این سوال، اما سوژه‌ای بکر برای نویسنده روزنامه آمریکایی «واشنگتن تایمز- Washington Times» شد تا به بهانه آن، گزارشی مفصل از فرزندان مسئولین ایرانی که در خارج از ایران، یا به عبارت دقیقتر در ایالات متحده آمریکا، به تحصیل و بیزینس مشغولند، تهیه کند!
به گزارش کیهان براین اساس Tzvi Kahn در مقاله‌ای تحت عنوان «آمریکا دشمن نیست؛ دشمن اینجاست!» نوشت: ««فاطمه. الف. ل» دختر یکی از مقامات بلندپایه ایرانی، در اوهایو اولین سال دوره رزیدنسی پزشکی خود را در امنیت کامل می‌گذراند. او در دانشگاه پزشکی کلولند که یکی از بهترین دانشکده‌های پزشکی جهان بر اساس رنکینگ دانشگاهی است، تحصیل می‌کند.»!
در ادامه این گزارش آمده است: ««عیسی. هـ» دانشجوی دکترای دانشکده روانشناسی حرفهای شیکاگو، شعبه لس آنجلس است. مادر او از اعضای گروهی بود که در ابتدای انقلاب سفارت [لانه جاسوسی]آمریکا در تهران را اشغال و پرسنل آن را گروگان گرفتند.»
همچنین در بخش دیگری از گزارش واشنگتن‌تایمز می‌خوانیم: ««احسان. ن. ح» استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه جرج واشنگتن است و خواهر او «نیلوفر. ن. ح» دستیار بالینی استاد در دانشگاه UCLA؛ پدر آن‌ها نماینده پارلمان ایران و عموی آن‌ها از مسئولان بلندپایه در دولت ایران است. بعلاوه «علی. ف» مهندس ارشد در یک کمپانی آموزشی در نیویورک است که پدر او وابستگی نسبی با بلندپایه‌ترین مقام دولتی ایران دارد.»!
لازم به یادآوری است، همزمان با روی کار آمدن دولت اعتدال در بهار ۱۳۹۲، تارنمای آمریکایی «بیزنس اینسایدر - Business Insider» طی مقاله‌ای مفصل با اشاره به مصادیقی از تحصیل فرزندان یکی از مسئولان دولتی در کشور‌های غربی نوشته بود: «دولتمردان و مسئولان ایرانی هنوز شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهند و کماکان پادشاهی انگلستان را عامل پشت پرده هر توطئه‌ای می‌پندارند، اما سوال اینجاست که چرا همین مسئولان ایرانی، فرزندان خود را برای تحصیل به دانشگاههای غربی می‌فرستند و از آلوده شدن آن‌ها به تفکرات و هنجار‌های غربی، نمی‌هراسند؟!»
در ادامه این گزارش آمده است: ««مریم. ف» (دختر برادر یکی از مقامات رده بالای دولتی) دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه کلمبیای آمریکا بوده و پس از آن با دریافت بورس تحصیلی موسوم به «لُرد دارندورف - Lord Dahrendorf» توانست در کالج مشهور «مدرسه اقتصاد لندن
- London School of Economics» مشغول به تحصیل شود. این بورس، در قالب بورسیه‌هایی که «دویچه بانک آلمان - Deutsche Bank» به دانشجویان فقیر کشور‌های نوظهور اعطا می‌کند، به وی داده شده است. جالب آنکه هدف از اعطای این بورس تحصیلی، کمک به دانشجویان نیازمند کشور‌های در حال توسعه است و بر همین اساس، اعطای آن به نامبرده که ظاهراً از وضعیت مالی مناسبی هم برخوردار است، تعجب‌برانگیز به نظر می‌رسد. لازم است بدانیم وی هم اکنون در شعبه لندن دویچه بانک نیز مشغول به کار شده است. ضمن اینکه شوهر وی که پسر یکی از دیپلمات‌های ایرانی حاضر در اروپا نیز هست، هم اینک در مقطع دکترا دانشگاه آکسفورد مشغول به تحصیل می‌باشد.»!
نویسنده «بیزنس اینسایدر» در پایان با نام بردن از چند تن از فرزندان و وابستگان مسئولان ایرانی، ضمن تشریح سوابق تحصیلاتی نامبردگان در آمریکا و اروپا، تصریح می‌کند: «سوالی که باید از مسئولین ایرانی پرسید این است که مگر آن‌ها فرزندانشان را دوست ندارند که ایشان را به دامان غرب فاسد می‌فرستند؟! و، اما سوالی دیگر که باید آن را از مقامات اروپایی و آمریکایی پرسید این است که به چه دلیل مردم عادی ایران برای سفر به غرب و تحصیل در آنجا با محدودیت‌های فراوانی از جانب کشور‌های غربی مواجه می‌شوند ولی چرا فرزندان دولتمردان ایرانی با این محدودیت‌ها مواجه نیستند؟!»
علاوه بر این اوایل سال ۲۰۱۳ میلادی، وب‌سایت خبری-تحلیلی آتلانتیک (Atlantic) در یادداشتی به قلم Moises Naim، با اشاره به سطح تحصیلات و محل اخذ مدرک دانشگاهی اعضای کابینه دولت یازدهم در قیاس با همتایان ایشان در سایر کشور‌ها می‌نویسد: «تعداد افرادی که در کابینه رئیس دولت ایران، مدرک دکترای خود را از آمریکا گرفته‌اند، حتی بیشتر از کابینه باراک اوباما است. [!]در واقع، تعداد اعضای کابینه دولت یازدهم ایران که دارای دکترا از دانشگاههای آمریکا هستند به تنهایی از مجموع افراد دکترا گرفته از آمریکا در کابینه کشور‌های فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، روسیه و اسپانیا بیشتر است.»!
این همه در حالی‌است که بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) در بخش‌هایی از وصیت‌نامه عبادی- سیاسی خویش خطاب به دانشگاهیان می‌فرمایند: «ما باید فکری بکنیم که جوان‌های ما در همین جا خوب تحصیل بکنند و بر فرض احتیاجی به خارج رفتن باشد، به کشور‌هایی بروند که استعماری نباشد و طمع اینکه ما تحت سلطه آنان باشیم نداشته باشند. استفاده از علوم و گرفتن آن از دیگران مانعی ندارد، ولی باید توجه داشت که از جایی علوم را بگیریم که نخواهند ما را منحرف کنند. دانشجویان متعهد را در کشور‌هایی که صنایع بزرگ پیشرفته را دارند و استعمار و استثمارگر نیستند، بفرستید و از فرستادن به آمریکا و شوروی و کشور‌هایی که در مسیر این دو قطب هستند، احتراز کنید.»!
