جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ساعت :
۱۴ مهر ۱۳۹۷ - ۲۱:۵۷

لحظه شماری دولت و مجلس نسبت به شفافیت برای دشمن

تصویب FATF یعنی اینکه در شب عملیات و در وسط میدان جنگ منور بزنیم، یعنی مشخصات سنگرها و کمین‌های دفاع و حمله به دشمن را، به دست آنها بدهیم؛ یعنی با دست خود و با برچسب جهانی شدن، نقشه های خود را در اختیار بیگانگان قرار دهیم.
کد خبر : ۴۳۳۹۹۵

رضا صفری فعال حوزه و دانشگاه طی یادداشتی درباره بررسی CFT در مجلس نوشت: تصویب FATF  یعنی اینکه در شب عملیات و در وسط میدان جنگ منور بزنیم، یعنی مشخصات سنگرها و کمین های دفاع و حمله به دشمن را، به دست دشمن بدهیم؛ یعنی با دست خود و با برچسب جهانی شدن، نقشه های خود را در اختیار بیگانگان قرار دهیم؛ چگونه است که ترامپ به خاطر منافع آمریکا از معاهده محیط زیست پاریس جدا می شود اما  ما با دست خود حاضریم در چاه معاهده هایی مانند FATF بیفتیم؟

به گزارش فارس، متن این یادداشت به شرح زیر است:

« یکی دیگر از نسخه‌های شکم پیچ جریان غرب‌گرا که امروز گریبان گیر فضای سیاسی کشور شده، ماجرای  FATF  و ادعای حل شدن مشکلات کشور و جلوگیری از منزوی شدن ایران با تصویب این پیمان است؛ رهبر معظم انقلاب  به مجلس توصیه کردند که در موضوعاتی مثل مبارزه با تروریسم یا قانون مبارزه با پولشویی مستقلاً قانون گذاری کند.

هرچند که ایشان موضوع را به مجلس واگذار کرده اند اما چند نکته در مورد حواشی این پیمان بین المللی و واکنش دولت و مجلس به آن  قابل ذکر است:

برخی از نمایندگان مدعی این هستند که لایحه FATF برای ایجاد شفافیت مالی بوده و به نفع کشور است؛ باید گفت مجلسی که حقوق و مزایای نمایندگانش شفاف نیست، آراء نمایندگان آن برای مردم شفاف نیست و اکثریت نمایندگان آن با بهانه های مختلف با شفافیت آراء نمایندگان مخالفت کرده اند، چگونه است که به جای تصویب قوانین جامع و مانع، برای دشمنان این کشور حاضر است شفافیت ایجاد کند اما مردم که صاحبان اصلی این مملکت هستند نباید از بده و بستان ها و آراء نمایندگانش مطلع باشند.

چگونه است که نمایندگان مجلس، طرح اعاده اموال نامشروع مسئولین را پیگیری نمی کنند؟ دولت و مجلس که در پی شفافیت برای دشمن هستند، آیا حاضرهستند که لیست همه دارای هایی ها و مشاغل خود و بستگان را برای ملت شفاف بگویند؟ در روزهای انتخابات سال 96  با وجود درخواست محمدباقر قالیباف دیدیم که همین عده با بهانه های مختلف از اعلام اموال خود برای مردم خودداری کردند؛

به برکت سپاه و نیروهای نظامی مقتدر، کشور در برابر نفوذ  تروریست ها واکسینه شده است اما تروریست های اقتصادی چطور به همین راحتی در این کشور فعالیت می کنند؟ ضربه ای که این تروریست ها در این چهل سال به اقتصاد مملکت زده اند، صد تا از امثال داعش و ریگی هم  به این کشور نزده اند؛ 

آیا بین برخی از نمایندگان و اعضای دولت با آنها ارتباطی است که نباید گفته شود؟ چگونه است که مجلس با سازمان مبارزه با مفاسد اقتصادی مخالفت کرده است؟

مردم  هیچ گاه کلاه گشادی که برجام بر سر اقتصاد این مملکت گذاشت را فراموش نخواهند کرد، چرا نمایندگان مجلس و دولتِ برجام می خواهد کلای دیگری را این بار بر سر امنیت کشور بگذارند؟

یادمان نمی رود که رئیس جمهور در جمع مردم اهواز در مورد توافق ژنو و برجام گفته بود که « توافق ژنو یعنی تسلیم قدرت های بزرگ در برابر ملت بزرگ ایران»، اما در این سال ها، اقتصاد کشور بود که تسلیم برجام شد و این فقرای جامعه بودند که در مسائل معیشتی خودتسلیم گرانی و رکود و بیکاری شدند؛ هر وقت برجام توانست مشکل تحریم های بانکی و مشکلات کشور را حل کند، FATF    هم می تواند؛

 بعضی از ساده اندیشان سیاسی می گویند قیمت دلار با پیوستن به FATF  کاهش می یابد و یا اینکه کشور از انزوا خارج می شود، در حالیکه بخشی از FATF  در کشور اجرا شده است با همه اینها دیدیم که چگونه وضعیت دلار به موقعیت کنونی خود رسید.

آیا کشوری که 1+5 برای مذاکره با آن، به این سو و آن سوی دنیا می رود، منزوی است؟ کشوری که در ریشه کن کردن حکومت داعش در این منطقه نقش محوری داشته، منزوی است؟

کشوری که از نظر علمی به گواه آمارهای بین المللی این اندازه پیشرفت داشته، منزوی است؟

کشورمان زمانی منزوی خواهد شد که پیشرفت خود را به جایمجاهدت در تولید داخلی و اجرای اقتصاد مقاومتی،به مذاکره با غرب و قرارگرفتن در دام آنها گره بزند؛

دولت در موقعیت جنگ اقتصادی، وزیر اقتصاد و وزیر کار ندارد، سخنگو ندارد، برای فرار از استیضاح، زمزمه استعفاء وزیر صنعت و معدن یک روز تأیید و یک روز تکذیب می شود، چندین ماه در چین و هند که از مهمترین متحدان اقتصادی کشور هستند، سفیر نداشته و  اخیراً قدم هایی برداشته شده، با وجود همه مشکلات معیشتی مردم، رئیس دفتر رئیس جمهور می گوید که دلیلی برای عذر خواهی از جانب رئیس جمهور نیست و افراد مسأله دار دولت  نیز توسط رئیس جمهور کنار گذاشته نمی شوند.

آیا با وجود چنین رویکردی دیگر نیازی  به تحریم خارجی است؟ ظاهراً  این بی مدیریتی – در خوشبینانه ترین حالت - دولت است که ملت را تحریم کرده  و چنین تحریمی به مراتب سهمگین تر از تحریم خارجی است.

با تصویب تعهد نامه بین المللی که در آن سازمان منافقین و گروه های تروریستی دیگر جزو تروریسم محسوب نمی شوند اما  نتیجه اش این است که دانشگاه صنعتی شریف، سپاه پاسداران و سردار سلیمانی در لیست تحریم قرار می گیرند، به دنبال چه هستیم؟ نهادی که اسرائیل و عربستان ناظر آن است، خودش مروج تروریسم است.

اگر فردا به بهانه پایبند نبودن به الزامات آن ما را تحریم کردند چه کنیم؟ شاید دوباره از آستین خود چیزی شبیه به برجام و FATF  در می آوریم و آسمان و ریسمان به هم می بافیم.

اگر این هم تمام شد باید به ما بگویند موشک های شما برای دنیا تهدید است، یا باید اسرائیل را به رسمیت بشناسید، به اوضاع منطقه کاری نداشته باشید، مشکل حقوق بشر دارید و...

تصویب FATF  یعنی اینکه در شب عملیات و در وسط میدان جنگ منور بزنیم، یعنی مشخصات سنگرها و کمین های دفاع و حمله به دشمن را به دست دشمن بدهیم؛ یعنی با دست خود و با برچسب جهانی شدن، نقشه های خود را در اختیار بیگانگان قرار دهیم؛ چگونه است که ترامپ به خاطر منافع آمریکا از معاهده محیط زیست پاریس جدا می شود اما  ما با دست خود حاضریم در چاه معاهده هایی مانند FATF بیفتیم؟

در هر صورت دولت باید تلاش کند که به جای پیدا کردن کلید گمشده تدبیر و امید، کلید نفوذ به کشور را به دست بیگانگان ندهد و آن کلید ادعایی خود را که پنج سال است منتظرش هستیم  هرچه زودتر پیدا کند.»