا به تأسی از آنان ما هم جشن می‌گرفتیم. گویا انگار برخی از بانیهای این جشن‌ها اصلا تقلید و مراجع محترم تقلید را قبول ندارند و باز جشن میگیرند. جشن‌هایی که انتظار دارند نشانه عشق آن‌ها باشد به مولایشان در حالی که در آن کار‌هایی مخالف با خواسته امامشان انجام می‌دهند؛ مگر عمل اثبات عشق نکرده و این چه عشقی است که با نافرمانی و عصیان پیوند خورده است؟! [۶]با ذره بین به دنبال اهل نماز
در اینگونه جشن‌های شیطان شاد کن! باید با ذرهبین دنبال اهل نماز بگردیم. جشن‌هایی که از مساجد و حسینیه‌ها فاصله گرفته و در فضایی باز و همراه با اختلاط دختر و پسر، شکل می‌گیرد. جشن‌هایی که در آن از اقامه نماز مغرب و عشاء خبری نیست و آنقدر طول می‌کشد تا نماز صبح هم قضا شود. مگر نه اینکه حضرت فرمودند: این نماز است که بینی شیطان را به خاک می‌کشاند [۷]؛ چرا پس اینگونه جشن می‌گیریم؟
فقط شعر و شور کافی نیست
مگر نفرمودند که در مجالس خود ذکر فضیلت‌های ما را بگویید؟ پس چرا در این جشن‌های خیابانی و محفل‌های محله‌ای جایی برای یک سخنران دیده نشده؟ چرا زمانی را برای شعور مهدوی اختصاص ندادیم؟ چرا دقایقی را وقف بیان آیات قرآن در تفسیر و تبیین علل غیبت و لوازم ظهور نکردیم؟ آری فقط شعر و شور کافی نیست؛ بلکه دین ما، آیین عقلانیت و معرفت است؛ آیین تعقّل و تفکر و چه شبی برای اندیشیدن بهتر از شب نیمه شعبان و جشن میلاد امام عصر؟!
سخن پایانی و راهکار
راهکار را باید از خود امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) پرسید و خواست. حضرت در سخنی نورانی فرمودند: «قصد و نیت‌های خود را به ما، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه کنید.» [۸]این یعنی نه تنها کار‌های حرام، بلکه کار‌های شبهه ناک هم باید در این جشن بزرگ ترک شود. این سخن یعنی مجلسی بگیریم آنگونه که بتوانیم صاحب مجلس را در آن دعوت کنیم و منتظر حضور خود امام در آن محفل باشیم؛ او که هر لحظه و همیشه ما را می‌بیند و بی راه نیست که در جشن میلادش انتظار بیشتری از ما داشته باشد؛ کار‌هایی که ما را به حضرتش نزدیک کرده؛ نه دور کند.
پی نوشت:
۱- امام مهدى علیه السلام: إنّا یُحیطُ عِلمُنا بأنبائِکُم و لایعَزُبُ عَنّا شَى ءٌ مِن أخبارِکُم؛ ما از همه خبرهاى شما آگاهیم و چیزى از خبرهاى شما از ما پنهان نیست. [تهذیب الأحکام، شیخ طوسی، ص. ۳۷]۲- امام مهدى علیه السلام: ثَمَنُ الْمُغَنِّیَةِ حَرامٌ؛ ستمزد اهل غنا حرام است. [ کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج. ۲، ص. ۴۸۵]۳- امام مهدى علیه السلام: لَعْنَةُ اللّه ِ. وَ الْمَلائِکَةِ وَالنّاسِ أجْمَعینَ عَلى مَنِ اسْتَحَّلَ مِنْ أمْوالِنا دِرْهَماً؛ لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم جهان برکسى باد که درهمى از اموال ما را حلال بداند. [الاحتجاج، شیخ طبرسی، ج. ۲، ص. ۴۸۰]۴- امام زمان علیه السلام: وَ أمّا أمْوالُکُمْ فَلانَقْبَلُها اِلاّ لِتَطْهُرُوا فَمَنْ شاءَ فَلْیَصِلْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَقْطَعْ فَمـا اتـانَا اللّه ُ. خیْرْ مِمّـا اتـاکُمْ؛ اما اموال شما ما آن‌ها را فقط براى این مى پذیریم که شما پاکیزه شوید، پس هر کس بخواهد ـ. که پاک شود ـ. برساند و هر کس مایل است قطع کند، پس آنچه خدا به ما عطا فرموده است بهتر و برتر است از آنچه به شما داده است. [کمال الدین و تمام النعمة، ج. ۲، ص. ۴۸۴]و فرمودند: وَمَنْ أکَلَ مِنْ أمْوالِنا شَیْئاً فَإنَّما یَأکُلُ فى بَطنِهِ ناراً وَ سَیَـصْلى سَعـیراً؛ کسى که از امـوال ما چـیزى بخـورد همانند این است که آتش را مى خورد و به زودى به جهنم خـواهد رسـید. [همان، ص. ۵۲۱]۵- حضرت مهدى علیه السلام: وَأمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فی‌ها إلى رُواةِ حَدیثِنا فَإنَّهُمْ حُجَّتى عَلَیْکُمْ وَ أنَا حُجَّهُ اللّه ِ. عَلَیْهِمْ؛ امّا در رخدادهایى که پیش مى آید به راویان احادیث ما مراجعه کنید، که آنان حجّت من بر شما هستند و مـن حـجّت خــدا بـر آنـانـم.. [همان، ص. ۴۸۴]۶- حضرت مهدى علیه السلام: أما سَمِعْتُمْ اللّه َ. عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنوا اَطیعُوا اللّه َ. وَ أطیعُوا الرَّسولَ وَ اُولُو الأمْرِ مِنْکُمْ. هَلْ أمرٌ إلاّ بِما هُوَ کائِنٌ إلى یَوْمِ القیامَةِ؛ آیا شنیدید که خداوند بزرگ فرمود: اى کسانى که ایمان آوردید از خدا و رسول و صاحبان فرمان برخود پیروى و فرمانبردارى کنید، آیا مقصود این نیست فرمانى که تا روز قیامت پا برجاست؟ [همان، ص. ۴۸۷]۷- امام مهدى علیه السلام: فَمَا أَرْغَمَ أَنْفَ الشَّیْطَانِ أَفْضَلُ مِنَ الصَّلَاةِ فَصَلِّهَا وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّیْطَان؛ پس چه چیزی بینی شیطان را مانند نماز به خاک می‌مالد؟ پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال. [همان، ص. ۵۲۰]۸- امام مهدى علیه السلام: إجعَلوا قَصدَکُم إلَینا بِالمَوَدَّةِ عَلَى السُّنَّةِ الواضِحَةِ؛ قصد و نیت‌های خود را به ما، با دوست داشتن به راه و روشی درست و روشن همراه کنید. [الغیبة، شیخ طوسی، ص. ۲۸۶]
اینها کسانی هستند که حتی برای ولادت دشمنان اهل بیت هم جشن میگیرند چون هیچ کدام را اصلا نمیشناسند و فقط دنبال رقص و شادی اند نه چیز دیگر ....