پس از حضور رئیس‌جمهور در صحن علنی مجلس و قانع‌نشدن نمایندگان مجلس از توضیحات وی، حزب کارگزاران سازندگی بیانیه‌ای صادر کرد و ضمن اینکه لزوم اصلاحات در دو سطح سیاست‌گذاری و اجرا را مورد تأکید قرار داد، به صراحت بر ضرورت تغییر رئیس سازمان برنامه و بودجه که همزمان دبیرکل حزب اعتدال و توسعه نیز هست، تأکید کرد.
بیانیه کارگزارانی‌ها، کم‌تر از چندساعت بعد، پاسخ تندی از سوی حزب متبوع «محمّدباقر نوبخت» دریافت کرد. آنها به کارگزاران توصیه کردند که عملکرد هم‌حزبی‌های خودشان که مناصب اصلی اقتصادی دولت را در دست دارند را نیز مورد ارزیابی قرار دهند. اشاره این بیانیه به «اسحاق جهانگیری» بود که به کارگزارانی بودن شناخته می‌شود.
در پی این ماجرا، اسحاق جهانگیری ترجیح داد سکوت پیشه نکند و به شکل غیرمستقیم به ماجرا ورود کند. از همین رو بود که یک منبع نزدیک به معاون اوّل رئیس‌جمهور به فارس گفت که اسحاق جهانگیری بیش از سه سال است که از حزب کارگزاران خارج شده و هیچ ارتباطی با این حزب ندارد و در جلسات آن نیز شرکت نمی‌کند.
امّا در حالی اطرافیان اسحاق جهانگیری مدعی قطع بودن ارتباط جهانگیری با حزب کارگزاران سازندگی هستند که بازگشت به دو ماه پیش، علامت سؤال‌هایی را در مقابل این ادعا قرار می‌دهد.
عصر پنجشنبه، هفتم تیرماه ۹۷ وقتی مدیرمسئول، سردبیر و دبیر گروه اقتصاد روزنامه سازندگی- ارگان رسمی حزب کارگزاران- به دفتر اسحاق جهانگیری می‌روند تا به مناسبت صدمین شماره روزنامه با معاون اوّل رئیس‌جمهور گفت‌وگوی یک‌ساعته‌ای داشته باشند، گفت‌وگوی آنها به درازا می‌کشد. در این میان وقتی مسئول دفتر آقای معاون اوّل، طولانی شدن مصاحبه را یادآور می‌شود، جهانگیری با خنده، پاسخ معناداری به او می‌دهد: «ما با هم‌حزبی‌هایمان نشسته‌ایم و حرف می‌زنیم». همین سخن باعث می‌شود که گفت‌وگوی روزنامه سازندگی با اسحاق جهانگیری ادامه پیدا کند.
روایت قسمت دیگری از این جلسه، به قلم اکبر منتجبی خالی از لطف نیست: «او(جهانگیری) گفت که نه‌تنها هر روز سازندگی را می‌بیند، بلکه مطالب آن را نیز خارج از بریده جرایدی که برایش می‌فرستند، می‌خواند. سازندگی را روزنامه ارزشمند و پرباری خواند و خواستار مراقبت و حفاظت از آن شد.»
امّا علاقه جهانگیری به کارگزارانی‌ها، به این اظهارات منحصر نمی‌شود، بلکه او برای اثبات ارتباط و علقه خود به اعضای این حزب، اقدامات عملی نیز انجام می‌دهد.
منتجبی در ادامه می‌نویسد: «حتی وقتی ما از گرانی کاغذ و دلالی در بازار کاغذ گلایه کردیم و گفتیم که مطبوعات برای تهیه کاغذ در شرایط سختی هستند، بی‌مقدمه و بلافاصله تلفنی با محمّد شریعتمداری، وزیر صنعت گفت‌وگو کرد و پرسید که چرا وضعیت کاغذ مطبوعات که ارز دولتی می‌گیرند اما با ارز آزاد کاغذ را می‌فروشند چنین است؟ و از او خواست که سریعاً به این موضوع در همین هفته رسیدگی کند و به واردکنندگان کاغذ هشدار بدهد که اگر دست از دلالی و سودجویی برندارند، با آنها برخورد می‌شود.»
اکنون ابهامی که پیش می‌آید و سؤالی که در اذهان شکل می‌گیرد این است که آیا استعفای اسحاق جهانگیری از حزب کارگزاران، به معنای قطع ارتباط فکری و ساختاری کامل با این حزب است، یا آن‌چنان که خود در گفت‌وگو با روزنامه سازندگی تصریح داشته، هم‌چنان با کارگزارانی‌ها هم‌حزبی است.
از دیگر سو، گویا این تنها اسحاق جهانگیری نیست که علی‌رغم استعفا از حزب کارگزاران، هم‌چنان خود را عضو کارگزاران می‌داند، بلکه در طرف مقابل نیز تمایل خاصی به حفظ جهانگیری در حلقه کارگزارانی‌ها مشاهده می‌شود. در این زمینه، می‌توان به انعکاس پررنگ اخبار معاون اوّل رئیس‌جمهور در کانال حزب کارگزاران سازندگی اشاره کرد.
