ابوالفضل پاسبانی* :نفس پذیرش این مسئولیت سنگین، در میانه مشکلات حادی که اقتصاد ایران را فرا گرفته، می تواند علامت نوعی مجاهده و فداکاری قلمداد گردد، مخصوصا اگر کم وفایی و خودپسندی و توقعات نابجای برخی از نمایندگان را در شکستن کاسه و کوزۀ شرایط بحران بر سر دیگران به مشاهده نشسته باشیم.
- وزارت امور اقتصادی و دارایی با وجود نام و مأموریتهایی که در اساسنامه اش بدان متذکر شده اند، عمدتاً وزارت دارایی(یا همان خزانه داری) است و نقش کمتری را در حوزه راهبری اقتصادی کشور بر عهده دارد و اصولاً هنوز هم برای آن به اندازه کافی تجهیز نشده است. این وضعیت هرچند در گذشته ها باعث کشمکش های بی حاصل میان مصادر تیم اقتصادی دولت بوده است، اما شاید اکنون، بهتر باشد تا بر خلاف سابقون، آن را به فال نیک گرفت و در همان حیطه هایی که مسئولیت و ابزار و امکان، هماهنگ هستند، در حد هرچه مقدورتر، دست به اصلاحاتی هرچه عمیقتر زد.
- وزارت امور اقتصادی و دارایی، وزارتخانه ای دارای قدمت و وسعت، با جمعیتی حدود 100 هزار نفر پرسنل است که تقریبا با آحاد ملت ایران و برخی غیر ایرانیان مواجهه مستقیم داشته و در شکل گیری شکاف دولت و ملت و تضعیف سرمایه اجتماعی ایران نقش قابل ملاحظه ای بر عهده دارد، به نوعی که لختی و کم کاری نسبتاً فراگیر بدنه اداری آن باعث شده تا اکثر فرمان های مغز، توسط اعضاء و جوارح عملیاتی نشوند. حل این معضل که متاسفانه حتی مورد غفلت وزرای برجسته پیشین نیز بوده، می طلبد تا ضمن برگماردن یک معاون کل قوی و جدی و عالم و امین، به استفاده از بقایای افراد با انگیزۀ داخلی اکتفا نشده و با تعاون گروهی منسجم، عالم و با انگیزۀ اصلاح(چند صد نفره) مقدمات به حرکت درآوردن این فیل خسته فراهم آورده شود.
- وزارت امور اقتصادی و دارایی شامل بخشهای مهم و گسترده ای نظیر سازمان مالیاتی، خزانه، امور بانک و بیمه، سرمایه گذاری خارجی، اموال تملیکی، امور اقتصادی و ... است که می طلبد تا با یک نگرش هلدینگی به مدیریت این مجموعه پرداخت. در این راستا می طلبد تا همه بخشهای آن هیچگاه خود را از مشورت سیستماتیک با افراد امین و عالم و جسور محروم نکرده و گستره ایران و نه فقط دانشگاه شهید بهشتی را، به همکاری و معاضدت دعوت نمود.
* عضو هیات علمی دانشگاه مفید قم
