روزنامه خبرورزشی نوشت: نگران نباشید، پیش از باشگاه شما هم باشگاه‌های خسیس دیگری در نقل‌و‌انتقالات وجود داشته‌اند! این جمله‌ای است که باید خطاب به هواداران تاتنهام گفت. فصل جدید لیگ برتر انگلیس شروع شد و باشگاه تاتنهام ناباورانه هیچ بازیکن جدیدی جذب نکرد؛ اتفاقی که در فوتبال اروپا کم‌نظیر بوده، اما استثنا نیست. پیش از اسپرز هم باشگاه‌هایی بودند که بدون خرید بازیکن جدید یا با جذب حداقل بازیکن، به استقبال فصل بعد رفته‌اند.
منچستریونایتد (۲۰۰۰)
تیم سرالکس فرگوسن با ۱۸ امتیاز برتری نسبت به آرسنال قهرمان شده بود. تابستان ۲۰۰۰ از راه رسید و فرگی با وجود جدایی دو دروازه‌بان ذخیره تیمش ماسیمو تایبی و مارک بوسنیچ، فقط اندی گوران را از مادِرول اسکاتلند قرض گرفت. فابین بارتز که بدون جانشین بود، ۱۵ مرتبه در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱ کلین‌شیت کرد و در نهایت منچستریونایتد برای سومین فصل متوالی این مرتبه با ۱۰ امتیاز فاصله نسبت به آرسنال قهرمان شد.
چلسی (۲۰۰۹)
چلسی کارلو آنچلوتی را به عنوان سرمربی جدید انتخاب کرد و انتظار می‌رفت کارلتو در تیمی که فصل قبل سه مرتبه مربی عوض کرده بود، تغییر اساسی ایجاد کند. آنچلوتی بازیکن خرید، اما نه بازیکن کلیدی برای تیمش. دنیل استوریج، نمانیا ماتیچ و راس ترامبل بازیکن‌های میخکوب به نیمکت بودند و یوری ژیرکوف هم در کمتر از نیمی از مسابقات بازی کرد. با این حال انعطاف‌پذیری تاکتیکی تیم کارلتو بود که این تیم را در نهایت به قهرمانی لیگ برتر انگلیس فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ رساند. چلسی آن فصل ۱۰۳ گل زد.
بلکبرن (۱۹۹۴)
تیم کنی دالگلیش با مالکیت جک واکر در سال‌های میانی دهه ۱۹۹۰ میلادی نادیده گرفته می‌شود. آن‌ها نایب‌قهرمان لیگ برتر بودند و می‌توانستند بازیکن‌های بزرگی به خدمت بگیرند، اما دالگلیش به جز کریس ساتن بازیکن بزرگی نخرید. تیمی با سازماندهی مناسب که نیاز به تغییر نداشت و با زوج فوق العاده خط حمله‌اش شیرر و ساتن در پایان فصل ۱۹۹۵-۱۹۹۴ آخرین قهرمانی‌اش در فوتبال انگلیس را کسب کرد. بلکبرن یک امتیاز بیشتر از منچستریونایتد به دست آورد.
اتلتیک بیلبائو (۲۰۱۱)
مارسلو بیلسا هدایت بیلبائو را بر عهده گرفت و این تیم متوسط را در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۱ تا فینال کوپا‌دل‌ری و لیگ اروپا رساند. نکته جالب این بود که تیم او به نسبت فصل قبل فقط یک بازیکن جدید به خدمت گرفته بود و آن‌هم آندر اِررا از رئال‌ساراگوسا بود. این تیم با وجود اینکه در لالیگا دهم شد در لیگ اروپا تیم‌هایی مثل پاری‌سن‌ژرمن، منچستریونایتد، شالکه و اسپورتینگ لیسبون را شکست داد، اما در نهایت به اتلتیکومادرید باخت و نایب‌قهرمان شد. فینال کوپا‌دل‌ری را هم به بارسلونا واگذار کردند.
والنسیا (۲۰۰۱)
رافائل بنیتس تیمی را تحویل گرفت که هکتور کوپر روی نیمکت آن بود و فصل قبل هم هزینه زیادی کرد تا ستاره بخرد. با این حال تابستان ۲۰۰۱ با سال قبل فرق داشت و خفاش‌ها تنها سالوا بایستا را به خدمت گرفتند که مهاجم ثابت تیم هم نبود. تغییر روش والنسیا توسط بنیتس باعث شد این تیم در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ لالیگا موفق باشد و در نهایت با خط دفاعی مستحکم و خط حمله معمولی قهرمان شدند. خفاش‌ها آن زمان می‌توانستند باز هم افتخار کسب کنند، اما ستاره خط میانی‌شان گایزکا مندیتا به لاتزیو رفت و فصل بعد پنجم شدند.
میلان (۲۰۰۳)
تیم کارلو آنچلوتی برای فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ فقط کاکا را از سائوپائولو به سن‌سیرو آورد، کافو را از رم جذب کرد و نیکولا پوتسی را از چزنا خرید. با وجود همین تغییرات کم روسونری در سری A. تیمی ویرانگر بود و با ۹ امتیاز برتری نسبت به رم قهرمان شد و قهرمانی لیگ قهرمانان را هم با شکست یوونتوس به افتخارات‌شان اضافه کردند. میلانی‌ها یک ترکیب دفاعی فوق العاده داشتند که متشکل از کافو، کاستاکورتا، نستا و مالدینی بود. خلاقیت هیجان‌انگیز کاکا هم روسونری را تبدیل به تیمی دوست‌داشتنی کرده بود. در همان فصل نخست ستاره برزیلی بهترین بازیکن فصل سری A شد.
بارسلونا (۲۰۱۵)
الکس ویدال از سویا و آردا توران از اتلتیکومادرید به بارسلونا آمدند، اما لوئیس انریکه از آن‌ها نمی‌توانست استفاده کند چراکه تا نیم‌فصل از خرید بازیکن جدید محروم شده بودند. بارسلونا نیم‌فصل نخست را با همان بازیکن‌های فصل قبل سپری کرد و در رده دوم قرار گرفت. در نیم‌فصل دوم اوج گرفتند و با وجود عدم پیروزی در ۴ بازی متوالی در نهایت قهرمان شدند. آبی‌واناری‌ها نه فقط قهرمان لالیگا بلکه قهرمان کوپا‌دل‌ری هم شدند و در جام جهانی باشگاه‌ها هم جام گرفتند. این یکی از بهترین فصل‌های MSN بود و ژاوی و اینیستا هم در اوج آمادگی به سر می‌بردند.
وردربرمن (۲۰۰۳)
پس از یک دهه وردربرمن موفق شد در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ قهرمان بوندس‌لیگا شود و بسیاری آن را به استراتژی خوبِ آلوفس و شاف نسبت می‌دهند. در مجموع کمتر از یک میلیون پوند برای جذب والرین اسماعیل و پِکا لاگربلوم هزینه شد و شاف با تغییر فلسفه بازی تیمش را به موفقیت رساند. ضدحمله‌های ویرانگر وردربرمن هر تیمی را از پای درمی‌آورد. در آن تیم وردربرمن، آیلتون برزیلی با ۲۸ گل آقای‌گل بوندس‌لیگا شد. در جام‌حذفی هم به برمن رسید که در فینال آلمانیاآخن را برد.
منچستریونایتد (۱۹۹۵)
تابستان ۱۹۹۵ برای بازگرداندن جام لیگ برتر انگلیس به اولدترافورد فرگوسن تصمیم جالبی گرفت. او با وجود جدایی پل اینس، مارک هیوز و آندری کانچلسکیس تصمیم گرفت جانشین این بازیکنان را از داخل تیم انتخاب کند و فقط یک دروازه‌بان ذخیره به نام ریموند فان‌در‌گو هلندی را به خدمت گرفت. آن زمان بود که کلاس ۹۲ متولد شد و بازیکن‌هایی مثل دیوید بکام، رایان گیگز، پل اسکولز و برادران نویل خودی نشان دادند. اریک کانتونا با قدرت پس از سپری کردن محرومیت برگشت و در نهایت این شیاطین‌سرخ بودند که جام را به خانه بردند.
بایرن‌مونیخ (۲۰۰۵)
باشگاه بایرن‌مونیخ معمولاً هزینه زیادی در نقل‌و‌انتقالات نمی‌کند، اما معدود خرید‌های باواریایی‌ها مفید است. والرین اسماعیل، خولیو دوس‌سانتوس و علی کریمی بازیکن‌هایی بودند که بایرنی شدند. به غیر از اسماعیل دو هافبک جدید تیم کمتر در ترکیب اصلی قرار می‌گرفتند. فلیکس ماگات می‌خواست برای دومین فصل متوالی تیمش را قهرمان کند که موفق هم شد. ماگات آن زمان با عنوان «مغز بوندس‌لیگا» معرفی می‌شد. بایرن آن زمان از دیگر قدرت‌ها فاصله نگرفته بود و موفق شد جام حذفی را هم به ویترین افتخاراتش اضافه کند، اگرچه در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان حذف شدند.
